Dag 30 26 febr. Christchurch

Dag 30 26 febr. Christchurch ( 0 km )
Ik ontwaakte opnieuw rond 7 uur. Ik kan echt niet uitslapen in de tent. Gisteravond was ik nogal geschrokken. Ik ritste mijn buitentent open, bukte me om de binnentent te openen en hurkte naast een dier. Ik schrok me een bult. Toen ik het dier belichtte zag ik dat het een klein egeltje was. Ik denk dat het beestje even erg geschrokken was dan ik. Het bleef nog eventjes zitten, waarschijnlijk niet wetend waar naar toe. Ik kon zelfs nog een paar foto’s maken maar gauw vond het het hazenpad en kroop onder mijn buitenzeil weer naar buiten. Gelukkig want ik had geen zin om het diertje zelf op te nemen met al zijn stekeltjes. Het kroop in de bosjes en ik in mijn tentje. Ik trok opnieuw alle kleren in laagjes over mekaar aan. Ik bekeek nog een de film “ 2012 “ . Je kent die film waarshijnlijk wel he? Het was net zo spannend. De wereld was aan het vergaan. Plots voelde ik mijn tent en luchtmatras beven. Eventjes dacht ik dat iemand aan mijn tent schudde maar al gauw besefte ik dat het een aardbeving was. Gedurende 5 seconden was het alsof ik met mijn luchtmatras dobberde op golvend water. Ik rende uit mijn tent en zag dat ook andere mensen met hun pillicht buiten stonden. Ik wachtte eventjes, alles leek in orde en kroop maar weer in mijn tent. Ik had geen zin meer om de film te bekijken met al die vulkaanuitbarstingen en aardbevingen. Ik leefde niet meer mee met de film maar besefte dat dit realiteit was. Christchurch is wel een aardbevingengebied. Ik viel goed ingeduffeld toch in een diepe slaap en droomde niet over “ het vergaan van de aarde”.
Mijn nederlandse buren waren ook al wakker. Ik gaf hen mijn kaart van het Noord-eiland, ik had die toch niet meer nodig, en ze bedankten me hartelijk. Ze gingen met hun fiets Christchurch verkennen. Ze bleven ook nog een nachtje op de camping. Ik voelde me relaxed. Ik hoefde niet uit te checken om 10 uur dus had ik alle tijd om het rustig aan te doen. Ik maakte me twee tassen warme thee die ik in mijn tent opdronk en die me dus wat opwarmden. Ik brak mijn tent af want ik zag dat het ging regenen. De plastic staaf heeft geen stand gehouden dus ik moet een andere oplossing vinden. In de keuken waren al drie tafeltjes bezet. Ik bakte mijn laatste stukje spek en mijn verse eitjes. Iedereen beziet je nogal omdat het ’s morgens direct lekker ruikt in de keuken. Ik zette alles in de frigo. De cabine was nog niet gepoetst en ik wachtte tot 11u30. Ik had een cabine voor meerdere personen. Die voor één persoon was niet meer vrij. Ik betaalde dezelfde prijs en had drie eenpersoons- en twee dubbelbedden. Ruimte genoeg dus. Een kast met potten en pannen en een tafel met stoelen. Het eerste wat ik deed was de verwarming op de hoogste stand zetten. Oh, zalig! Ik mestte mijn auto uit. Ja, na een maand ligt dat wel niet zo ordelijk meer. Ik haalde alles er uit en hing de vochtige spullen over de wasdraad. Ik had jullie al verteld dat het in de kofferbak binnenregende. Ik haalde alles uit mijn muffe rugzak en hing die over een stoel naast het verwarmingstoestel. Al gauw kwam er mij iemand zeggen dat het ging regenen en ik alles maar best van de wasdraad nam. Ik reed naar een soort auto 5 en kocht me daar twee batterijtjes voor mijn “personal alarrm”. De jongen aan de kassa vroeg wat dat juist was. Ik legde hem uit dat ik dit kan programmeren en wanneer iemand bijvoorbeeld mijn rugzak wil stelen het alarm in werking gaat. Ik gaf hem een demonstratie… een oorverdovend geluid klonk in de winkel. Ze lachtten. Bon, het werkte opnieuw. Ik durf echter de code niet proberen daar ik niet weet of ik alles opnieuw moet programmeren. En de handleiding heb ik in Belgiê gelaten. Wanneer het alarm een lange tijd tevergeefs afgaat, gaat er hier een grote paniek zijn op de camping. :) Ik zal naar Dieter skypen en hij moet me de gebruiksaanwijzing uitleggen. Ik waste twee machines en stak alles in de droogkast. Voor de hollanders, de wasdroger he. :) Zalig opnieuw nette kleedjes hebben doet deugd. Ik wandelde in het bos om een stokje te vinden voor mijn tent. Dat was echter niet sterk genoeg. In een kamer zag ik een plastiek kleerhanger hangen. Ik nam die mee en vroeg aan een werkman, die ook in een cabine zit, of hij toevallig geen kniptang had om de hanger op de juiste lengte te knippen. Ja, hij had alles bij. We raakten aan de praat. Ze zijn met vier personen die hier 12 maanden werken aan rioleringen. Hun baas betaalt hen de camping. De man vroeg of ik geen tv wilde. Eh, ja waarom niet. Zij kopen goedkope tv’s op om die gedurende 1 jaar in de cabines te zetten. Hij plaatste de kleine Goldstar tv in mijn kamer. De antenne is gemaakt uit aluminiumpapier. Ik heb 4 zenders. Leuk om de laatste drie dagen tv op mijn kamer te hebben. Ik bedankte hem en gaf in ruil de mobilhomekabel die ik laatstleden kreeg van Klaas. Ik heb hem nooit gebruikt. De werkman was tevreden en ik had mijn goeie daad gedaan. :) Samen met de man tilden we een bank op en zetten die voor mijn huisje zodat ik bij zonnig weer buiten kan zitten. Ik zat net op de bank of moeder eend was daar al met haar zes jongeren. Ik nam wat oud brood. De kleintjes aten uit mijn hand. Moeder eend hield de wacht en lonkte naar de kleine vogeltjes die ook wel wat lustten. Ik zit nu in mijn warme kamer. Het is leuk om de tv te horen, een roommate. Ik kwam net Eugene tegen. De klusjesman die ik 14 dagen geleden hier ontmoette. Hij kwam langs in de kamer en ik toonde hem de foto’s van de skydiving. Dat was die man wiens honden tijdens de aardbeving in hun ren zaten en er een trauma aan over hielden. Maar ze hebben het toch overleefd. Hij had een show gewonnen met zijn honden en was heel fier. Hij gaat me straks een schroevendraaier brengen voor mijn persoonlijk alarm zodat ik de code kan testen. Indien het niet werkt kan ik vlug de batterijen eruithalen met de schroevendraaier. Hij gaat ook eens kijken in zijn werkatelier voor een steviger stokje voor mijn tent. Ik ga nu mijn boete betalen en hopelijk lukt dat on-line. Daarna ga ik me thais eten gaan kopen zodat ik toch wat groentjes binnen heb en mij een uitgebreide douche nemen en vanin mijn bed tv kijken. Ik verheug me er al op. Relax. Ik boekte tot 1 maart. Dan ga ik de auto binnenbrengen, naar de luchthaven en vlieg ik naar Australiê. Opnieuw naar het onbekende. Hopelijk is er deze nacht geen aardbeving meer. Aan de receptie zei de dame dat ze geen rekening meer houden met kleine aardbevingen. Ze zijn er niet bang voor. Ze zijn dat gewoon. Er zijn gisteren twee aardbevingen geweest tijdens de dag en twee ’ s avonds. Ik heb er maar één gevoeld. Voor mij was het de eerste keer en ik vond het maar raar. Zo lang het kleintjes blijven deert het niet maar… Eugene is hier net al langs geweest. Hij gaf me een schroevendraaiertje en ik kon een nieuwe code programmeren. Wat ik wel vreemd vind is dat het alarm om de 30 sec. een piepend geluid maakt en dat is niet normaal. Dat moet ik nog uitdokteren. Ik zal op internet kijken of ik een manual vind en zo niet skype ik naar Dieter. Hij vond me een bamboestokje en is het nu op maat gaan zagen. Voila, dat is ook opgelost. Tot morgen. xxx