Dag 9 25 sept. Darwin Station - Rancho Permiso

Dag 9 25 sept. Darwin Station-Rancho Permiso
Het laatste ontbijt werd geserveerd en met de panga vaarden we naar de haven Puerto Ayora waar we naar de “Darwin Station “ Nacional Parque stapten. Charles Darwin bezocht Galapagos met het onderzoeksschip Beagle in september 1835 en bracht er ongeveer vijf weken door met het bestuderen van de geologie en biologie van vier van de eilanden. Mede door zijn bevindingen tijdens dit bezoek aan de eilandengroep ontwikkelde Darwin zijn evolutietheorie. De naar hem genoemde darwinvinken zijn een bekend voorbeeld van het ontstaan van variaties in soorten door erfelijke aanpassingen volgens de evolutietheorie. In verband daarmee zijn soorten op geïsoleerde eilanden en eilandengroepen voor biologen een specifiek aandachtsgebied geworden. Sedert 1959 zijn de eilanden een nationaal park. Datzelfde jaar werd ook de Charles Darwin Foundation opgericht, die zich bezighoudt met de instandhouding van de natuurlijke toestand van de eilanden. Ook de oceaan eromheen is uitgeroepen tot zeereservaat. Sinds 1978 staan de eilanden op de werelderfgoedlijst van de UNESCO en in 1981 werd dit met het zeereservaat uitgebreid.
Onderweg passeerden we een plaats waar men verse vis en kreeften verkocht. Het was grappig om zien. Twee zeehonden stonden recht naast de visboeren om de overschot van de gekuiste vis op te smullen. Ook een paar flamingo's en andere vogels wachtten rustig hun tijd af. In het Nationale Park stonden vele hoge cactussen. Baby schildpadjes houden ze in de nursery tot een leeftijd van ongeveer drie jaar . Dan maar pas is hun schild hard genoeg om niet doorbeten te worden van de vogels. Daarna kunnen ze op eigen houtje de natuur. We zagen “Lonely Georges”, het is te zeggen, de vrouwen van Georges want “Georges de schildpad” is spijtig genoeg laatstleden gestorven op 24 juni 2012. Dit schildpaddenras gaat dus uitsterven. Hij was de laatst man die over bleef maar plantte zich met geen enkel wijfje voort. We zagen soorten zoals de Geochelone Elephantopus die op het eiland Espanola voorkomen. Deze hebben geen volledig ronde schild en hun nek is langer. Dit is de Darwin Theorie. De lage vegetatie werd ook door andere dieren gegeten en met de tijd kregen de schildpadden een langere nek om van de hogere bomen te kunnen eten. Op een uur waren we rond. Ik nam afscheid van de groep die de bus nam naar de luchthaven. Ik blijf nog vier dagen langer op Galapagos om te duiken. Ik vond het spijtig want ik had een leuke groep. Opnieuw sta ik er alleen voor en moet ik zelf mijn plan trekken. Aan het dok wachtte ik op de panga die mijn valies en mijn kleine rugzak zou brengen. Ze hadden toevallig aan mijn persoonlijk alarm getrokken dat aan mijn rugzak hangt. Dit maakte een oorverdovend lawaai! Ze wisten natuurlijk niet hoe ze dit moesten afzetten. Ook mijn valies is stuk. Ik weet niet wat ze daarmee gedaan hebben maar het systeem om die baar uit te trekken zit klem. Pff, ik ga toch weer geen valies moeten kopen zeker? Ze is nog maar pas nieuw. Ook is ze al op twee plaatsen gescheurd. Ja, goedkoop he. Ik zag zeehonden spelen in de haven. Een paar lagen op boten te zonnebaden. Aan het dok stond een jongen die hotels promootte. Hotel Galapagos Dreams. 20 $ met airco, tv, warm water en wifi. Bon, dat is het proberen waard. Het andere hotel dat ik wilde nemen was maar 15 $ maar had geen internet. Ik wilde echter wifi daar ik nodig mijn foto's en blog moest kunnen uploaden. Anders sta ik veel te veel achter en is het ook voor jullie een ganse karwei om al mijn verslagen in één maal te lezen en ook zoveel foto's te moeten bekijken. Met de taxi reden de jongen, Jose, en ik naar zijn hotel. Ik heb drie bedden. :-) Het is heel verzorgd en zelfs het ontbijt is inbegrepen. Het is wel 10 minuutjes stappen naar het centrum. Ik sliep wat. Ik was moe. Ik was reeds van 5 uur op. Mijn gids Fabricio had me op de boot een voorstel gedaan. Ik mocht deze namiddag met een nieuwe groep mee met de bus naar Rancho Permiso. Normaal kost me dat op eigen initiatief 25$ dus ik nam de uitnodiging aan. Om 14 uur wachtte ik op het dok. Adrian, de Australiër, bleef nog drie dagen langer op de boot. Het was leuk wanneer je al iemand kent. De nieuwen waren Zweden en een Duits koppel. Allemaal jongeren die Engels spreken. Ik was content voor Adrian want vijf dagen op een boot zitten met bejaarden die alleen maar Frans spreken moet niet zo leuk geweest zijn. We reden 45 minuten naar de Highlands. Onderweg zagen we al wat schildpadden die samen graasden met koeien. We trokken rubberen laarzen aan en stapten door een modderig pad op zoek naar de reuzenschildpadden. Er leven 5000 schildpadden in dit gebied. Wat waren het prachtige exemplaren. Zo groot, tot anderhalve meter. Wanneer we dichterbij kwamen trokken ze blazend hun kop in. Het geluid komt door de luchtverplaatsing. Ik dacht dat dit kwam omdat ze kwaad waren. Tot twee meter benaderde ik de schildpadden. De mannetjes zijn veel groter dan de wijfjes. Sommigen lagen in het water. De schild is ideaal. Bovenaan vangen ze de zon op en onderaan koelen ze af in het water. Ik zag hoe ze het gras naar binnen smulden. Een schildpad heeft geen tanden en slikt haar eten in. Ik kon ook zien in hun uitwerpselen dat de bladeren nog bijna intact waren. Ik zou vrijwilligerswerk doen met de schildpadden hier op de Galapagoseilanden. Ik vroeg me af wat mijn taak zou zijn hier? Maar daar het te duur uitkomt, en je minstens één maand ter plaatse moet blijven, doe ik het niet. We zagen beenderen en karkassen van dode schildpadden. We mochten in een karkas kruipen om foto's te maken. Ik kon me zelfs draaien in de schild en ik kon mijn knieën optrekken. Ja, ik ben ook klein he. :-) Het zwaarste deel van de schildpad is niet de schild, zoals iedereen denkt, maar de poten. Naar het schijnt moet je met twee personen zijn om een poot op te nemen. We spoelden onze laarzen af in een koeienbak met een ruwe borstel. Zo stapten we de bus op die ons naar de lavatunnels bracht. Hier vloeide miljoenen jaren terug lava door. Zelfs op een bepaalde plaats moesten we ons op onze buik leggen om door het gat te geraken. Deze tunnel was enorm groot. De lavatunnels van Hawaï zijn kleiner maar er leven duizende vleermuizen in. Hier in de Galapagoseilanden zaten er geen dieren of vogels in. We reden terug naar het dok waar ik nu voorgoed afscheid nam van iedereen. Ik bedankte de gids om zijn vriendelijkheid. Ik liep naar mijn hotel. Ik had honger. Ik had deze middag niet gegeten. Ja, het zal weer beginnen. Ik moet weer denken aan eten. Op de boot werd alles je, als het ware, in je mond geduwd. Ik stopte aan een restaurant waar ik me een steak bestelde met gekaramelliseerde uien, een soort kroketje en wat groenten, nog veel te hard gekookt. Ik nam er een glaasje rode wijn bij. 6,5 $ voor een glas wijn!!! Je zat drinken kun je hier niet hoor. :-) Veel te duur. Ik had voor 20 $ gegeten en gedronken. Jose, de eigenaar van mijn hotel, regelde een duik voor mij voor de dag nadien. Ik wilde op Gordon Rock duiken waar je soms met honderde hamerhaaien kan duiken. Ik stapte naar de duikclub Eagle Ray waar ik 150 $ betaalde voor twee duiken. Ik paste mijn uitrusting. De foto's die de divemaster neemt zijn in de prijs inbegrepen alsook snacks en een lunch. In mijn hotel sliep ik als een roosje in het zachte bed.