Dag 6

Gisteravond gestudeerd tot 23u30 met mijn led hoofdlampje want die spaarlampen geven niet genoeg op mijn terras. Om 17u en om 20u altijd het gezang van de moskee. Een heerlijke verse ananas gegeten. Die zijn hier zo sappig en zelfs het hart is zalig om op te eten. Mijn eerste terrasgenoot was een kleine salamander. Maar die zie ik graag komen want die eten al mijn muggen op. Alhoewel ik hier niks van muggen merk. Of komt het door mijn “ D.E.E.T spray “ ? Ook een andere compagnogn vergezelde mij en dat was weer zo’ n vliegende kever. Die zie ik liever niet, en zeker niet over mijn buik kruipend, en heb hem toch gevangen. Ook uit mijn frigo kwam er zo één kruipen de 2e dag. Mijn avondeten waren 4 briochkes met “ goei” boter.
Onder een lekker kopje thee deze morgen op mijn terras heb ik de mooie gele vogels gade geslaan die telkens een sprietje van een palmboom aftrokken en wegfladderden om hun nest te maken. Het is ongelooflijk hoe ze dat sprietje met een zekere elegantie afscheuren. Het valt me wel op dat hier weinig dieren zitten. Geen leguanen, apen, papegaaien ed. In Madagascar zal dat wel een groot verschil zijn. Het regende hier net juist geteld 2 drupjes! :) Ik ben ook te weten gekomen dat de kindjes hier nu 2 maanden zomervakantie hebben. Het is daardoor dat er zoveel op het strand zitten. Het kon niet zijn dat ze allemaal aan het brossen waren he. :)
Ik maakte kennis met de zoon van dat oud meneerke en hij vroeg me al 1 sigaret. Dat kost voor hen allemaal veel en dan eens eentje vragen durven ze wel. Anders zie je hier wel geen bedelende kinderen of mensen. Veel toeristen komen daarvoor naar hier omdat ze gerust gelaten worden.
Burton pikte mij op en we reden naar het duikcentrum waar ik assistentie moest geven aan 3 mensen die een doopduik maakten. ( = 1e x in hun leven dat ze een duik doen) Het was in feite onverantwoord. 1 instructeur met 3 beginnelingen op 8 meter. De duikers waren heel content dat ik er bij was en hen begeleidde. Normaal gezien moet er 1 begeleider zijn per duiker. Ze moesten zelfs direct, zonder geoefend te hebben , een achterwaartse koprol vanop de boot in het water maken! Ja, dat is Padi he! En al diegenen die dit nu lezen van de duikclub ADD Dilbeek, ik weet, het zo n dingen zouden niet mogen. Ik heb wel direct al 1 oefening kunnen doen toen de beginnende meneer kramp kreeg en ik dus zijn vin maar hem toe trok en zijn kuit masseerde. De instructeur Burton graafde plots een put waar hij een reuzeinktvis uittrok. Zo iets doe je ook niet. Je laat de vissen waar ze zijn en raakt hen niet aan. Hij spoot veel inkt en alles was rond hem donker. Ondertussen moest ik op de 3 beginnelingen passen die zich vastklampten aan een rots. Eentje was zelfs al naar boven geschoten etc. Burton speelde met de inktvis die zich krampachtig rondstrengelde rond de arm van de instructeur. Bon, alles is goed verlopen maar toch. Daarna moest ik 5 min. een sleepoefening doen( wat ik bij ADD al gedaan had maar dan echt in detail ) en dat was het… Padi is inderdaad bekend voor zijn “ commercecursussen”. 260 € ( en in Gran baie 450 €! ) rescue diver en 125 € Emergency First Response. Burton kon aan mij geen les geven omdat hij 3 doopduiken had. Ja, zo is het wel gemakkelijk. Ik vroeg hem ook of ik geen theorieles ging krijgen en hij zei dat ik dat zelf moest doen door zelfstudie. Ja, dat doe ik dus en studeer mijn theorie goed in. Om 12u was het daar al gedaan met de les en samen met mijn 3 duikers ( Alan, Isabelle en Samantha ) gingen we een stukje gaan eten in een strandrestaurant in Pereybere. Ik at visfilet op creoolse wijze. Dat was wel weer ietsje duurder, 450 Roupie, dan dat ik de laatste tijd gewoon was. Maar het smaakte toch eens. Daarna ben ik met Isabelle gaan zonnen op het strand. Ze is dokter , 30 jaar, en was voor de 1e x ook gans alleen op reis vertrokken. Ze gaat spijtig genoeg morgen weer naar Zwitserland terug. Ze heeft zich heel goed geamuseerd en is bijna nooit alleen geweest was. Ze is afkomstig van Uruguy en gaat me adressen doorsturen van familie die daar nu nog woont. Altijd interessant. De foto s die ik getrokken heb van hen onder water, ga ik doormailen en daar waren ze natuurlijk heel blij om. Daarna nam ik de bus naar huis, 16 fr= Roupie, naar het winkeltje in mijn buurt gelopen, die zien mij al graag komen. Opnieuw zag ik 4 ladyboys. Dat doet wel raar om zien. In Thailand is dat de gewone gang van zaken maar hier hebben ze toch wat beziens. Wat warme hapjes gekocht met kip, vis en kaas, 4 briochkes voor morgenvroeg. Wat gepraat met het oud meneerke en 1 van mijn geburen, een indiêr die getrouwd is met een Mauritiaanse. En nog eens over mijn douche gesproken. Het meneerke zette toen weer die kraan aan, wat geen verschil maakt in feite , maar hij verstaat het precies niet goed. Toen was hij op de trap aan het wachten tot ik gedoucht had om daarna de kraan weer af te zetten. Grappig! De loodgieter was niet geweest zei hij. Hij zal morgen komen maar ik denk dat die nooit zal komen hoor! Ik word het wel al goed gewoon om met koud water te douchen. Een mens past zich rap aan he. Ik heb wel de sproeier afgevezen zodat ik toch wat meer stroming heb. En zo heb ik mijn haar eens kunnen wassen. Ook een “ wasje” gedaan van een paar kledingstukken. Met een stuk zeep goed geschuurd, wat laten weken en op de draad gehangen. Morgenvroeg is dat al droog. Ik sprak met Isabelle over het probleem van mijn rugzak en ze zei dat ik naar Port Louise moet gaan om een valies of rugzak te kopen op wieltjes. Ze zei dat iedereen tegenwoordig zo reis en ik dat anders inderdaad niet ga kunnen volgouden en ijn rug ga forceren. Ja mama, ik weet het! Ik had naar jou moeten luisteren en toch geen rugzak genomen hebben maar iets op wieltjes. Alan zei dat hij een koffer heeft met 4 wielen die je kan voortduwen ofwel rollen. Misschien is dat een oplossing. Ik zal dus mijn rugzak opsturen samen met wat andere spullen zoals mijn dikke leesboek ( spijtig want ik moet er nog in beginnen ) ed. Ik zal wel zien wat ze daar in Port Louis verkopen.
De tijd gaat hier veel te snel voorbij. Ik moet nog zoveel doen en zien en ik heb maar 8 dagen meer!
@ Christoph: je vraagt of de feestjes hier in orde zijn maar daarvoor heb ik geen tijd of zin. Dit is niet zo’ n feestjesland waar je tango of salsa kan doen. En hoe gaat het met jouw feestjes? :)
@ Dieter: morgen zal ik op internet gaan zodat ik kan zien wat je gemaild heb. Hoe gaat het met jou en Xio en mijn 2 hondjes? Hopelijk missen ze me niet te veel! Ochere! x
@ ma en pa: tof dat je skype nu goed gaat. Is altijd leuk om het thuisfront te zien in “het echt”.x
Ik ga hier stoppen want ik ben stijf gezeten van al het studeren en typen.
Tot morgen he. Groetjes ook aan al mijn lezers die ik niet ken. :) Naar het schijnt vinden jullie dit leuk lezen zoals een boek.
Kristin
xxx