Dag 7 27 april Honolulu - Big Island

Dag 7 27 april Honolulu – Hawaii ( Big Island )
Aloha ! ( goeiedag )
Om 6 uur werd ik wakker. Oei, dat hoefde vandaag niet! Blijkbaar is dat mijn gewoonlijke uur geworden. Toch sliep ik nog twee uurtjes. Om 9u15 nam ik de lift naar de lobby, checkte uit en wachtte op de shuttlebus die me om 9u45 zou oppikken. Om 10 uur stond ik daar nog te wachten. Waren ze me vergete? Een tourbus stopte aan het hotel. Ik vertelde hem mijn probleem en hij belde naar het telefoonnummer vermeld op mijn speed - shuttlebusticket. Daar antwoordden ze dat ik voor 6 mei geboekt had en niet vandaag! Dat was volledig mis. In mijn hotel hebben ze gisteren een nieuwe reservering gemaakt voor mij. Blijkbaar was er iets misgelopen. Straks miste ik nog mijn vliegtuig!! Ik zag een andere shuttlebus, die belde ook naar dat telefoonnummer en er werd besloten dat ik met die bus mocht meerijden. Oef, gered! Om 10u45 Checkte ik in bij Mokulele airways. Ik was nog op tijd. Bij een binnenlandse vlucht hoef je er maar één uur vooraf te zijn. Ik moest 15 $ betalen. Ik dacht dat ik overgewicht had maar de vrouw antwoordde dat iedereen 15 $ moet betalen voor één bagage. Dat had ik ook nog nooit meegemaakt! In de luchthaven wilde ik me een broodje kopen maar ze vroegen daarvoor 9 $!!!!!! Voor een klein boterhammetje. Dat kon niet, dat vond ik er over. Ik kocht dan een goedkopere muffin met banaan aan 3,50 $. Het was een klein vleigtuig. Je mocht zitten waar je wilde. Er waren nog plaatsen over. Na 45 minuten kwam ik op Hawai’i = Big Island aan. Op het vliegtuig praatte ik met een vrouw Ann van ongeveer 65 jaar. Ze woont in het Noorden van Big Island en ze gaf me haar telefoonnummer. Ik mocht haar altijd bellen. Wat lief van haar. Ze toonde me waar ik de shuttlebus moest nemen naar de car rental, Alamo. Het landschap was volledig anders dan in Honolulu. De hoge buildings waren verdwenen. De bodem zwart. Het Westen is de kant van de vulkanen. Ook vele bloemstruiken groeiden uit de lavagrond. Een kleurenpalet van roze, paarse, rode en witte prachtige bloemen. Ik regelde de papieren voor de auto en ja, ze vroegen me of ik een verzekering wilde. Ik twijfelde. Toch nam ik er maar één, 124 $ er nog eens bij voor zes dagen. Maar ik ben bang dat mijn vakantie er zou opzitten indien ik een accident zou hebben. Ik kreeg een splinternieuwe grijze Nissan. Ik controleerde de auto volledigmaar zag geen schram. Alles werd genoteerd indien de beschadiging groter zou zijn dan een rondelle van ongeveer vijf diameter. Kleine schrammen moest ik niet noteren. De wagen was perfect. Het is een automatische en het opstarten gebeurt met één vingerdruk op een knop. Handig. Zo een auto had ik nog nooit. Men legde me uit langswaar ik moest rijden tot mijn hotel. Ik reed langzaam om de auto te leren kennen. Ik vergiste me meerdermaal met de richtingaanwijzers. Telkens zette ik de ruitenwissers aan langs de rechterkant. :) Ik was het nog zo gewoon van in Australiê van alles omgekeerd te doen. Ik moest mijn verstand weer gebruiken en rijden zoals in Belgiê. Rechts! :) Ik checkte in in het Kona Seaside Hotel gelegen in het Westen van het eiland. Indien ik de parking wil gebruiken moet ik nog eens 5 $ / dag bijbetalen. Ik kon me ook op een publieke parking zetten een beetje verder. Ik zou dat maar doen. Dat is dan weer 50 $ gespaard. Mijn kamer is op het vijfde verdiep met uitzicht op één van de zwembaden en de straten. Het is een mooie kamer met een kingsizebed. Een bad – douche, terras, tv, koffie en thee, tafeltjes en zeteltjes. Ik mocht niet klagen. Ik ging het dorp in op zoek naar eten. Ik kocht me een pizza Hawai, wat ze hier een pizza Big Island , noemen en nam inlichtingen voor het duiken. Mijn pizza kreeg ik niet op en ik vroeg een doggy bag. Zo had ik eten voor deze avond. Beiden beaamden dat het duiken hier honderd keer beter is dan in Honolulu. Ik kan ook snorkelen met een twintigtal manta’s ’s avonds, een nachtduik dus. De andere duikclub was een jonge gast, dive master, die privé met mij zou snorkelen om 20u30 en niet zoals de andere duikclub die reeds om 16u30 vertrekken en met 20 personen op de boot zitten. Nee, dan verkies ik meer de duo duik. Dan zijn de meeste toeristen uit het water en heb je meer kans om de manta’s te zien. Ik ging morgen alles beslissen. En daar had je het… ik nam eeen foto en kreeg de lens van mijn Canon camera niet meer open of toe. Oh nee! Ik heb er echt geen geluk mee. Ik probeerde alles uit maar de lens gaf geen kik meer. Bon, daar valt alles weer in duigen. Daar gaat mijn onderwatercamera. Ik heb wel de case en kan ergens in een land misschien dezelfde camera kopen. Maar waar? Ik kan mijn fototoestel ook niet ergens laten repareren daar ik niet lang genoeg in een bepaald land zit. Het was te mooi om waar te zijn. Het dorp is een gezellig klein dorp. Alle mensen op straat bezien me en knikken naar mij. Raar, veel gemoedelijker dan in O’Ahu. Ook zie ik bijna geen aziaten meer. Een bordje met het opschrift: Entering Tsunami Evacuation Area. Een ander: Leaving Tsumani Evacuation Area. Raar. Wat zou dat betekenen? Zijn er hier al tsunami’s geweest??? Is er hier meer kans? Ik zou het eens moeten opzoeken op internet. Ik keek over de oceaan en zag een groot cruisseschip. Ik zag wel geen strand. Dat was spijtig maar verderop, met de wagen, zou het mooiste strand zijn van de wereld. Hm, ik ben benieuwd. Het strand aan het Mauna Kea Resort. Ik nam voor de eerste maal in 5 maanden een bad. Wat was dat zalig. Op mijn terras sprak ik met mijn buur, een jongen van Canada. Hij is hier al een paar weken. Het is maar pas de laatste dagen dat er een smog in de lucht hangt. Iets die van de vulkanen komt. De zon komt er niet door. Het blijft grijs. Ann, op het vliegtuig, zei dat je soms ademhalingsproblemen daardoor kunt hebben. Sommige mensen verhuizen daardoor naar het Noorden of Oosten. Ik zette hier net mijn “ laatste” foto’s op pc. Dat lukt wel nog. Ik neem alles mee morgen. Misschien kom ik wel een camerawinkel tegen, wat me zou verwonderen. Het is hier niet toeristisch zodat er ook veel minder winkels zijn. In ieder geval staat het me hier al meer aan. Dat is meer mijn ding. Rustiger, minder toeristisch, gezelliger. Angela, die ik in Alice Springs tegenkwam en waarmee ik veertien dagen opgetrokken ben, had me gemaild. Ze zit in Nieuw Zeeland en neemt vandaag het vliegtuig naar Honolulu en daarna ook naar the Big Island. We hebben nu wel minder geluk. Zij boekte in het Oosten, ik in het Westen. In het oosten kunnen we misschien tot de watervallen rijden. We zien wel. Dat is zo’n 3 uur rijden van mekaar. Zij boekte wel geen auto. Ik mailde haar dat ik haar morgen wel kom ophalen op de luchthaven van Hilo. Ze landt om 11 uur. Dus, indien ik vertrek rond 8 uur zal ik er wel op tijd zijn. Ik bekeek de kaart. Je kan maar op drie manieren daar geraken. Één weg via het noorden, het binnenland of via het zuiden. Ik besloot van het binnenland te nemen. Dat is een Highway tussen de bergen. Het zou er prachtig zijn. Ik kan dan terug komen via het Noorden. Een andere dag rij ik wel ens naar het Zuiden waar de actieve vulkanen te zien zijn. Wat zal de tijd weer vlug voorbij gaan. Ik wil ook naar” Pater Damiaan “ eiland. Ik zal moeten kiezen denk ik. Op mijn overdekte terras heb ik vloerbekleding. Chique! Ik zie een vuurrode zon in de schemerte. Een zonsondergang zag ik wel niet want al gauw was de knalrode bol verdwenen in het smog. Bon, ik lig in mijn kingsizebed zoals een koningin. :) Aan welke kant ga ik slapen? Hi, hi,
Hey Monique, dan was het leuk in Siciliê? Ik ben blij voor jou. Genieten moet een mens doen. Elke dag opnieuw…
PS: Je moet delen door 1,3 om uit te komen op euro.
Ma en pa: Ik mailde Dieter dat hij mijn computer van thuis aan jullie moet geven. Dat kan niet dat ik jullie 10 maanden niet meer kan skypen of mailen hoor! Dikke kus. Ik zie jullie graag en denk elke dag aan jullie…