Dag 17 11 juli Roatan duik

Dag 17 11 juli Roatan duik
Om 5 uur liep de gsm af. Pff, wat ga ik doen? Ik ben nog keimoe! Ik forceerde me echter want anders ga ik van gans de dag niets doen. Ik kan daarna opnieuw wat gaan rusten. Om 6 uur was ik in de duikclub. Ik vroeg een reductie op de duik omdat ik las in mijn Lonely Planet dat , indien ik in Sea breeze hotel verbleef, er reducties zijn. Ik kreeg 5$ korting. Dus één tankduik kostte 30 $. Honduras is één van de goedkoopste landen om te duiken. En het rif is het tweede mooiste in de wereld, na Australiê. Ik vind wel niet dat Australiê op nummer 1 zou mogen staan daar er door de hevige regens en stormen veel koraal beschadigd is en het zicht heel slecht is. Er waren nog twee jongens op de boot, 15 jaar en een twintiger. Rond 6u30 vertrokken we naar de duikplaats Texas waar er 50% kans ik om hamerhaaien te zien. De duik was prachtig. 29 graden. Helderblauw water. Zicht van 30 meter. Prachtige koralen, vele scholen kleurrijke vissen, maar niets uitzonderlijks zoals schildpadden of morenen, 1 langoest... geen enkele haai!!!! Pff, heel spijtig! Maar dat is geluk hebben of niet he. Rond 8u30 waren we al terug. Men vroeg me of ik diezelfde dag nog wou duiken. Ik legde mijn Visaprobleem uit en ook zij kenden mensen die dit voorhadden in Honduras daar Visa denkt dat er dieven bezig zijn. Ja, ik heb inderdaad de laatste week heel veel alle ATM's geprobeerd en misschien daardoor dat men dacht dat er fraude zou kunnen zijn. Mijn buddy haalde naast de club wat tortillas met bonen, eieren en kaas. Het smaakte. Ik had nog niet ontbeten. In het hotel checkte ik onmiddellijk mijn e-mails maar mijn bank had me niets meer laten weten. Pff, dat is ook niet leuk dat ze me niet antwoordden. Ik sliep een uurtje. De poetsvrouwen klopten op mijn deur om de kamer schoon te maken. Ik besloot naar het strand te gaan. Eerst probeerde ik in mijn hotel met mijn kaart te betalen maar dat werkte natuurlijk niet. Ik sprak met Kevin, de Amerikaanse eigenaar. Hij beweert dat een nieuwe kaart opsturen zeker één week zou duren. In de duikclub zei de divemaster dat dat op 1 dag kan . Ik zwom in het aangename, warme, blauwe water. Ik probeerde mijn zinnen te verzetten en wat tot rust te komen. Ik genoot van de zon...en de vele zandvliegen. Ik heb reeds 70 muggen- en sandfliesbeten . Niet te doen! Die bugsprays werken echt niet bij mij. Bij andere mensen wel. Een struise zwarte vrouw zei me dat ik kokosnootmelk op me moet strijken. De muggen hebben dit niet graag. Zal ik eens proberen wanneer ik geld heb. Ik lag nog maar net op het strand of Omar had me al gevonden. :-( Hij stelde voor om met zijn scooter het eiland rond te rijden. Ik moet wel de benzine betalen. Ik legde hem nog eens uit dat ik daarvoor geen geld heb en dat ik zolang niets kan ondernemen. Hij drong aan om dan met hem te gaan wandelen tot aan rotsen. Pff, dat wilde ik wel doen. Zo doe ik iets nuttigs. Het was prachtig op de lage kliffen. Ik zag fossielen van vele koralen. Ik toonde dit aan Omar maar dat interesseerde hem niet. Ik genoot van het mooie uitzicht. En ai, Omar begon met zijn avances en probeerde me te kussen. Hoe ga ik dat hier oplossen? Ik moet opletten dat ik hem niet kwaad maak. Je weet maar nooit wat hij me hier aandoet. Het enige wat me te binnenschoot, om hem niet te beledigen, was: “ Sorry maar ik ben voor de vrouwen! “ Wat natuurlijk niet waar is he! :-) Onmiddellijk trok hij zich terug. Hij was er niet goed van maar toch werkte het. Na 5 minuten stelde hij voor om terug te gaan. Hi, hi...goed bedacht van mij. Ik denk dat ik van hem nooit geen last meer zal hebben. Onderweg zag ik een affiche: help the animals in Roatan. Ik stapte in het hotel binnen en vroeg aan de eigenaar wat ze juist deden om de honden te helpen. Hij had een non-profit organisatie. Een geldbox waar toeristen geld konden instoppen. Met dat geld voedt hij straathonden en wanneer ze aan hem gewoon zijn, neemt hij ze mee naar de veearts die hen inent, tegen alles wat nodig is. Een goed initiatief. Hopelijk is het allemaal waar wat hij zei. Drie hondjes kwamen me toegelopen waaronder een Sharpei van 7 weken oud. Ik kon me niet meer herinneren dat mijn Sharpei, die ik spijtig genoeg moeten laten inslapen heb, ooit zo klein en lief was . Een ander hondje van 3 maanden had hij van de straat gehaald. Het was ondervoed maar nu komt hij er op door. De man gaf me de website van de honden. Ik zoek het later eens op. Hier op het eiland lopen er ook straathonden rond maar bijlange niet zo veel dan in Copan! Aan het eetkraampje zaten Brenda, weer in haar BH, en nog een ander koppeltje waarmee ik reeds kennismaakte te eten. 50 L kan er vandaag van af. Ik heb ook de eitjes nog en het toastbrood. Omar verliet me en zei: “ Ik zie je wel nog he”. Hm, dat weet ik niet. :-) Ik vertelde aan Brenda mijn verhaal. Ze moest er om lachen dat ik zei dat ik lesbisch was. Morgen weet gans het eiland dat , zei ze. Pff, daar trek ik me niks van aan. Ik ben er goed van afgekomen daar in the middle of nowhere. We zaten lang samen in het water. Ze verbeterde me bij elke fout die ik in het spaans maakte. En dat waren er veel! Ik moet weer wat naar de Spaanse tv kijken. Hier op het eiland spreken velen Engels zodat je automatisch overschakelt op Engels en je Spaans niet meer onderhoudt. Brenda nam haar juwelenkoffers en ging zich installeren op haar plaatsje. Ik wenste haar een goede verkoop. Na een kwartiertje stapte ik het ook op. De sandflies vielen me weer aan. Ik douchte me en begon aan mijn blog. Ik kan niet op mijn terras zitten daar er een soort van vele kleine miertjes telkens over me heen kruipen. Ze zitten overal! Ook op mijn pc moet ik ze constant dood duwen. Vervelend. Ja Pieter, jij zegt dat je er aan gewoon geworden bent in Zuid Afrika. Ik blijkbaar nog niet. :-) Ik kleed me weer wat deftig aan en ga naar het restaurant om mijn blog te publiceren want hier in de kamer is het veel te langzaam. Ik hoop dat ik morgen goed nieuws heb van de bank. Ik skypte vandaag naar mijn ouders en vroeg hen of ze naar mijn nonkel E. wilden bellen zodat die eens kan vragen in mijn bank hoe het nu verder gaat met mijn kaart. Gelukkig heb ik daarvoor een lieve familie die zo erg in de weer is voor mij. Dank je allemaal. Men zei me hier dat ik, bvb aan mijn zoon, geld kon vragen via Western Union. Dat zou naar het schijnt wel heel duur zijn. Maar indien het niet anders kan zal ik deze optie wel moeten nemen. Tenzij mijn hotel me krediet wil geven. Dat weet ik niet. Ik doodde opnieuw een dikke kakkerlak in de badkamer. Hij kwam opnieuw tot leven in het vuilbakje. Ik spoelde hem dan maar door. Tot morgen...