Dag 4 9 jan Wellington

Dag 4 9 jan. Wellington
Mike en ik waren al om 7u bezig met de ontsmette “ vlooienkamer “ volledig leeg te maken zodat er met detol kon gepoetst worden. De tuinman was al vlijtig bezig rond 8u. Op zijn duizende gemak borstelde hij alle bladeren van het terras. Mora mora zouden ze in Madagascar gezegd hebben. Mama vond dat het niet snel genoeg ging en nam zelf ook een borstel om wat beter de hoekjes te doen. Ai, ai en haar rug was voor het moment zo goed. Straks forceert ze zich weer. Maar ze moest iets om handen hebben zei ze . Ja, zo kennen we “ ons maken “ he! Ik nam een duik in het zwembad. Het water was nog steeds 32 graden. Een zalig badje dus. De ontbijttafel werd gezet en samen namen we een uitgebreid ontbijt. Spijtig dat onze Filip en co er niet bij was, want dan zou ons gezin weer compleet geweest zijn zoals in de goeie ouwe tijd. Een eerste scrabble werd gelegd. De woordenboek ging van hier naar daar… :) Mijn beetjes waren verdragelijker. Ze genezen goed. Na de ontsmetting met detol door de werkvrouw verhuisden Mike en ik weer van kamer. Oef, weer twee aparte bedden zodat we mekaars gesnurk wat minder hoorden. Het was weer snikheet maar met een stevige aangename wind. Dat zou raar zijn rond deze tijd van het jaar. Zoals in elk land zijn er veranderingen in het klimaat. In de namiddag gingen Anja, Mike en ik naar de “ Pick and Pay “ inkopen doen. Mijn onderwatercamera die stuk is, lieten we repareren. Ze gaan wel eerst een bestek opmaken. Ik kocht me een telefoonkaart. Die moet ik wel eerst morgen laten registreren met behulp van mijn pasport. Dit hoort hier zo om stalking te voorkomen. Wat een verschil met Madagascar wanneer je in die enorme grote, moderne “ mall “ rondloopt. Alles is er zo clean. Het ruikt er heerlijk. Dit viel me enorm op na al die slechte geuren in mijn vorig land. Ik had plots zo een trek in een heerlijke, vettige hamburger. Het was meer dan 6 weken geleden dat ik zo iets gegeten had. Ik kon het me niet laten we stopten in een hamburgertent. Toen we de rekening vroegen, vertelde Anja ons dat je bij alle prijzen nog eens een tip van minimum 10 % moet bijrekenen. Elk land heeft zo zijn gewoontes he. In America is dat min. 15 % dat je er moet bijrekenen. Ik kocht ook batterijtjes voor mijn hoofdlamp zodat ik toch wat meer licht zou hebben in mijn toekomstige landen. We keken ook eens naar de prijzen van een gps. Ik mag een auto huren van Eric, de duiker maar zijn gps is gestolen. Het zou wel gemakkelijk zijn indien ik er een weekje kan op uittrekken met een gps. Die geeft ook verscheidene B&B ‘ s aan waar we kunnen gaan slapen. De goedkoopste was echter 99 € en ik stelde voor om toch nog wat te wachten. Miischien kopen we een gewone wegenkaart en zoeken we wel ter plekke een slaapplaats. Ik had zo al een beetje naar de prijzen gekeken van een safari. Deze varieerden van 10 € tot 99 €. Ja, Zuid Africa is dus wel een veel duurder land dan voorheen. Ik zal dus goed moeten uitstippelen wat we gaan doen.
Pieter had al twee maal gebeld om te zien waar we bleven met het eten. Ze hadden blijkbaar honger. Aangekomen werd de gasbbq aangezet en we aten dikke grote koteletten met erwtjes, prinsessenbonen en aardappelen. Mmmm, gewone kost smaakte me. Van rijst moesten ze me nu eventjes niet meer spreken. Een gele reddingshelicopter vloog over. Een beetje verder achter de bergen was er al uren een bosbrand bezig. Bij vrienden van Anja en Pieter. Hun huis heeft geen schade maar zijn omliggende terreinen staan in brand. De helicopters scheppen ergens water uit en verspreiden het over de bossen. In de verte zagen we een geel - grijze smog en ruikten we de brand. De tafel werd afgeruimd en het scrabbletablet werd opengelegd. Er werd nog wat geskypd. Mijn lonely planets van Nieuw Zeeland en Australie zijn mijn ouders in Ninove vergeten!! Daar deze te zwaar waren in mijn valies gingen zij die voor mij meebrengen. Woensdag komt Luc Van Oudenhove hier ook logeren en we vroegen aan hen om mijn boeken mee te brengen. Ik hoop dat het zal lukken. Ik ben ook al beginnen kijken waar ik kan slapen in Nieuw Zeeland. Misschien via “ coughsurfing “ wat gratis is. Ma en pa zijn gaan slapen, Pieter en Anja bezien een film op tv, Mike rolt zijn sigaretten. Eindelijk is het hier wat rustiger zodat ik me kan concentreren op mijn verslag. Er steken felle “ warme “ rukwinden op. Eventjes moet de mooi verlichte pergola met stoelen vastgezet worden of alles vliegt weg. Door de palmbomen zie ik een volle lichtgevende maan. Krekels op de achtergrond, een blaffende hond, honderde sterretjes. En… tussen het bamboe nog steeds de zwartjes die op hun karton slapen. Die zullen niet zo vlug weggaan denk ik. Je moet maar zin hebben om daar te slapen tussen de muggen , het ongedierte en de slangen. Het is bijna 23u30. Ik ga mijn foto’s nog uploaden en dan slapen want morgen zal ik weer vroeg wakker zijn bij het eerste zonnestraaltje. Slaapwel. xxx