Dag 13 19 okt. Machu Picchu

Dag 13 19 okt. Machu Picchu
Om 5u30 liep helaas de gsm weer af. Nu was ik goed ingesmeerd met zonnecrème. Als ontbijt kreeg ik een mals broodje met confituur ( wat mis ik mijn eitjes! ) en een thee. Om 6u30 stapte ik te voet door het dorp naar de bushalte. De rit duurde 30 minuten langs vele haarspeldbochten. De bus reed dicht bij de ravijn. Er was maar éénrichtingsweg. Wanneer er een “tegenliggersbus” aankwam was het soms wat beangstigend. Om 7 uur stond ik reeds aan de ingang. Één uur te vroeg. Ik zag het volk toestromen. Er wordt gezegd dat er op Machu Picchu niet meer dan 2500 mensen mogen komen maar dat is niet waar zei de gids. In de zomer is er soms meer dan 4000 man. Ze blijven maar aannemen. Dat is een goede broodwinning . Ik had , op papier, als gids Peter maar blijkbaar riep een Eddy mijn naam af. We waren in een grote groep maar met drie Engelstaligen, de rest waren Spaanse mensen. Ik hoorde het al aankomen. De gids sprak 5 minuten in het Engels en 15 minuten in het Spaans. Ik vroeg hem of ik niet in een Franse groep mocht gaan. Hij zei dat er geen Franse gidsen bestonden. Dat loog hij want het agentschap had me gezegd dat ik kon aansluiten bij de Fransen. Maar dat ben ik gewoon in Peru dat ze voor alles liegen. Het is mijn eerste land dat ik dit zo hard ondervind dat ze liegen voor het minste. Hij veranderde ons naar een Engelstalige groep waar ik Carlos zag waarmee ik een vorige toer deed. Hij is een Peruviaan die in Californië woont. Er waren ook Belgen en Hollanders aanwezig. Tof. Ik kreeg een koude rilling wanneer ik boven Machu Picchu keek. Machu Picchu is een stad van de Inca's in Peru die door de Spanjaarden nooit is ontdekt en daardoor ook niet vernietigd werd. Er is in deze stad nog veel van de Inca-beschaving terug te vinden.
Geschiedenis:
De stad Machu Picchu is gelegen tussen steile bergen, op een hoogte van ongeveer 2400 meter, in de regio van de stad Cuzco. De Inca's bereikten de stad via een steil pad. De voettocht duurde meerdere dagen en de stad was derhalve moeilijk bereikbaar. Tegenwoordig is het ook mogelijk om de stad per trein en bus te bereiken. Machu Picchu ligt ingesloten tussen twee steile pieken: de Machu Picchu (letterlijk "oude berg" in het Quechua) en de Huayna Picchu ("jonge berg" in het Quechua). Door het rotsdal loopt op 1750 meter hoogte de sterk stromende Urubamba. Aangenomen wordt dat de bouw van de stad Machu Picchu werd begonnen rond 1440, onder leiding van Pachacuti. Tot aan de Spaanse verovering van het gebied in 1532 was de stad bewoond. Over de functie van de stad zijn wetenschappers het niet eens. Doordat de stad zo ontoegankelijk is, wordt aangenomen dat de stad geen doorsneefunctie had. Vaak wordt aangenomen dat Machu Picchu een buitenverblijf was voor koningen en andere hooggeplaatsten. De stad heeft veel verblijven voor edelen, en ook een paar woningen voor hun dienaren. Er konden rond de 750 personen in de stad verblijven. Gedurende de regentijd, als er geen koningen aanwezig waren, zouden er veel minder mensen in Machu Picchu geweest zijn. Toen de Spanjaarden het rijk van de Inca versloegen, stopte de regelmatige trek van en naar Machu Picchu door edelen en raakte de stad verlaten. Een andere verklaring voor de merkwaardige ligging en voor het verlaten raken van de stad is dat het een fort was dat diende ter verdediging van het Inca-rijk. Na de Spaanse verovering was er voor de Inca's geen noodzaak meer om de stad te blijven bezoeken. Deze verklaring wordt vaker bestreden, aangezien de ligging van de stad het niet aannemelijk maakt dat van daaruit het Inca-rijk verdedigd werd. Bovendien waren er te weinig woningen voor voetvolk aanwezig. Een derde theorie meent dat Machu Picchu vooral bedoeld was voor het verzamelen van coca-bladeren, aangezien het lag op een punt waarvandaan veel plantages bereikbaar waren. Het verlaten raken van de stad wordt daardoor echter niet verklaard: ook na de Spaanse verovering bleef de coca een belangrijke rol spelen in het gebied. Recentelijk werd vastgesteld dat in 1867 de Duitse goudzoeker en houthandelaar Augusto Berns de bergstad vond en plunderde met toestemming van de Peruaanse regering. Berns verkocht de historische schatten aan Europese musea.[1] In 1911 verrichtte de historicus Hiram Bingham een studie naar de Inca-paden in de omgeving van de stad. Tijdens deze studiereis ontdekte hij Machu Picchu opnieuw. Brede bekendheid kreeg de stad in 1913 toen het National Geographic een compleet nummer wijdde aan Machu Picchu. In 1983 werd de stad opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het is een populaire toeristische attractie, die van grote betekenis is voor het toerisme van de hele regio. Per jaar trekt de plaats rond de 400.000 bezoekers, dit tot zorg van UNESCO die vreest dat dit grote aantal bezoekers de stad verder zal beschadigen. Sinds de jaren 1990 zijn winkels, hotels en dergelijke gebouwd en worden er veel nieuwe gebouwen neergezet langs het oude Incapad waarlangs deze stad te bereiken is. Er is in de stad een woonzone met middenin een groot plein, een militaire zone en een godsdienstige zone. Tussen de godsdienstige gebouwen stonden ook de woonvertrekken van de hofhouding. In de godsdienstige zone vindt men tempels voor de zonnegod en de maangodin. Ook staat daar een zonnewijzer op het hoogste punt van de stad.
Na twee en een half uur was de toer voorbij. De gids vertelde ons dat er regelmatig accidenten gebeuren op Machu Picchu. Toeristen die mekaar duwen en zo van de klif vallen. Ook hartinfarcten door de hoogte. Daarna keerde ik met Carlos terug naar Aquas Calientes waar we in een restaurant een menu aten van 18 sole. Normaal heb je een menu aan 5 sole maar dit is toeristisch he. Ik nam een lekkere aspergesoep en daarna lomo Soltado met warme groentjes. We kregen een Pisco Sour aangeboden. Ik nam afscheid van Carlos en pikte mijn kleine rugzak op in mijn hotel. In een apotheek kocht ik een steentje van cacaoboter voor al mijn kloven in gezicht en lippen. Ik nam een trein terug naar Ollantaytambo. Ik zat naast Alfredo, een Mexicaan. Deze trein had geen tafeltje maar we kregen wel een snack en een drankje. Ik sprak af met Alfredo om een glas te gaan drinken deze avond in Cusco. Ik nam een bus terug naar Cusco, twee uur. Ik wandelde op de Plaza de Armas waar net een stoet passeerde. Schaars geklede meisjes dansten, een fanfare en een jongensgroep. Er was veel volk. Vôôr de kerk gaven ze een show. Daarna gingen ze de Kerk binnen maar de deuren werden gesloten. Ik kocht me een cheeseburger en wandelde naar mijn hotel. Ik was doodmoe. Ik laadde mijn foto's op en viel in slaap. Opnieuw goed aangekleed want ik had het koud. Morgen is het weer vroeg opstaan. Ik las een e-mail van een meisje die artikels schrijft in een krant: Editiepajot ( internet krant ) Ze voeg me of ze een artikel mocht schrijven over mijn wereldreis. Dat mag ze zeker. Wanneer ik terug ben wil ze ook een foto van me nemen om te publiceren in de krant. Eindelijk had ik de tijd om de postkaartjes te schrijven. Daar het te laat was om nog een glas te gaan drinken schreef ik een e-mail naar Alfredo. Ik was ook doodmoe. Adios.x