Dag 12 2 mei Kona

Dag 12 2 mei Kona
Oei oei wat voelde ik me nog slechter! Ziek of niet. Ik moest Angela weg voeren naar de luchthaven. Ik kon haar geen taxi laten betalen. Ik had het haar beloofd. Ze zag mijn hoofd, hoorde me hoesten en zei dat ik dringend iets moest doen. Zeker naar de dokter gaan. Mijn hoest was niet normaal. Inderdaad deed alles heel pijn bij hoesten of ademen. Ik kon bijna niet spreken. Ze gaf me haar overige frigo-eten . Ik reed langzaam naar de luchthaven. Angela tankte voor 30 $ en gaf me nog eens 100 $ omdat ze mocht meegenieten van de huur van mijn wagen. Heel lief van haar. Angela bedankte me voor de leuke tijd die ze met me had. Door mij, zei ze, verlegde ze haar grenzen voor bepaalde dingen, zoals bvb duiken , toch te gaan doen. Ik motiveerde haar heel erg zei ze. Eigenlijk voelden we mekaar in bijna alles aan. Het is zeldzaam dat je met iemand kunt reizen die perfect bij jou past. Ze is 59 jaar maar voelt zich ook nog heel jong. Zoals ik. :) Soms voel ik me 17 jaar. :) Allè ja, nu ik ziek ben voel ik me 75 jaar! Ik begon te wenen en kon me bijna niet bedwingen. Pff, dat was van de koorts. Ik heb dat nog eens gehad. Ik voel me dan zo ellendig. Ik weigerde eerst al dat geld maar ze wou er niks van horen. We namen afscheid. Nu zou ik haar misschien nooit meer van mijn leven zien! Alhoewel ze me al uitgenodigd heeft om zeker bij haar op vakantie te gaan in Vancoover. Dat kan een volgende reis zijn misschien. :) Ik ben nog niet terug en ik denk al aan andere landen. Ik ben al bijna zes maanden weg en het lijkt nog maar veertien dagen. Wat gaat de tijd snel voorbij! Die tien maanden gaan zo door zijn. Tenminste indien mijn gezondheid het toelaat. Stel je voor dat ik hier een rare ziekte heb en ik moet afbollen naar Belgiê. Ik mag er niet aan denken. En tenslotte dacht ik er wel aan en besloot van de wijze raad van Angela op te volgen. Ik vroeg in mijn hotel naar een dokter. Het vriendelijke meisje toonde me de weg naar een centrum; Hualalai Urgent + Care. Met tegenzin stapte ik de auto in en reed naar het centrum. Aan ket onthaal waren ze niet heel vriendelijk. Wat was het probleem vroeg het meisje op brutte wijze. Ik zei dat ik heel moe ben, koorts had en moeilijk kon ademen. “ Dan moet je naar de kliniek gaan “ antwoordde ze. Ah nee, ik ben hier en ik wil hier eerst een dokter zien vooraleer ik naar een kliniek ga. Ik weende opnieuw. Wat voelde ik me belachelijk maar ik kon er niets aan doen. De vriendelijke dokter onderzocht me, sloot malaria uit alsook de zwaveldioxidedampen van de vulkaan. Deze kan wel de longen irriteren maar niet leiden tot koorts. Hij zag dat ik heel ziek was en liet me door een verpleegster een injectie zetten van cortisone. Uitslag: griep. Ik denk dat ik in gans mijn leven nog geen griep gehad heb. Ja, misschien wel als kind maar volwassen? Nee. Hij schreef me ook anti-biotica voor en ik moest nog drie dagen mijn cortisonetabletten doornemen. De koorts zal langzaam verdwijnen en daarna zal de hoest fel beginnen. En dan… de rekening, 217,50 $ dokterskosten en cortisoneshot en dan bij de apotheek nog eens 117,92 $. Pff, wat een klop! Maar ja, mijn gezondheid gaat voor. Wij hebben hier geen amerikaanse verzekering. Nonkel eddy mailde me wel al ondertussen dat ik alle papieren moet doorsturen naar mijn belgische mutualiteit en die gaan via mijn overzeese Mundial verzekering me terugbetalen. Het is te hopen. Ik kocht wat eten, fruit en yoghourt om al die medicatie door te spoelen en zo mijn maagje wat te sparen en legde me in bed. Niet te plat want zo kon ik niet ademen. Ik sliep, sliep en sliep. Ik moest alles uitzweten. Aan de receptie hadden ze gezegd dat ik een half uurtje later mocht uitchecken zodat ik goed kon rusten. Iedereen was in de weer voor me en op zo’n momenten doet dat goed. Ik profiteerde er ook van om op internet te zitten en wat opzoekingen te doen voor Mexico. Mijn volgende bestemming. Ik skypte naar onze Filip en weer begon ik te wenen. Hij verschoot maar ik zei dat ik nog steeds heel gelukkig ben maar door de koorts ik telkens moet wenen. Hi, hi.. See you…xxx
PS: Ik legde in Big Island 638 km af met de wagen.