Dag 2 29 okt. Santiago City

Dag 2 29 okt Santiago City
Een unieke grootstad, genesteld aan de voet van het machtige Andesgebergte. Hoewel uitgegroeid tot een drukke moderne stad, hebben de oude wijken de charme uit hun romantische glorietijd weten te bewaren.
Ik stond op om 9u30. Ik had niet zo goed geslapen ondanks mijn zalige bed met het dikke zachte donsdeken. Ik dacht teveel na. Niet georganiseerd, niet weten wat te bezoeken of waar naar toe te gaan. Op de Paaseilanden was ik veel rustiger omdat ik wist dat Mity over mij waakte, die geborgenheid, de moedervleugels was ik opnieuw kwijt. Ik stond er weer alleen voor en alles moest nog gepland worden. Ik had zelfs nog geen idee of ik naar het Zuiden of naar het Noorden zou trekken. Maar vandaag was een nieuwe dag en ik zou beginnen met een citytoer. Eerst wilde ik mijn kamer betalen. Na opnieuw alle verdiepen af te gaan, was de dame die voor mij verantwoordelijk was, niet aanwezig. Ik trok dan maar de stad in. Ik stapte in het prachtige Correo binnen waar ik postkaartjes kocht van Chili. Ik stak ze in de enveloppe bij de andere kaartjes van Isla de Pascua en postte ze. Daarna bezocht ik de prachtige grote Kathedraal. Het was warm. Ik zag 29 graden. Ik liep met opgetrokken mouwen en mijn jeans. Uit de zon was het fris. Een drukke stad. Moderne mooie winkels. Ik voelde me in Brussel stad. Helemaal eenzaam en verloren. Een veel te kleine citymap waarvoor ik telkens mijn leesbril moest opzetten. Ik doolde maar rond. Een massa volk. Ik vroeg de weg naar de “Turistik” open bus waarmee ik een citytoer kon doen. Aan de balie hadden ze gezegd dat wanneer ik een ticket op de bus koop het goedkoper is dan via het hotel. Ik stapte op de bus maar de prijs was dezelfde. Ik vroeg hoe de citytoer werkte. Je hebt een ganse dag. De bus stopt op 13 plaatsen en je stapt af wanneer je wil. Elke 20 minuten kun je op een andere open bus springen en verder reizen. Konden ze geen gewone citytoers organiseren met een gids? Hoe gecompliceerd! Ik vond 19.000 peso = 40 $ veel te duur. De bus vertrok want die kon niet langer aan de halte blijven wachten in de file. Het vriendelijke meisje legde me alles uit. In groep zou dat wel leuk zijn maar alleen...vond ik het te duur. Dan zou ik maar te voet de stad ontdekken. Het meisje gaf me zelfs gelijk. Ik reed een eindje mee met de bus en men zette me af op de Mercado waar ik, op aanraden van het meisje, eerst ging lunchen in “GaLeon”, aan de vismarkt. Ik voelde me net zoals “Chez Leon “en waande me in de Rue De Bouchers. Ik at er een lekker vispannetje. Als welkomstdrank kreeg ik een Pisco Sour. 13000 peso = bijna 30 $! Bon, het zal daarna weer spek met eieren worden. Veel goedkoper. In de gesloten galerij lagen verse vissen. Vele tafeltjes met toeristen aten de lekkerste langoesten, reuzenkrabben en alle soorten schaaldieren. Ik wandelde terug naar de Plaza de Armas. Daarna stapte ik in een vliegmaatschappij “SKY” binnen en vroeg inlichtingen om naar het Zuiden te vliegen. Met de bus duurt het 24 uur. Daar ik maar twee weken Chili heb is dit niet te doen. Ik kwam op een bedrag van 400 $ heen en terug. Indien ik later vertrek op 3 november zou het de helft van de prijs zijn. Dan neem ik dat maar. Ik ga het wel zelf boeken via internet zodat ik misschien nog betere prijzen kan vinden. Tot die datum kan ik naar de stad Val Paraiso met de bus. Een georganiseerde toer kost 34.000 peso voor één dag. Dat is wat te duur. Dus morgen ga ik naar daar, blijf er een paar nachten en dan neem ik het vliegtuig naar het Zuiden. Na 5 uur wandelen trok ik mezelf verder naar mijn hotel. Ik was dus vandaag het stijfst en mijn benen en knieën waren loom. Plots hield een politieagent mij tegen. Wat had ik misdaan? Hij zei me dat het geen goed idee was van mijn fototoestel aan mijn ceintuur te hangen daar er dieven die kunnen afrukken. Ik trok mijn pull over mijn toestel en bedankte hem voor zijn raad. Nochtans heb ik hier geen onveilig gevoel. Maar ja, het is zoals Brussel. Daar kun je dit ook voor hebben. Ik passeerde nog vlug naar een reisagentschap maar alle toers zijn veel te duur. Chili is echt niet te doen. Ik zal alles op eigen initiatief doen. In mijn hotel kwam ik, raar maar waar, de dame tegen aan wie ik mijn kamer moest betalen. Ik zei haar dat dat toch een raar systeem is. Haar bureau was op het vierde verdiep in een kamer zoals ik. Je moet het maar weten! Ik betaalde twee nachten. 53 $ / nacht. Normaal kost de kamer 90 $. Het was een promotie op internet. Op mijn kamer skypte ik meer dan een uur naar mijn ouders en Dieter. Ik was heel content van hen te horen. Ik had het eventjes moeilijk en weende. Mijn mama zei dat ik altijd terug kan. Dat wil ik niet. Ik ben gelukkig maar ik mis hen heel erg. Ik zocht uren naar een hotel in Val Paraiso. Eindelijk boekte ik dan toch een hotel aan 70 $. Zo duur! Maar dat is Chili he. Ik wilde in “ViaViacafe” boeken, een Belgisch hotel, maar daar was er eerst geen plaats. Tenslotte wel maar 89 $ zonder zicht, en 98 $ met zicht. Te duur! Ik ga er wel zeker langs om stoofvlees met friet te eten. De Belgische specialiteit. Ben benieuwd of die zo lekker zal smaken dan die van mijn mama?! Ik ga me hier nu eitjes bakken, voor de verandering, eens een bad nemen. Dat heb ik nog niet veel gezien! En daarna mijn blogs publiceren vanaf 21 okt. Ik schreef verschillende mails naar de helpdesk van Waarbenjij. Nu maar blijkbaar kunnen die mij niet helpen. Via de skype hielp Dieter mij met dit probleem en na 5 minuten was het opgelost. Hij verwijderde voor mij bepaalde cookies, deed een paar instellingen en alles werkte weer prima. Dieter is een krak! Dank je wel jongen. En weten ze dat dan niet op de helpdesk???? Tot morgen in een nieuwe streek. De kust en de bergen. Weg uit die drukke stad. Een grootstad is goed voor mij voor één of twee dagen. Daarna wil ik er weg. Naar de natuur, dorpjes, intiemere sferen. Hasta manana...