Dag 21 21 maart Cairns

Dag 21 21 maart Cairns
Angela kwam aankloppen om 9 uur. Ik was nog doodmoe maar stond toch op daar ik moest uitchecken om 10 uur. Mijn bagage zette ik in de daarvoor voorziene ruimte. Angela en ik liepen naar een duikshop waar een man, Mike Ball, 15 jaar in PNG gewoond en gedoken heeft. Hij is er weggelopen omdat het daar zo gevaarlijk was. Die zou me veel uitleg kunnen geven en me eventueel een slaapplaats kunnen aanwijzen. Ze stuurden ons door naar Air Ninguine bij Anne Marie, een vrouw uit PNG. En daar begon het probleem……..
Eerst en vooral geraak je het land niet binnen zonder een retourticket ( wat ik dus nog niet gekocht had). De man van Qantas had me dat ook niet gezegd wat niet echt professioneel is. Ik had een dik uur om eventueel alles in orde te brengen vooraleer de bus mij kwam oppikken. Anne Marie zocht naar de prijs voor een returnticket en kwam ook veel goedkoper uit dan wat ik betaalde. Zij had een ticket aan 196$ iplv 321$. Pff.. Dan zocht ze naar een hotel maar bijna alles is daar rond 250 $ / nacht. Om het kort te maken zou één week PNG mij op die manier aan 5000 $ kosten met een zestal duiken erbij!!!!!!!!! Dat kon niet natuurlijk. Ze zocht verder naar een “duikpacket” met hotel en duiken dat wat goedkoper was. Ik dacht alles op mijn eentje daar te doen maar het is daar echt heeeeeeeeel gevaarlijk, er zijn geen bussen, de taxidrivers bedriegen of beroven je enz. Dus ik kreeg echt schrik en wou het dan maar georganiseerd doen. Ze vond een packet aan 1180 $ voor 6 dagen met 6 duiken, transferts naar hotel en 3 maaltijden per dag. Maar wanneer ze het uitrekent voor één single persoon kwam dat op 3500 $! Ja, voor een singlekamer betaal je altijd veel meer maar dat was toch wel heel veel! Ik gaf alle moed op en besloot van mijn vlucht maar te laten vallen en niet naar PNG te vliegen. Al dat geld voor niks. Angela kwam op het idee om binnen twee dagen met mij mee te gaan naar PNG en de kamer te delen zodat we aan 1180 $ zitten en dus geen singleroom hoeven te betalen. De” duikpackets” kon Anne Marie echter niet boeken via hun kantoor en ze stuurde ons daar naar een toerismebureau bij Mevrouw Hagen, ook van PNG. We namen een taxi tot daar aan 11 $. Uren zaten we binnen te zoeken naar een oplossing. Ondertussen had ik mijn shuttlebus geannuleerd zodat ze niet op mij zouden blijven wachten aan mijn hotel. Dan was er weer geen vlucht, dan was het plots weer te duur, dan was het weer een minder goeie duikplaats enz. Nu zitten we aan 1980 $ voor 6 dagen met 6 duiken maar Hagen zal ons morgen bellen daar ze in PNG de telefoon niet opnemen en ze dus niet kan vragen of er nog een vlucht vrij is. Ja, het is daar waarschijnlijk zo een land zoals in Madagascar! We gingen een stukje eten in een indsich restaurant, namen inlichtingen voor een huurauto of camper, na mijn reis in PNG, wat ook weer zo duur is. En dan moet je de dure benzine er nog bijrekenen. Ik kreeg hoofdpijn van al die dingen. Ook namen we inlichtingen voor 2 dagen te duiken hier in de Great Barrier Reef wat ook tussen 250 en 450 $ kost. Ik dacht eventjes van direct het land te verlaten en naar een ander goedkoop land te reizen. Straks is al mijn geld op vooraleer ik mijn jaar uitgedaan heb en dan moet ik naar Belgiê terug! Ik ga er een nachtje over slapen. Misschien belt Hagen morgen om te zeggen dat er dan toch geen vlucht vrij is en is er al een “luxeprobleem” opgelost. Ik boekte weer mijn hotelkamer, douchte me want ik was druipnat, nam een wifi kaart zodat ik eindelijk gans mijn blog kon publiceren en probeerde me wat te ontspannen en na te denken hoe ik mijn verdere vakantie zo goedkoop mogelijk kan maken. Om 19 uur rookte ik een sigaretje naast het zwembad en zag een prachtige, roodgloeiende hemel met duizende vleermuizen die over mijn hoofd vlogen. Dat maakte me gelukkig. Ik riep Angela om dit schouwspel ,van zeker 15 minuten, mee te maken. Het is nu 23 uur. Mijn blog is eindelijk af! Ik ga nu op internet. Ik at mijn overschot van gisteren op en maakte me een kopje thee. Tot morgen …