Dag 7 10 auG;; Las Isletas - Vulkaan Masaya

Dag 7 10 aug. Las Isletas – Vulkaan Masaya
Ik stond op rond 6u45, maakte een kleine rugzak en ging naar het ontbijt. Daar leerde ik de Australiër Juan ( 28 jaar ) kennen. Hij deed ook de toer mee naar Las Isletas. Het regende. Een gids pikte ons op en we reden met de taxi tot aan een plaats waar de bootjes vertrokken naar de eilandjes. Las Isletas is een archipel bestaande uit 365 eilandjes van vulkanische oorsprong, gelegen in het grote meer van Nicaragua (Lago Cocibolca), nabij de koloniale stad Granada. Het meer van Nicaragua, dat met een oppervlakte van meer dan 8000 km2 het tweede zoetwatermeer van Latijns-Amerika is. De idyllische eilandengroep wordt bewoond door vissers en hun families. Er is zelfs een eilandje met een kerkje, een schooltje en een kerkhof. De flora en fauna van Las Isletas is bijzonder dankzij de ligging in het meer van Nicaragua, aan de voet van de Mombacho vulkaan. Ik zag onder andere verschillende soorten reigers en ibissen voorbijtrekken. Het regende niet meer maar de hemel was niet uitgeklaard waardoor de foto's met de vulkaan niet schitterend zijn. We meerden aan bij een familie. Honden verwelkomden ons, kinderen liepen bevuild door de modder, een man repareerde een visnet, op het erf stond een tv ( hoe arm ze ook mogen zijn, een tv hebben ze. De gids vertelde mij dat het goed is dat de mensen nu een tv hebben daar ze vroeger niets anders deden dan kindjes maken! :-) ) een vrouw hakte kokosnoten en gaf ons een rietje om het lekkere sap te drinken. Ik zag stiekem in de slaapkamer. Een bed op een modderige plaats. Kinderen zwommen in het vuile meer. Zo hadden ze hun eigen zwembad. Op een kookfornuis stonden drie oude kookpotten te pruttelen. Het rook heerlijk. We vaarden tot aan het piepkleine Monkey Island. Daar leven 4 apen. Twee mannetjes en twee vrouwtjes. Verleden jaar hadden ze een jong maar de vader heeft het jong opgegeten. Dat is de natuur he. In een zoo zou de vader gescheiden worden van het jong. Elke dag passeert er een boot die de apen voedert. Er zijn een paar kokosbomen en wat mangobomen op het eiland maar niet genoeg om de apen te onderhouden. We naderden niet te dicht want de apen springen in de boot om van alles te pikken. De apen zelf stonden nochtans klaar. :-) Vrouwen schrobden de was op een harde steen in het meer. We ankerden aan een restaurant waar ook een zwembad gemaakt was met het water uit het meer. Elke dag wordt al het water eruit gehaald en opnieuw gevuld met vers meerwater. Ze hebben namelijk geen ontsmettingsmiddelen. Pff, wat een werk! Een kleurrijke papegaai zat op het dak. We bestelden ons een cola en genoten van het prachtige uitzicht op het meer. Na drie uur was de toer voorbij. Bij het terugvaren was de hemel open geklaard en verscheen de immense vulkaan. De taxi zette ons af aan ons hotel en Juan en ik wandelden naar “Garden Cafe”, een aanrader in de lonely planet, waar je lekkere sandwiches kon krijgen. Op een binnenkoer met prachtige bloemen, tropische planten en bomen nam ik een sandwich met tonijn. Het smaakte. Rond 14 uur wandelden we terug naar ons hotel daar mijn volgende toer om 15 uur reeds was. Ik trok goede stapschoenen aan en een lange broek. Een shuttlebus pikte me op. We zaten met 7 jonge mensen in de bus, Canadezen en Duitsers. Ik was eens niet alleen. In Masaya bezochten we een nationale arts & craft markt. We hadden 40 minuten de tijd. Daar ik niks kocht was ik vlug rond. De anderen kochten hangmatten en souvenirs. Ik zocht naar zilveren koffielepeltjes maar men vroeg 10 $ voor 1 lepeltje. Dat vond ik te duur. Ik dacht dat Nicaragua goedkoop was? Maar deze markt was toeristisch en daar profiteert men van. Ook de simpele hangmatten met gaten kostten 15 $. Ik ben er zeker van dat je die kunt vinden voor nog geen 5 $ op niet – toeristische plaatsen. Ik zette me op de stoep en bekeek de vele auto's, taxi's en de bevolking. Wat een kakofonie! Mannen met één been verkochten loten. Krotten van taxi's. Een oud vrouwtje werd geholpen bij het oversteken van de straat. Vrouwen installeerden tenten waar ze voedsel onder verkochten. Paard met kar vervoerden zware dingen. De mooie koetsen met toeristen. Kinderen bedelden met popjes. We reden naar de vulkaan Masaya. De Masaya is een vulkaan nabij de stad Masaya in Nicaragua, ca. 20 kilometer ten zuiden van de hoofdstad Managua in het departement Masaya. De Masaya is de meest oostelijk gelegen vulkaan van een serie actieve vulkanen die samen de 11 kilometer brede Masaya-caldera vormen. In het precolumbiaanse tijdperk werd de vulkaan Popogatepe ("brandende berg") genoemd. De inwoners zagen de uitbarstingen als tekenen dat de goden ontstemd waren en brachten regelmatig offers, waaronder menselijke offers. De Spaanse conquistadores noemden de vulkaan La Boca del Infierno ("mond van de hel"). Ze plaatsten een kruis op de rand van de vulkaan en zochten naar goud in de krater. Ze haalden hete lava op en dachten dat het goud was. :-) De laatste uitbarsting van de vulkaan was in 1772. In 2001 vond een explosie plaats in de krater, waarbij rotsstukken 500 meter de lucht in geslingerd werden. De Masaya-caldera werd in 1979 het eerste en grootste nationale park van Nicaragua, het Parque Nacional Volcan Masaya. De Masaya is de enige vulkaan op het westelijk halfrond waarbij de kraterrand per auto bereikt kan worden. Om 16.00 u vertrokken we voor een begeleid avondbezoek aan de vulkaan Masaya. Eerst gingen we de hoofdkrater bekijken, die rommelt van de activiteit, zwaveldampen komen voortdurend uit de grote opening op de bodem van de krater. Vanop een heuveltje hadden we zicht op de 3 meest recente kraters, allen in mooie kleuren lavasteen. Een oudere krater is binnenin volledig begroeid met een grote varieteit aan planten en bomen, vanop de rand hiervan bewonderden we het uitzicht tot het Managua meer en het Nicaragua meer, maar ook de zonsondergang boven de actieve krater. In het donker, met een helm op ons hoofd en gewapend met een zaklamp, betraden we de lavagrotten in de rand van de vulkaan, waar ontelbare vleermuizen leven. Duizenden vleermuizen vlogen uit de grot. Geen enkele raakte ons. Ondanks ze heel dicht langs onze gezichten raasden. Ik rook de zwavel fel en vroeg aan de gids of het wel ok zou zijn voor mijn longproblemen. Ik had hem mijn Hawaii problemen verteld. De gids zei dat de dampen niet zouden verergeren dus ik stapte met de groep mee. Hierin gingen we meer dan 100 meter ver. Een beetje griezelig wanneer we op het einde stilstonden in het donker en de vleermuizen om ons heen hoorden en voelden fladderen. Ik zag een gecrashte vleermuis tegen de wand. Die was eventjes het noorden kwijt. :-) Voor we terugkeerden naar Granada, wierpen we nog vlug een blik in de hoofdkrater, waar we in het donker de rode gloed van de activiteit zouden kunnen zien. Maar we zagen niets! :-( Ik vraag me af of ze zeggen dar er lava te zien is om de toer te promoten maar ze zelf weten dat, door de dampen die uit de vulkaan komen, je nooit de lava kan zien. Ik was erg ontgoocheld want deze toer deed ik vooral om de rode lava te zien. Maar de vulkaan zelf en de vergezichten waren wondermooi. Ondanks we niet zoveel moesten klimmen maar wel korte stukken stijl omhoog, voelde het ik goed in mijn benen. Mijn stijfheid van het paardrijden was nog niet volledig over of ik deed opnieuw een zware inspanning. Rond 20 uur werden we afgezet in Granada waar we met de groep iets gingen gaan eten. Ik vroeg me tacos met kip. De kip zag ik niet en de taco was niet zoals in een ander land maar vijf harde stokjes met wat witte kool en bonenpuree. Ik at toch alles op want ik had verschrikkelijke honger. Ik had me beter ook een hamburger gevraagd zoals de rest. :-( Het goot bakken uit de hemel. Ik nam afscheid van de groep die in een ander hotel sliep. Ik nam een douche en ging naar bed. Ik was doodmoe...