Dag 1 30 nov. Uyuni - San Pedro de Atacama

Dag 1 30 nov. Uyuni – San Pedro de Atacama
Om 4u30 stond ik als eerste op. Dus deze keer had ik me niet overslapen. :-) Door het feit ik wat ziekjes was, zal ik mijn wekker niet gehoord hebben gisteren. Mijn keel doet nog pijn. Het was volle maan. Ik zag nog steeds de sterren. Ook de vogeltjes ontwaakten. Om 5 uur reden we weg. Het was ijskoud, 0 graden en de chauffeur had geen chauffage in zijn jeep, zei hij. Ik geloofde hem niet echt. Waarschijnlijk zette hij geen verwarming aan om benzine te besparen. Hij zei geen twee woorden. Mijn voeten en handen waren als bevroren. Ik kocht in Bolivia een tafellaken dat ik tenslotte over mijn benen legde. Ik zag opnieuw 1 fietser. Onverantwoord hier! Zand, stenen en bergen. Om 7 uur een stop en de chauffeur goot benzine via een plastic tube in zijn benzinetank. Daar kregen we een ontbijt van 1 hard broodje met confituur. Een warme tas thee verzachtte de pijn aan mijn keel. Wat had ik eens zin in een goed en stevig ontbijt! Spek met eieren. Mmmmm.. Om 7u30 waren we weeral onder weg op de hobbelige wegen. In de jeep laadde ik mijn foto's op en verwijderde vele dingen om geheugen vrij te maken. Mijn pc zat bomvol. Wat wil je met al die foto's. :-) We passeerden nog eens aan de hotspring. Ik zag een klein hondje over het hete water springen. Meeuwen attaqueerden hem. Waarom, vroeg ik me af? Tenslotte hoorde ik dat het hondje de eieren van de meeuwen op at. Ja, iedereen moet leven he. :-) In de jeep gingen we van links naar rechts. Mijn pc hing vol met stof. Ik hoop dat ook mijn fototoestel niet teveel stof genomen heeft. Ik heb geen zin dat ook dit toestel zou stuk gaan. Om 8 uur bereikten we de grens. De chauffeur gaf ons een voucher voor de bus en reed zonder iets te zeggen weg. Bij de Salida Bolivia stonden geen mensen voor ons. Een grens in de middle of nowhere. Enkel een bareel aan de vulkaan die zowel in Bolivia als in Chili ligt. Daar kreeg ik mijn zoveelste stempel. Na ons stond er plots veel volk. Jeep en bussen arriveerden. We waren net op tijd aangekomen. We wachtten 1 uur in de volle zon en uit de wind. Het was verschrikkelijk warm op die manier. Uit de zon was de wind heel ijzig. Sommigen waren gekleed in zomerkledij en op slippers, anderen in skipakken. Hi... We stapten in de collectivo met ongeveer 15 personen naar Chili. Ik ben benieuwd wat ik nu van Chili ga zien in het Noorden. Chili Zuiden was niet echt mijn wow-land. Wel de koningspinquins en de paar blokken ijs op het strand. Net over de grens van Bolivia werd de grindweg weer een betonnen baan. Wat een verschil. Het landschap werd platter. Geen lama's meer. Bijna geen bergen meer. Aan de grens van Chili werd onze bagage gescand. Anje had een pak Guinoa gekocht en moest die uit haar rugzak nemen. Nochtans had ik ook al wat kruiden gekocht maar blijkbaar zeggen ze daar niets op. We hebben zo lang gezocht naar haar Guinoa en nu moest ze die afgeven. :-) Het was heel warm in Chili. Ik bezag mijn vuile nagels. Ik moet me in de bewoonde wereld wat verzorgen. Ook mijn benen zijn net slangenvel. Ik heb eens een goede peeling nodig. De bus reed snel en daalde vele meters. San Pedro de Atacama ligt op 2400 meter. Dat is te doen. Daar heb je geen hoogteziekte meer. In het sympathieke dorpje lieten we ons valies en rugzak achter in een reisagentschap en zochten naar een hotel. De straten zijn uit zand en steen. Zal niet gemakkelijk worden met een valies. Maar ik beklaag het mij nog niet dat ik een valies heb. Je vindt direct alles terug. Anje neemt elke avond alles of een groot deel uit haar rugzak om iets te vinden. Dat vind ik niet gemakkelijk. Na 5 hotels bezocht te hebben installeerden we ons tenslotte in hotel Florida aan 20000 Chileense peso = 40 $ voor twee personen. Duur , maar niet aan te doen. Dat is Chili. In Chili zetten we opnieuw onze horloge 1 uur verder. Vier uur verschil met België. Het was wel een eenvoudige nette kamer met één groot bed. Ai, als dat maar goed komt.:-) Er is een badkamer voor de vrouwen en één voor de mannen. De kamers geven uit op een leuke binnenkoer waar drie hangmatten hangen en wat tafels en stoelen staan. Het was heel warm en we trokken een kleedje aan. Dat was lang geleden. Weg die koude kledij. Ik deed mijn vuile was binnen. 6000 Peso = 12 € voor een zakje kleren van drie kg! Duur! Maar ik moest dringend weer propere kleren hebben. Het was te lang geleden. We zochten naar een bus om naar Salta in Argentinië te gaan want op 7 december hebben we van daar een vlucht naar de watervallen van Iguazu. We vertrekken op maandag en de busrit van 10 uur kost 30.000 Peso. Semi cama, 9 uur. We wandelden rond in het kleine dorpje van een paar straten, het leuke dorpspleintje met een kerkje met een dak uit cactushout en een planken vloer. Vele straathonden, vooral grote prachtige honden liepen er rond op zoek naar eten, vooral in de vuilbakken. Het blijft schrijnend. Ik zag een mooie zwarte bouvier en zo'n hond dat mijn broer Filip had, Snoef. Ik zou ze zo allemaal meegenomen hebben. We wilden geld afhalen. De eerste bankcontact werkte niet. Ook uit de tweede kwam er geen geld. We moesten om 15 uur terug gaan, dan zou er geld in zitten. Anje wisselde haar laatste Boliviano's en daarmee konden we iets eten. In het dorp waren verschrikkelijk veel tourbureaus. Kunnen die allemaal overleven? Men leeft hier wel enkel van de toeristen. We liepen overal langs om een toffe tour te vinden. We wilden een astrologische tour doen van 38 $ maar daar het volle maan is ,is er teveel lichtintensiteit en kun je de sterren niet goed zien. Mijn nicht Ann G. is indertijd hier ook de sterren gaan spotten maar daar het bewolkt was heeft ze niet veel gezien. We boekten een tour voor de dag nadien naar Valle de la Luna aan 7000 P = 14 $. Rond 14 uur bood een meisje op straat ons een kaartje aan van haar restaurant. We zouden een Pisco Sour gratis krijgen. We wandelden naar het mooie restaurant met een binnentuin. De prijzen zagen er wel niet goedkoop uit maar dit is nog maar de tweede maal dat we ons eens verwennen dus dat mag wel he. Anje nam een zalm met sesamzaadjes , honing en gebakken groentjes. Ik nam een steak met gebakken aardappeltjes aan 8500 Peso + 1200 voor de cola. en Guinoa daar ik van Anje wat gezonder moest eten. :-) Ik vond de Guinoa wat droog alsook mijn vlees zo , zonder saus. Ik vroeg me dan maar mayonaise. Ik wilde een stukje vlees nemen met een sausje maar daarvoor hadden we geen geld genoeg . Na het eten gingen we naar de ATM. De eerste bc werkte enkel voor de Chilenen. De tweede, daar werkten mijn twee Visakaarten niet maar wel mijn Maestrokaart. Wat is dat een soep met die Visakaart. Ik denk dat ik later zal overstappen op Mastercard. Misschien werkt dt beter. Ik gaf de overschot van mijn vlees aan een straathond. 250 gram vlees was vandaag te veel. Ik geraakte bijna van de hond niet meer af. Hij was mijn vriend. Ochere die beestjes toch. Rond 18 uur gingen we naar ons hotel. We douchten. Ik probeerde tevergeefs mijn Picasa uit en skypte met Mike. De hondjes mogen gelukkig blijven bij hem tot 14 februari. Daarna moeten ze weg. Dat grapje heeft 125 € gekost aan pro-deo-advoaat. Maar het is goed afgelopen. Dat is het voornaamste. Anje zocht naar hotels voor in Salta en de Guazu watervallen. Het is nu 20 uur. Ik lig in bed mijn blog te schrijven op papier. Anje zit op pc. Morgen slaap ik uit. Het zal deugd doen. Hopelijk skypt Dieter mij en kan hij mijn Picasa repareren. Ik heb zelfs een nieuwe gedownload en nog geeft hij “thumbs eror.” Ik nam een halve medrol en een soort Brufen = Nodipir. s'Avonds doet mijn keel veel pijn maar ik heb toch geen koorts. Ik deed wat slangenvet op mijn keel en borst. Anje vond de stank verschrikkelijk. Hasta manana...