Dag 19 24 jan. Inverdoorn Game reserve & Safari

Dag 19 24 jan Inverdoorn game reserve
Ik wil eventjes iets rechtzetten. Ik schreef in mijn blog dat Zuid Afrika behoort tot de onderontwikkelde landen maar ik wilde de “ derde wereld” bedoelen. Het grootste aantal van de bevolking leeft in armoede.
Nu eventjes een kleine uitleg over het land zelf. Zuid Afrika is ongeveer zo groot als Spanje en Frankrijk samen en omvat de meest uiteenlopende landschappen, van de spectaculaire maanlandschappen van het noordwesten tot de met bossen omzoomde Tuinroute langs de zuidkust, van de droge Karoo in het binnenland tot de ruige Drakensbergen in het oosten en van het Kaapse Wijnland tot de voorjaarsbloemenpracht van Namaqualand. Zuid Afrika is het enige land ter werled dat in zijn eentje een compleet florarijk bezit: het kleine Fijnbosgebied in de West-Kaap biedt plaats aan een unieke verzameling protea’s, erica’s en grassen. Voormalig anglicaans aartsbisschop Desmond Tutu omschreef de pas bevrijde Zuid-Afrikaanse natie als het “ regenboogvolk van God” – een conglomeraat van religies, tradities en culturen in een land van adembenemende natuurlijke schoonheid.
Genoeg theorie! :) We stonden op om 6u, namen een koffie of thee en vertrokken met twee auto’s naar het game, safari reserve “ Inverdoorn “ op ong. 2 u rijden van Wellington. Rita, Luc en Mike in één auto, wij reden met Anja mee. We raasden in de haarspeldbochten door de Baines kloof. Mama durfde niet te kijken naar de diepe afgronden. Al vlug kwamen we baboons tegen op de straat. Maar ze waren bang en vluchtten. Na een paar foto- en rookstops kwamen we aan om 9u in het game reserve. Net voor het park waren diepe plassen. Anja trok er zich doorheen. Eventjes dachten we dat we zouden moeten duwen hebben in de modder maar het lukte net. Het had hier al 5 dagen geregend. Vandaag was het zonnig weer. Dus we were lucky! :) We werden verwelkomd met een glaasje vers fruitsap, koffie, thee en droge koekjes. We betaalden de ingang aan 109 Rand per persoon. Daar is wel ook een middagmaal inbegrepen, zonder drank. Hopelijk zien we veel dieren voor dat geld. Een meisje die in het privéreservaat werkt wandelde plots met een cheeta aan de leiband naast ons. Het zou de persoonlijke cheeta van de baas zijn. We mochten hem aaien. Hij snorde zoals een grote kat. Hij voelde zich happy. Toch mochten we niet met teveel personen tegelijk rond het prachtige beest staan. Het blijft toch nog altijd een wild beest. In de shop kochten mama en ik een zilveren lepeltje met kleine pareltjes en diamantjes erin. Het zullen wel geen echte diamantjes zijn maar het blonk toch. :) Dat is voor onze collectie he. We vonden een leuk geschenk voor Anje en Gerard die op de poes passen van mijn broer Mike. Ik hoop dat jullie het mooi vinden ! Aan de receptie zagen we een mooi gekleurde papegaai en een paar dikke schildpadden. De safari begon om 10u40 en duurde 2,30 uur. We klommen in de hoge jeep. Er werd een bankje gezet zodat papa en andere oudere mensen er gemakkelijk in konden stappen. Mama zat gans vooraan naast de gids, chauffeur. Ze had een heerlijke plaast zei ze en ze had zelfs geen pijn in haar rug ondanks het vele schokken. Regelmatig vroeg ze iets aan de gids in haar beste engels, afrikaans. We moesten allen lachen. Daarna kan ze ons maar herhalen wat de gids haar allemaal geleerd had. De twee jeeps zaten vol. We reden naar het leeuwendomein. De leeuwen, cheetas en de andere dieren leven gescheiden van mekaar zodat ze mekaar niet opeten. In de verte zagen we na een half uurtje reeds 2 leeuwen. Er zitten wel maar 3 leeuwen in gans dat park! We mochten niet rechtstaan in de jeep, niet “ buiten “ hangen of te luid spreken. Een leeuw kan gauw aanvallen wanneer hij zich bedreigd zou voelen. Maar we zaten er ver af dus er was geen probleem. Ik herinner mij een ander park, Scotia naast Addo, , waar Pieter, Anja en ik 6 jaar geleden naar toe gingen en waar we vele leeuwen zagen maar heel dicht. Bon, beter dan niks. We reden verder in een ander reserve waar we buffels, zebra’s ( met baby-tjes ) , genoes en wildebeesten bewonderden. De buffels, die de gevaarlijkste dieren zijn van allemaal, zagen we heel dicht. Maar toch lagen ze daar als lammetjes in de zon. Ze zijn gewoon aan mensen en jeeps. Maar ik denk toch dat niemand zou moeten uitgestapt zijn of ze zouden” zonder pardon “ aangevallen hebben. Een beetje verder zagen we eindelijk de giraffen. Die hadden we in Addo niet gezien daar de vegetatie dit niet toelaat. De prachtige lange beesten impressioneerde iedereen telkens weer. We mochten zelfs uitstappen om er dichter bij te gaan. Maar hoe dichter wij gingen , hoe verder zij gingen. :) Ze waren bang. We keerden dan maar naar de jeep terug. Ik moest dringend plassen en verschool mij achter een klein toefje struik. De gids had gezegd dat we moesten oppassen voor slangen dus ik haastte me. :) We reden verder door het prachtige landschap met hoge bergen op de achtergrond. Toen we aan een grote plas aankwamen, zagen we heel ver een paar nijlpaarden zitten. Op de foto’s is het enkel een stip. Dus ja, dat kon beter. De gate werd gesloten en we gingen naar de cheetas. Één vrouwtje maakte het hof aan 3 andere slapende mannetjes. We zagen ze ook heel dicht. Ik vind het prachtige gestroomlijnde dieren. Verder zagen we geen andere dieren meer. Ik zag nog een muis in het struikgewas maar daarvoor kwamen we niet naar hier he. Dus, weer de big 5 niet gezien!!! Pff… Maar ja, een luipaard zie je zelden in de dag en olifanten waren daar ook niet aanwezig. :) De toer zat erop. Ik was wat ontgoocheld. We kregen een lekker buffet aangeboden rond het zwembad. Het was stikkend heet. Ja, beter dan die regen die ze laatstleden hadden he. Daarna gingen we nog wat shoppen en reden huiswaarts. Onderweg kwamen we weer baboons tegen. Ééntje was overreden en trok zijn pootje in. Ochere! Maar ja, naar het schijnt zien de wijnboeren de baboons niet graag komen en doden hen zelfs. Ze zouden teveel hun druiven opeten. Nochtans planten de boeren eerst zoete druiven, naast hun echte akkers, zodat de baboons deze dan eerst opeten en hun echte druiven laten staan. Bon, we konden het diertje niet redden en reden verder door de haarspeldbochten. Luc en Rita namen een andere weg, dus niet via de kloof, omdat Rita wat hoogtevrees heeft en de afgronden te diep waren. Met het gevolg dat ze 200 km verkeerd gereden zijn. Hun gps had hen een gans andere kant uitgestuurd. Wij zaten al een tijdje weer in Ons Stee toen ze aankwamen. Papa en mama speelden scrabble. Mike gaf de planten water. Ik schreef mijn blog. Het is nu 22u30. Iedereen is al gaan slapen. Ook Anja reeds. Ja, ze zal haar mannetje missen he die in Durban zit ( en niet in Namibie ) voor zaken. Ik ga hier ook naar mijn kamer. Ik bezie nog een filmpje op pc. Morgen wordt het weer een relaxdag. Ik ga ook eens aan mijn valies beginnen en proberen nog wat dingen eruit te smijten. Ik ben er nog altijd niet uit of ik mijn tent verder meeneem of niet… Donderdag gaan Anja en ik naar de kapper. Ja want mijn grijze haartjes beginnen er goed door te komen. Ik las een email van denise. Ze hebben Spot begraven en zijn op zoek naar een andere hond. Ze zouden graag een Parson Jack Russel vinden met hoge poten. Is er iemand die zo een hondje verkoopt. Graag dan een antwoord via mijn blog. Het zal nooit hun Spotje vervangen maar misschien hun verdriet wat verzachten. Slaapwel. xxx