Dag 20 25 jan Wellington

Dag 20 25 jan. Wellington
Ik stond als eerste op om 7uur. Vandaag is het dus een relaxdag. Het is 30 graden in de schaduw. Zelfs ik die een zonneklopper ben vermijd de zon. Te warm. Er komt naar ‘t schijnt weer een hittegolf langs. Mama stond weer op rond 10 uur. We ontbeten allen apart. De eitjes met spek werden opgediend. Het brood geroosterd. De magen weer gevuld. Ik heb hier een goed “ fondke “ gelegd denk ik voor mijn volgende reizen. :) Ik epileerde mijn benen. Dat was ook eens nodig. Ik epileerde mij voor de eerste maal in mijn leven met een scheermesje. Ai, ai wat gaat dat worden? Mijn haren gaan natuurlijk stoppeliger teruggroeien. Foei, en dat als schoonheidsspecialiste! Maar ja, ik kan moeilijk een harsketelje meebrengen he. Ik sneed zelfs in mijn knie. Je ziet dat ik dat niet gewoon ben. Ik zocht op internet naar een hotel voor mijn eerste nacht in Auckland zaterdag. Amaai, wat een verschil van prijs met Madagascar en Mauritius. Ik vond niks onder 65 €/ nacht. Toch besliste ik van niets te boeken. Ik moet 3 vliegtuigen nemen en stel je voor dat er één te laat is, dan ben ik mijn reservering in het hotel kwijt. Ik zal wanneer ik aankom wel een bus of taxi nemen die mij een hotel zal aanbevelen. Ik keek ook al eens om een camper te huren. Ook die prijzen schommelen tussen 2000 en 2500 € voor 1 maand. Ik zie wel ter plaatse wat ik doe. Ik ga eerst langs bij Hans, een vriend van Monique, en die zal mij wel uitleggen wat het beste is. We gaan weer het avontuur tegemoet. Toen we gisteren in het gamereserve waren legde de gids ons uit dat men jaagt op de hoornen van de neushoorn. De hoorn levert een bedrag op van 550.000 Rand= 55.000 € per kg. Dat is meer dan het goud!! Ze doden daarvoor de neushoorn. Het privéreservaat heeft daar iets op gevonden. Ze injecteren een bepaald gif in de hoorn. Wanneer de stropers de hoorn willen afkappen, krijgen ze een bepaald gif die hun handen verlamt. Ook zou er in de hoorn een soort “ plofkoffer” aangebracht zijn die het verkopen van de hoorn onmogelijk maakt. Dit reservaat doet dit reeds maar meerdere parken zouden dit moeten lanceren om het stropen te stoppen. Mama en Anja gingen winkelen. Ja, vanavond moet er weer gegeten worden. ’s Middags eet er hier niemand. Ik begon aan mijn valies. Ik smeet nog wat dingen eruit zodat ik minder gewicht zou hebben. Ik gaf alles mee aan mama. Hopelijk hebben zij nu geen overgewicht met al mijn afgedankte spullen. :) En weet je wat? Ik heb mijn valies omgeruild met de rugzak van Mike! Ik besloot toch van geen valies mee te sleuren. Het zal gemakkelijker zijn met een rugzak. En nu is dat te doen want ik heb maar 16 kg meer. Dat zal ik toch wel een tijdje kunnen dragen hoop ik maar daar ben ik wel gerust in. Onze Mike was wat aan het tegenpruttelen daar hij nu zijn rugzak kwijt is. Maar ik zal er goed voor zorgen en indien hij stuk is zal ik hem wel een nieuwe kopen. Ik neem dus ook mijn tent, matje en slaapzak mee. Deze bind ik aan de rugzak. Naar het schijnt is Nieuw Zeeland en Australie het land van de campings. En die zijn betaalbaarder dan een jeugdherberg. Dat was weer al opgelost. Mama ging weer rusten op haar bed. Wat slaapt zij hier veel! Thuis niet maar hier wel. Hier heeft ze minder zorgen he. Papa leest hier een “zwaar” boek van: Dirk in gesprek met Verhofstadt Etienne Vermeersch: Een zoektocht naar waarheid. Soms leest hij mij hier een stukje voor en inderdaad is het “zware toebak” . Dirk Verhofstadt is doctor in de moraalwetenschap. Geef mij maar een romannetje. Luc en Rita zijn naar het Lionparc. Vandaag worden de leeuwen weer gevoederd. Ze krijgen opnieuw hun 5 kippen per leeuw. Het koppel wilde dat ook eens meemaken. Ik skypte naar Denise maar het was druk in haar winkel ‘t Krokantje in Eizeringen. Pitou loopt nog altijd verloren na de dood van Spot. Filip en Denise gaan zaterdag gaan kijken naar een ander hondje maar er zou pas een nest zijn in mei. Dus ze zullen wat moeten wachten. Onze Mike zit weer alleen te scrabblen. Het is hier stilletjes. Pieter, Luc en Rita weg, mama die slaapt. Het zal mij varen dat ik binnekort niet meer ga kunnen scrabble spelen. Of misschien in het engels maar dan zal ik niet meer kunnen winnen. :) Straks eten we saucisjes met bloemkool. Mmmm…klinkt lekker. Wie weet wat ik later zal eten op mijn verdere reis. Pff…ik moet hier in het zwembad springen want het is veel te warm. Tot straks. We aten boerenkost. Anja had lekkere bloemkool gemaakt met een bechamelesaus, kippeworstjes en gebakken patatjes. Plots zagen we een heel dronken vrouw in het bosje hiernaast lopen. Ze was blijkbaar haar weg kwijt. Ze waggelde langs alle kanten. Bijna viel ze tegen de electricitietsdraad die Ons Stee omringt. We riepen haar dat ze moest oppassen voor de slangen. Op haar blote voeten zocht ze naar een uitweg. Haar toestand was echt te slecht en weer belden we de politie. De politie kam eraan en ze namen 3 personen mee. Eigenlijk mogen de zwartjes content zijn. Zo slapen ze eens een nachtje op een bed en krijgen ze misschien eten. Het blijft erg dat ze zo leven. Maar ze zouden zich niet zo mogen drogeren en bedrinken. Naar het schijnt doen ze een bepaalde drug “tic “ of zoiets in een fles en snuiven ze daarmee. De honden kalmeerden en alles werd weer rustig. We drinken hier nog een laatste flesje champagne om het afscheid van Mike en mij te vieren. Ik ga daarna wel vroeg slapen. Ik ben moe van niks te doen. :) Slaapwel. Kristin