Dag 9 9 maart Exmouth

Dag 9 9 maart Exmouth
De dag ervoor hadden we besloten van om 6u30 op te staan om vroeg te gaan snorkelen zodat we de manta’s konden spotten. Ik wist dat Lisa maar om 2u gaan slapen is dus ik maakte haar niet wakker en begon wat aan mijn blog. Ik stond weer drie dagen achter! Dat heb je wanneer je met meerdere personen bent. Geen tijd voor associaal te doen. Op het terras zag ik de prachtig gekleurde vogels van knalgeel naar puur wit en alle kleuren van de regenboog. Lisa zegt steeds: Kristin, daar heb je weer je papegaaien! “ . Zij vinden dat stomme luidruchtige beesten. Ja, ik vind een mus bij ons ook niet zo speciaal! :) De kinderen moesten naar school dus stond Bab op en ook Lisa ontwaakte. Om 8 uur reden we het huis uit. Bab had geen werk die dag. We reden naar een plek waar er schildpadnesten zijn en waar we kunnen snorkelen met manta’s. Toen we met al ons materiaal aankwamen op het strand zagen we hele hoge golven! Ai, dat zal niet lukken. En gisteren was de zee zo plat! Het weer is hier omgeslagen. Ze verwachten binnen een paar dagen een cycloon zodat de wind al kwam opsteken en de zee woest maakte. De surfers waren natuurlijk heel tevreden. We probeerden in het water te gaan. Bab ging het zicht verkennen maar ze kon geen steek zien. Ik wilde net in het water gaan met mijn camera maar vergat mijn lensbeschermer er af te halen. Daar kwam een eerste grote golf aan die me overkop het water in sloeg. Gevolg, lensbeschermer kwijt. Het duurde een hele tijd tot ik met die te grote zwemvliezen uit het water geraakte. Wat een sterke golven. Levensgevaarlijk. Ik voelde een erge onderstroming en waagde me niet meer in het water. Bij het vallen in het water had ik mijn spier van mijn kuit wat bezeerd. We zagen ook de stromingen bij mekaar komen die je zo in de zee onder water trekken. We zochten tevergeefs naar mijn beschermer. We zaten wat op het strand uit te kijken naar de woeste zee. Ik zag een zeearend. Plots kwam er een golf tot aan mijn handdoek. Ik kon nog net op tijd mijn rugzak wegtrekken maar ik had wel een kletsnatte handdoek. Het was mijn dag niet! We reden naar een ander strand in de hele vuile auto vol zand, lege blikjes, etensresten, batterijen, natte handdoeken etc, waar de schildpadden hun eieren komen leggen. We zagen enkel sporen van de babyschildpadjes maar geen levende. Enkel één klein dood babytje die waarschijnlijk de verkeerde kant opgekropen is. Niet richting de zee. Een paar meter verder zagen we wel een tiental grote schildpadden in het water zwemmen. Redelijk dicht maar telkens ik een foto wilde nemen dook de schilpad weer onder. Het waren echt reuze exemplaren. We reden terug naar het dorp want Bab had een afspraak voor werk. Dit duurde 10 minuten. Dat gaat hier vlug! :) Wij gingen naar een tweedehandswinkel waar Lisa vele kleren kocht en een moderne rode klok voor Kelly aan 3$. Lisa had voor 7$ voor 8 kledingstukken. ( Toen ze thuis was paste ze de kleding en enkel 2 stuks waren groot genoeg voor haar.) Ze gaat morgen de rest terugbrengen naar de winkel. Iedereen werkt daar vrijwillig. Het geld gaat naar goede doelen en de flying doctors. We wilden in het publieke mooie zwembad gaan zwemmen maar net die dag waren er werken aan het bad. Spijtig want met al dat zand en de drukkende warmte had een frisse duik leuk geweest. Ondanks er vandaag wolken zijn is het hier nog 36 graden. In een drankwinkel kochten we wat wijn. Ik kocht de goedkoopste aan 9 $. Lisa wilde eerst die van 19$ maar dat vond ik te veel. Thuis aangekomen spoelden we ons af met de tuinslang en reinigden ons snorkelmateriaal. Bab en Lisa gingen wat slapen. Eerts keek Bab op internet wanneer de cycloon zou aankomen. Hopelijk niet wanneer we net het vliegtuig moeten nemen want bij een cycloon zit je twee dagen binnen. Bab’s huis heeft ook speciale luiken voor de cyclonen. Ik was eindelijk eens alleen zodat ik mijn blog kon afwerken zonder gestoord te worden. Ondertussen zijn de kinderen thuis en Lisa en Bab wakker. Ik voel dat er een sterkere wind komt opsteken. Dat de cycloon nog maar vier dagen wacht hoor! Vanavond komt er een babysit en gaan we met ons drietjes naar een openluchtconcert. De tickets kosten 20 $. Gans het dorp gaat daar naartoe. We ontmoetten reeds een paar mensen die we deze avond een biertje moeten trakteren. Zo’n klein dorp geeft wel een gezellige sfeer en iedereen kent iedereen. Ik ben benieuwd hoe dat gaat zijn. Gisteren opende we de caravan en, Oh my God, wat ik al dacht, een muffe vuile caravan die precies in jaren niet opengedaan geweest is! Daar kan ik echt niet in slapen! Ik kreeg het direct op mijn adem! We waren nochtans zinnens om een gans weekend met zijn vijven weg te gaan met de caravan maar op het laatste moment gaat het niet door daar de kinderen iets te doen hebben. Ik zou zowiezo in mijn tent geslapen hebben. Zonder fout! Hoe kan iemand nu zo vuil zijn en alles verwaarlozen?! Ik schrijf morgen verder. Bab is nu spagetti aan het maken. Dada. Kristin