Dag 13 7 juli Copân Ruines Las Sepulturas

Dag 13 7 juli Copân ruinas Las Sepulturas

Ik sliep tot 8u30, zat op skype maar spijtig genoeg waren mijn ouders niet online. Om 12 uur kwam Chris er aan. We namen een mottotaxi aan 40 L naar het tweede stuk ruïnes in Copân. Dit zijn kleinere ruïnes. Men hoefde geen ingang te betalen maar een gids benaderde ons onmiddellijk , legde ons het parcours uit en nam ons mee. Al gauw beseften we dat het aangenamer is van een gids te nemen anders zie je enkel maar stenen en begrijp je niets. Hier leefde de middenklasse van de Maya's. Schrijvers, dokters enz. We zagen leefruimtes, keukens en vooral slaapkamers met hele grote bedden. Alles is gebouwd met rivier- en bergstenen. De stenen in vele verschillende kleuren. Langs de buitenkant werd alles geplaasterd in wit en daarna geverfd in rood, geel en groen. De binnenkant bleef in ruwe gekleurde stenen. Ook hun bedden waren zo. Op de stenen bedden werden krokodillen-, jaguars en apenhuiden gelegd zodat ze lekker zacht lagen. Ondanks de ruïnes kleiner waren vond ik ze ook heel spannend en mooi. Ik zag wel heel veel ruïnes die niet opgegraven zijn door geldgebrek. De gids wandelde met ons gedurende 3 uren. We keerden terug langs velden waar we buitengewone gezichten hadden van bananenplantages en de hoge, groen begroeide bergen. Hij gaf de vogels, bomen en insecten een naam. Ook toonde hij ons de holen van grote tarantula's die enkel hun kopje laten zien 's nachts. Boven hun hol hadden ze een net gespind waardoor de regen niet kon binnenstromen. In de straat liftten we naar ons hotel terug. Twee jongens pikten ons op. Ze waren van Costa Rica zodat ik weer wat nieuwe inlichtingen had over dat land. Ik had een reuzehonger en kocht me aan een kraampje in de straat een lekkere tortilla's aan 25 L. Een beetje verder een andere soort gefrituurde tortilla aan 20 L. Ik liet een hond mijn isimobakje uitlikken. Een vrouw sloeg met een bezem tegen de hond. Ik keek kwaad diep in haar ogen. Ze keerde haar rug. Een kindje van ongeveer 7 jaar kwam aan mijn tafeltje zitten. Zijn kleren waren vuil en gescheurd. De jongen was ongewassen, pikzwart. Zijn nagels bevuild. Ik vroeg hem waar hij woonde en waar zijn ouders waren. Zijn mama was dood, zijn vader was ergens anders en hij sliep met zijn broertje in het park. Ochere, dat waren echte straatkinderen. Ik liet hem wat met BB spelen, gaf hem wat geld en we stapten op. We stapten naar Chris'hotel waar hij zijn BMW R 1100 GS moto liet zien en waarmee hij door Centraal America raast. Ik zag vele honden in de straat. Een kind van 7 jaar was met een straathond aan het wandelen. De hond had echter een ketting rond zijn hals en het kind trok zo hard dat die hond telkens versmachtte. Ik zei het kind dat het niet zo mocht trekken aan de hals. Hij keek me raar aan. Plots zag ik een ander kind die net met een dikke steen de honden wilde bekogelen. Ik schoot me daar in een franse collère. Het kind schrok op en keek me verwonderd aan. Ze beseffen echt niet dat een hond ook iets leuks kan zijn waarmee je kan spelen of ravotten. Annemie, de eigenares, vertelde me dat ze laatstleden een paardje zag dat losliep. Men had 4 meter plastiek tubes rond zijn mond gebonden zodat het paardje niet meer kon grazen. Ze deden dit om zich te amuseren. Na veel tijd kreeg ze de vele knopen los. Het paardje dat uitgemergeld was bood geen weerstand. Direct daarna begon het te grazen. Toen Annemie de dag nadien opnieuw langs daar wandelde hadden locals opnieuw hetzelfde gedaan met het paard. Het is verschrikkelijk!!! Soms ben je zo machteloos. De bevolking moet echt heropgevoed worden!!! In het hotel kwam er een man ui Colombia aan ons tafeltje zitten. Hij was dermatoloog. Hij was al dronken toen hij bij ons kwam zitten. Chris en Gustavo schoten zich op de tequila. Ik hield het bij één pina colada. Na vele tequila' s wilde hij opstappen naar zijn hotel maar hij had geen geld bij zich. Ik zei hem van naar een ATM te gaan. Daar werkte die zogezegd niet. Hij was zo dronken dat hij misschien de bankcontact niet vond? Hij vroeg aan ons om voor hem te betalen. Daar hadden we geen zin in. Als je uit gaat moet je maar geld mee hebben! Hij kreeg geen krediet aan de bar. Tenslotte confisqueerden ze zijn reiszak met kredietkaarten en telefoons . Hij zou die pas terug krijgen wanneer hij kwam betalen. Wij staken ons wat weg want de man bleef aandringen om voor hem betalen. Misschien was het wel geen dermatoloog? We hebben de man niet meer gezien! :-) Rond 23u45 ging ik slapen. De lieve kat die hier regelmatig rondloopt kroop mijn kamer binnen. Ik probeerde haar buiten te zetten. Ze miauwde en ik liet haar weer binnen. Ze nestelde zich op mijn bed. Ochere, ik zal ze maar laten slapen. Ze vlijde zich tegen me aan. Wat later lag ze al tegen mijn gezicht. Bon ja, zolang ze geen vlooien heeft is het wel ok. Rond 4 uur hoorde ik haar miauwen. Ze wilde buiten. Ik sliep weer alleen...