Dag 9 5 nov. Isla Chiloê
Blijf op de hoogte en volg Kristin
08 November 2012 | Chili, Isla Chiloé
Dag 9 5 nov. Isla Chiloê
Toen ik deze morgen naar het toilet ging dacht ik dat ik doodbloedde...maar toen herinnerde ik me dat ik de dag ervoor veel rode bieten gegeten had. :-) Dat had ik nog nooit mee gemaakt. Zo rood! Ik genoot vanuit mijn venster van de opkomende zon in de Golfo De Ancud. Ik was aan het twijfelen of ik van hotel zou veranderen. Naast mijn hotel is een mooi koloniaal hotel Colina, volledig in hout gebouwd en het is goedkoper dan mijn huidig hotel. Ik zie nog wel. Aan de andere kant zal ik op mijn verdere reis nooit meer een suite krijgen aan de prijs van een gewone kamer. De suite kost normaal 76500P = 159$ maar ik heb ze aan 43750 P=93 $. Om 6u45 kreeg ik mijn ontbijt op de kamer. Om 8u30 pikte een bus me op. Ik zette me direct aan het venstertje. We pikten andere mensen op alsook Katarina en de twee Chileense vrouwen van de dag voorheen. Leuk als je al wat mensen kent. Om 9u15 reden we met de minivan naar de haven in Pargua. We passeerden vissershavens en zalmkwekerijen. Tussen Pargua en Chacao was een veer om het Canal Chacao in een half uur (6 km) te overbruggen. Alle auto's parkeerden in de boot. We stapten uit de auto en gingen naar het dek waar ik een uitzicht had over de Pacifische Oceaan met in de verte Isla Chiloê. Het fotogenieke Isla Grande de Chiloé. Het grootste der fjordeneilanden. Isla Grande de Chiloé (8.394 vierkante km) is na Isla Grande Tierra del Fuego ( Vuurland ) het tweede grootste eiland van Zuid-Amerika. De naam is afgeleid van 'chilhué', de verspaanste vorm van 'chillwe', Mapudungun voor 'verblijfplaats van meeuwen'
('chille' = 'meeuw', 'we' = 'verblijfplaats'), verwijzend naar de hier veel voorkomende Patagonische kokmeeuwen (Larus maculipennis). Een bewoner van Chiloé noemt men een 'chilote, chiloense, chilhueño'. Ik zag van ver een paar pinguïns en een zeehond spelen in het water . Na 30 minuutjes reden we uit de veer en maakten een eerste stop in Chacao. Daar bezochten we een houten kerkje. Chacao lag er verlaten bij. Voor mij als een spookdorp. Het regende en het was koud, 7 graden. Dit maakte het nog akeliger. Als het op Chiloé niet overvloedig zou regenen, dan zou het er ook niet zo groen zijn natuurlijk. Het enige cafeetje dat er was , was gesloten wegens een sterfgeval. We konden naar het toilet in een oud herenhuis. Een houtkachel, (deed me denken aan de 'Leuvense stoof'), een oude badkamer, een kil houten huis. Meer was er niet te zien. Onderweg zagen we muurschilderingen = Trauco, Pincoya. Wat het juist betekende weet ik niet. Hector onze gids was Spaanssprekend en daardoor verstond ik niet alles in detail. Naar het schijnt zijn er in Puerto Montt geen tours met Engelssprekende gidsen. :-( We passeerden eerst de grootste stad : Ancud. Chiloé oogde zeer groen (weilanden, bossen), met glooiende heuvels, vele gele
bloemen langs de weg = Espina's , en ik zag er fraaie houten huisjes. Nagenoeg is alles hier uit hout opgetrokken. Het doet me denken aan prenten op oude koektrommels. Sommigen zijn bedekt met houten tegels die aangebracht zijn zoals de schubben van vlindervleugels. Op 4 maart 1936 ontstond er een brand die vele houten bouwsels in Castro verwoestte. Ja, bij een brand zou het wel vlug gaan denk ik. In Ancud bevond zich Fort San Antonio, het laatste Spaanse bolwerk in de onafhankelijkheid van Chili. We bezochten “vlug vlug” de vele kanonnen want het regende te fel. Mijn stapschoenen waren reeds doorweekt en mijn jeans kletsnat. Dit weertje deed me aan België denken, grijs, koud en regen. Alles leek veel somberder. We reden door naar Castro waar we een lunch namen in “Palafito numero 1”. Ik had Couranto besteld. Maar toen ik zag dat dit opnieuw een plat was van mosselen, worst, kip en vettig varkensvlees, had ik daar echt geen zin in. Hector had zich zalm besteld en ruilde met mij. Een lekkere zachte zalm a la papyotte met kaas, worst en tomaten. Normaal gezien zouden we een lancha nemen om de palafito's te zien maar de weersomstandigheden lieten dit niet toe. Het was te gevaarlijk door te veel wind. Ik zag een paar grote mooi-ogende vogels. Zoals een soort Condor maar met een rood hoofd = Jote. In de hoofdstad Castro, gesticht op 12 februari 1567 door Spaanse veroveraar Martín Ruiz de Gamboa de Berriz , bezocht ik eerst de bijzondere 42 m hoge houten franciscanenkerk, de Iglesia San Francisco ( in 1912 voltooid door de Italiaanse architect Eduardo Provasoli). Samen met 15 andere houten kerkjes op het eiland, prijkt deze sedert 2000 en 2001 op de UNESCO-werelderfgoedlijst . De kerk was gesloten. :-( Ik vond ze niets speciaals. Ook waren ze er net werken aan het doen. Vervolgens zag ik de andere bekende bezienswaardigheid, de kleurrijk beschilderde paalwoningen 'palafitos'. Bij deze paalwoningen is de ene zijde naar het water, en de andere naar het land gericht ; de bewoners konden zo aan landbouw en visvangst doen. Er waren ooit meer 'palafitos', maar die zijn tijdens de zware aardbevingen en tsunami van Mei 1960 van de kaart geveegd. Paalbewoners zijn geen eigenaar van de grond waarop de paalwoningen zijn gebouwd. In Chili bezit niemand de grond die beneden het hoogste waterpeil ligt. Aan de Costanera de Chonchi werden we een toeristische prullenwinkel binnengeloodst om ons een traditioneel urinekleurig alcoholisch brouwsel ('Licor de Oro' = 'gouden likeur', een aftreksel van melkwei, vuurwater, saffraan, en citroenschillen) aan te smeren. We proefden er een paar. Ik kocht niets want dit is veel te zwaar om mee te nemen. In de kerk van Dalcahue was net een begrafenis. Dus we bleven niet te lang in de kerk en konden niet veel foto's nemen. Rond 18 uur namen we de veer en reden naar Puerto Montt terug. In de bus leerde ik aan Katarina “sudoku” maken. Ze had dit nog nooit gedaan. We waren uren bezig met twee sudoku's. :-( Deze toer vond ik niet zo interessant. Ik hou meer van de natuur, meren, bergen of dieren. Maar bon, ik had het gezien. Ik zag dat mijn bank me nog niet gemaild had. Ook Connections niet. :-( Afwachten maar. Ik kan mijn verdere reis niet plannen want alles hangt af of ik mijn vliegticket kan veranderen en ,of de boot Navimag doorgaat. Het is nu 21 uur. Het is nog klaar. Raar dat het hier opnieuw langer klaar is en in mijn vorige landen was het om 18u30 al donker. s' Avonds zag ik nog wat filmen op tv tot 1 uur. Ik ga toch maar niet naar Hotel Colina. Ik heb het hier veel te goed. Slaapwel. Morgen wordt het een relaxdag. x
Toen ik deze morgen naar het toilet ging dacht ik dat ik doodbloedde...maar toen herinnerde ik me dat ik de dag ervoor veel rode bieten gegeten had. :-) Dat had ik nog nooit mee gemaakt. Zo rood! Ik genoot vanuit mijn venster van de opkomende zon in de Golfo De Ancud. Ik was aan het twijfelen of ik van hotel zou veranderen. Naast mijn hotel is een mooi koloniaal hotel Colina, volledig in hout gebouwd en het is goedkoper dan mijn huidig hotel. Ik zie nog wel. Aan de andere kant zal ik op mijn verdere reis nooit meer een suite krijgen aan de prijs van een gewone kamer. De suite kost normaal 76500P = 159$ maar ik heb ze aan 43750 P=93 $. Om 6u45 kreeg ik mijn ontbijt op de kamer. Om 8u30 pikte een bus me op. Ik zette me direct aan het venstertje. We pikten andere mensen op alsook Katarina en de twee Chileense vrouwen van de dag voorheen. Leuk als je al wat mensen kent. Om 9u15 reden we met de minivan naar de haven in Pargua. We passeerden vissershavens en zalmkwekerijen. Tussen Pargua en Chacao was een veer om het Canal Chacao in een half uur (6 km) te overbruggen. Alle auto's parkeerden in de boot. We stapten uit de auto en gingen naar het dek waar ik een uitzicht had over de Pacifische Oceaan met in de verte Isla Chiloê. Het fotogenieke Isla Grande de Chiloé. Het grootste der fjordeneilanden. Isla Grande de Chiloé (8.394 vierkante km) is na Isla Grande Tierra del Fuego ( Vuurland ) het tweede grootste eiland van Zuid-Amerika. De naam is afgeleid van 'chilhué', de verspaanste vorm van 'chillwe', Mapudungun voor 'verblijfplaats van meeuwen'
('chille' = 'meeuw', 'we' = 'verblijfplaats'), verwijzend naar de hier veel voorkomende Patagonische kokmeeuwen (Larus maculipennis). Een bewoner van Chiloé noemt men een 'chilote, chiloense, chilhueño'. Ik zag van ver een paar pinguïns en een zeehond spelen in het water . Na 30 minuutjes reden we uit de veer en maakten een eerste stop in Chacao. Daar bezochten we een houten kerkje. Chacao lag er verlaten bij. Voor mij als een spookdorp. Het regende en het was koud, 7 graden. Dit maakte het nog akeliger. Als het op Chiloé niet overvloedig zou regenen, dan zou het er ook niet zo groen zijn natuurlijk. Het enige cafeetje dat er was , was gesloten wegens een sterfgeval. We konden naar het toilet in een oud herenhuis. Een houtkachel, (deed me denken aan de 'Leuvense stoof'), een oude badkamer, een kil houten huis. Meer was er niet te zien. Onderweg zagen we muurschilderingen = Trauco, Pincoya. Wat het juist betekende weet ik niet. Hector onze gids was Spaanssprekend en daardoor verstond ik niet alles in detail. Naar het schijnt zijn er in Puerto Montt geen tours met Engelssprekende gidsen. :-( We passeerden eerst de grootste stad : Ancud. Chiloé oogde zeer groen (weilanden, bossen), met glooiende heuvels, vele gele
bloemen langs de weg = Espina's , en ik zag er fraaie houten huisjes. Nagenoeg is alles hier uit hout opgetrokken. Het doet me denken aan prenten op oude koektrommels. Sommigen zijn bedekt met houten tegels die aangebracht zijn zoals de schubben van vlindervleugels. Op 4 maart 1936 ontstond er een brand die vele houten bouwsels in Castro verwoestte. Ja, bij een brand zou het wel vlug gaan denk ik. In Ancud bevond zich Fort San Antonio, het laatste Spaanse bolwerk in de onafhankelijkheid van Chili. We bezochten “vlug vlug” de vele kanonnen want het regende te fel. Mijn stapschoenen waren reeds doorweekt en mijn jeans kletsnat. Dit weertje deed me aan België denken, grijs, koud en regen. Alles leek veel somberder. We reden door naar Castro waar we een lunch namen in “Palafito numero 1”. Ik had Couranto besteld. Maar toen ik zag dat dit opnieuw een plat was van mosselen, worst, kip en vettig varkensvlees, had ik daar echt geen zin in. Hector had zich zalm besteld en ruilde met mij. Een lekkere zachte zalm a la papyotte met kaas, worst en tomaten. Normaal gezien zouden we een lancha nemen om de palafito's te zien maar de weersomstandigheden lieten dit niet toe. Het was te gevaarlijk door te veel wind. Ik zag een paar grote mooi-ogende vogels. Zoals een soort Condor maar met een rood hoofd = Jote. In de hoofdstad Castro, gesticht op 12 februari 1567 door Spaanse veroveraar Martín Ruiz de Gamboa de Berriz , bezocht ik eerst de bijzondere 42 m hoge houten franciscanenkerk, de Iglesia San Francisco ( in 1912 voltooid door de Italiaanse architect Eduardo Provasoli). Samen met 15 andere houten kerkjes op het eiland, prijkt deze sedert 2000 en 2001 op de UNESCO-werelderfgoedlijst . De kerk was gesloten. :-( Ik vond ze niets speciaals. Ook waren ze er net werken aan het doen. Vervolgens zag ik de andere bekende bezienswaardigheid, de kleurrijk beschilderde paalwoningen 'palafitos'. Bij deze paalwoningen is de ene zijde naar het water, en de andere naar het land gericht ; de bewoners konden zo aan landbouw en visvangst doen. Er waren ooit meer 'palafitos', maar die zijn tijdens de zware aardbevingen en tsunami van Mei 1960 van de kaart geveegd. Paalbewoners zijn geen eigenaar van de grond waarop de paalwoningen zijn gebouwd. In Chili bezit niemand de grond die beneden het hoogste waterpeil ligt. Aan de Costanera de Chonchi werden we een toeristische prullenwinkel binnengeloodst om ons een traditioneel urinekleurig alcoholisch brouwsel ('Licor de Oro' = 'gouden likeur', een aftreksel van melkwei, vuurwater, saffraan, en citroenschillen) aan te smeren. We proefden er een paar. Ik kocht niets want dit is veel te zwaar om mee te nemen. In de kerk van Dalcahue was net een begrafenis. Dus we bleven niet te lang in de kerk en konden niet veel foto's nemen. Rond 18 uur namen we de veer en reden naar Puerto Montt terug. In de bus leerde ik aan Katarina “sudoku” maken. Ze had dit nog nooit gedaan. We waren uren bezig met twee sudoku's. :-( Deze toer vond ik niet zo interessant. Ik hou meer van de natuur, meren, bergen of dieren. Maar bon, ik had het gezien. Ik zag dat mijn bank me nog niet gemaild had. Ook Connections niet. :-( Afwachten maar. Ik kan mijn verdere reis niet plannen want alles hangt af of ik mijn vliegticket kan veranderen en ,of de boot Navimag doorgaat. Het is nu 21 uur. Het is nog klaar. Raar dat het hier opnieuw langer klaar is en in mijn vorige landen was het om 18u30 al donker. s' Avonds zag ik nog wat filmen op tv tot 1 uur. Ik ga toch maar niet naar Hotel Colina. Ik heb het hier veel te goed. Slaapwel. Morgen wordt het een relaxdag. x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
