Dag 5 21 sept. Galapagos Isla Santiago

Dag 5 21 sept. Galapagoseilanden – Isla Santiago
Het was zo ver... Hop naar de Galapagoseilanden. Ik nam een taxi aan 6$ naar de luchthaven, domesctic flights. Ik had een goede handleiding gekregen met alles wat ik moest van formaliteiten op de luchthaven. Om 9 uur stegen we op. Een half uur later dan voorzien. We maakten een tussenlanding in Guyacuil. Daarna nog een tweetal uurtjes tot aan de luchthaven van Baltra op de Galapagoseilanden. Daar wachtte Fabricio ons op en met dertien personen reden we met een bus tot aan de haven waar we met een panga = lancha = klein bootje tot aan de Fragate, onze cruise vaarden. De meesten waren Fransmannen, rond de 65jaar, een Argentijnse vrouw die in Israël woont en Adrian, een Australiër uit Perth. Ik zat goed en kon natuurlijk goed communiceren in het Frans. Het lijkt een leuke groep. Voor Adrian moet het wel niet zo leuk zijn. Hij is een jonge gast die enkel Engels praat. De Fransen kennen natuurlijk geen woord Engels. Waarschijnlijk zal hij liever bij jeugd gezeten hebben en in zijn eigen taal. Hij blijft op de boot 8 dagen, wij maar 5 dagen. Vier nieuwe mensen gaan hem daarna vergezellen. Ik ging tot op het bovenste dek en legde me op mijn rug op de zetels. Op maar een paar meters boven mij zweefden een tiental fregat vogels. Grote pikzwarte vogels met een vleugelwijdte van ongeveer één meter. Sommigen met een witte onderbuik, anderen met een rood zwabberden ding onder hun nek. Ik deinde en genoot van dit mooi tafereel. Ik vroeg me af waarom ze net boven onze boot bleven hangen? De koks maakten nochtans niets speciaals klaar van vis of zo. Mijn dag begon al goed en ik was tevreden. De gids stelde zich voor en gaf ons orders en leerde ons de regels kennen van de Galapagoseilanden. Zoals: twee meter van een dier blijven. De dieren zijn zodanig tam en gewoon aan mensen dat ze zelf bij jou komen. Wij moeten dan achteruit gaan en ze niet benaderen. :-( Men raakt geen dieren aan, zelfs wanneer ze zelf tegen je aanleunen, je neemt niets mee, zelfs geen klein schelpje en je mag niet roken op de eilanden. Wel buiten op de boot. Buiten de crew ben ik de enigste die rook. Eerst kregen we een lunch van een soort lekkere tonijn, rijst, sla en broccoli. Daarna ananas als dessert. Een glaasje water, geen alcohol, tenzij je dit zelf wilde kopen. Al gauw waren er een paar zeeziek en braakten. Ik vond dat de boot zacht deinde. Daarna kregen we onze kajuiten aangewezen. Ik had een kajuit voor mij alleen gelegen in “low” deck. Er zijn enkel twee kleine ronde raampjes die niet open gaan. In de kamers “Upper” deck is er meer licht maar hebben ze maar amper plaats om hun valies te zetten. Daar ik een stapelbed heb, heb ik meer ruimte. Dus ik zat goed. De boot is niet zoals ik mij een eerste klas boot voorstelde maar het is een propere boot. Het is een boot zoals in Indonesië waar ik toen 11 dagen op verbleef met 12 personen van onze duikclub in Anderlecht. Het is niet zo'n cruise met blinkende balustrades of de crew in witte uniformen hoor. :-) Daarvoor moet je wat meer betalen! Acht mensen werken aan boord. De boot gaat bijna dag en nacht varen. We vaarden naar Isla Santiago. Daar namen we met slechts vijf mensen de panga en snorkelden we. Onmiddellijk zagen we een vijftal white tip reef sharks. Ik dook naar ze toe om een goede foto te kunnen nemen. Het water was frisjes. Ik denk geen 20 graden maar ik had een lange wetsuit aan. Het zicht was redelijk goed en ik zag vele vissen maar vooral grote prachtige gekleurde exemplaren. En ik hou van grote vissen. Plots schrok ik op door een zeehond die recht naar me toe zwom. Hij speelde met ons en was nieuwsgierig. Dit is de eerste keer dat ik snorkel met zeehonden. Mijn plezier kon niet op. We zagen er maar twee maar ze bleven constant rond ons hangen. Soms waren ze te dicht om foto's te kunnen nemen. Fabricio zocht de Galapagos pinguins maar spijtig genoeg waren ze er niet. Ik was heel tevreden met mijn snorkeling. Ik denk dat het duiken zal prachtig zijn hier in de Galapagoseilanden. Na een uur was ik content om uit het koude water te gaan. We kleedden ons om en vaarden met de panga tot aan het strandje van Sombrero Chino. Deze vulkaan kreeg zijn naam omdat hij gelijkt op een Chinese hoed. Op het strand zagen we één dode zeehond. De gids wist niet waaraan hij gestorven was. Daarnaast lagen een paar zeehonden te slapen. Op hun rug kropen kleine salamanders : Iagartija de lava. Een beetje verder zagen we een grotere, zwarte leguaan = Igunana Marina. Ze bleven rustig zitten en waren niet bang. Een paar vogels zoals de Garza de lava, een vogel met rode pootjes. Toen we terug vaarden zaten een paar Pinguino de Galapagos op een rots. We hadden een uur de tijd want om 18u30 werd het diner opgediend. Ik douchte me met zalig warm water. Het zijn goede douches. Ik zette reeds mijn foto's op Picasa en toonde ze aan een paar mensen. De thuisblijvers wilden vooral de haaien en de zeehonden zien. Als diner kregen we een soort malse kotelet met een sla van verse asperges, rijst en een erwtensaus. Een viertal mensen waren nu reeds ziek en kregen geen hap binnen. Ik heb goed gegeten. Ik moet er van profiteren van nu vijf dagen eens lekker en gezond te eten want wanneer ik alleen reis is mijn eten niet vet. Om 19u30 wenste iedereen mekaar al goedenacht. Ik rookte een sigaretje op het dek. Het was pikkedonker. Geen ster te zien. Geen boot te zien. Alleen het ronken van de motor. Drie mensen van de crew bezagen een dvd met Jean Claude van Damme. Ik was slechts alleen als toerist en ging ook maar naar mijn kajuit. Morgen moeten we ontbijten om 6u45. Ik zag ons dagschema en het ziet er leuk uit. Hasta manana...