Dag 15 15 sept. Cali en San Antonio

Dag 15 15 sept. Cali stad
7 uur vond ik veel te vroeg en sliep door tot 9 uur. De muggen wisten me weer te vinden. Van het moment het wat warmer is, mag je muggen verwachten. Zolang er maar geen malariamug bijzit is het goed. Mijn keel was ietsje beter maar vandaag was het een niesdag zodat ik met een dikke, rode neus zit. :-) Gisteravond was er bbq voorzien in het hotel. We waren met 8 personen. Één fles wijn voor acht was wel wat weinig! :-) De steak was niet zo lekker dan die heerlijke babysteak die ik de dag ervoor gegeten had. Ook deze steak had een luchtje. We kregen er een aardappelslaatje bij geserveerd. 9000 Cop. Er was een nieuwtje bij, Olga, een Russisch meisje die ook alleen reist. Maar een echt contact kon ik bij haar niet vinden. Met sommigen lukt dat direct, bij anderen niet. Ik zette me een kop thee,maakte een rugzakje en wandelde naar de stad. Ik ging naar een bankcontact met gekruiste vingers. En ja, er kwam nog eens geld uit. Het ligt dus niet meer aan mijn Visakaart maar aan het soort ATM. Sommigen aanvaarden geen Visa. Raar. De eerste Kerk die ik tegen kwam was Iglesia Ermita. Een prachtige stijl. De Kerk was gesloten en ik stapte naar het Plaza Caycedo voorbij de Rio Cali. Ik passeerde vele landlopers en bedelaars Deze negeerde ik want het zagen er maar lugubere exemplaren uit. Ook velen lagen knock-out te slapen op het voetpad. Inderdaad moet je nooit langs deze weg 's avonds rondlopen. Dan worden de daklozen wakker en is het te gevaarlijk. Op dit pleintje stond de Kathedraal. Van buitenaf gezien niet zo'n prachtig juweeltje zoals ik al andere kathedralen gezien heb. Deze was open en ik wandelde binnen. In mijn shortje had ik nogal beziens. Ja, in zo'n gebouwen past een short niet altijd maar ze zien wel dat ik een toerist ben he. Buiten aan de Kerk kocht ik een kaarsje. Daarrond twee bedelaars. Ik gaf ze toch maar wat geld in hun handen. Ik stak het kaarsje aan bij het OLV beeld. Ik had het voor mezelf beloofd dat, ik indien ik Picasso terug vond, ik dit zou doen. Ik vroeg ook om me verder te beschermen op mijn reis en dat alles met mijn familie goed zou gaan. Ik ben al meerdere toeristen tegengekomen die minstens 1 x beroofd geweest zijn en dat wil ik echt niet meemaken. Cali, een drukke stad, niets bijzonders. Veel gerij, brommers en gele taxi's. Ik stapte verder naar San Antonio, een koloniale stad. De Iglesia de la Merced, een kleine simpele Kerk was ook gesloten. Het deed me denken aan een gebouw van de begijntjes in Brugge. Het museum deed ik niet. Het was stikheet aan de evenaar. Het zweet droop van me af en liet een spoor achter op mijn droge benen. In San Antonio, een oud koloniaal district ten Zuiden van de rivier, slenterde ik langs de vele standjes met handgemaakte crafts, juwelen, potjes en pannetjes. Op een podium mocht ik net een show meemaken van kinderen die salsa dansten. Ze behielden reeds een paar internationale prijzen. Ze dansten fantastisch. Hoe klein ze ook waren. Ik zal een filmpje op facebook zetten. Marina, bedankt voor je mailtje. Dat doet altijd plezier. Ik ga eens proberen of ik na mijn blog geen fotolink kan zetten zodat je ook wat foto's kunt zien. Op mijn blog zelf kan ik maar 150 foto's plaatsen op gans mijn wereldreis, wat heel weinig is. Ik kan wel ruimte bijkopen maar doe dit liever nog niet. Amaai, wel erg dat het frietkot, dat na mijn parfumerie “Jokri” gekomen is, al failliet is he?! Het heeft niet lang geduurd! Ik heb horen zeggen dat er nu Turken gaan in komen met een pittakot. Hopelijk hebben die meer geluk. Raar dat de burgemeester daar mee akkoord is dat er altijd vreemdelingen in die zaak komen?! En amaai, zijn die werken daar nog niet gedaan op het Winderickxplein? Dat is toch al heel lang he. Hoe is het met Wolf, de hond van Irma? De jonge dansers hadden allen hun haar in het wit geverfd. Grappig om een zwart jongetje te zien met zo'n witte kop haar. :-) Een beetje verder keek ik naar boven en zag ik het kleine kerkje San Antonio. Je zou er een prachtig uitzicht hebben over Cali. Ik nam een goede teug lucht en begon langzaam aan de klim. Het was middag en bloedend heet. Na een paar stops bereikte ik het kleine oud Kerkje. Ik maakte kennis met een gids met zijn twee Israëlische toeristen. De gids vond het spijtig dat het Kerkje maar pas om 16 uur open ging. Ik slenterde wat rond en gaf mijn ogen de kost. Wat een mooi uitzicht over de stad Cali. Plots ging de Kerk open en ik stapte vlug naar binnen. Een zustertje stond aan de ingang. Wit geverfde muren. Sommige plaatsen waren nog bruut waardoor je de oude ruwe stenen zag. Een paar balken in het gewelf. Ik was vlug rond en achter mijn rug sloten ze de Kerk opnieuw. Waarschijnlijk had er iemand speciaal gevraagd om vlug eens in de kerk te mogen gaan en kwam ik net op het goede moment. Een filmploeg voor “Caracol” was net aanwezig. Op het einde van de week zijn er hier bepaalde feesten. Na de afdaling zag ik steltenlopers en een straattheater. Vele hippies verkochten hun waar. Het was 14 uur en ik besloot naar de “Loma de la Cruz “te gaan met de taxi. Het is anderhalf uur stijgend wandelen en daar had ik geen zin in. De eerste taxi vroeg 40.000 Cop = 20 €. Ik wist van die vorige gids dat ik niet meer da 10.000 Cop mocht betalen. Een tweede taxi wilde er om deze tijd niet meer naar toe rijden daar het te laat is en in de late namiddag is het daar te gevaarlijk. Ik luisterde maar naar hem en liet me afzetten in mijn hotel. 5000 Cop. Ik was content dat ik uit de taxi was want hij versierde me langs alle kanten. :-) Ook iemand met “ blokskes”. Ik vroeg hem waarom iedereen hier “blokskes” draagt. Hij zei omdat het hier goedkoop is. Bon, dan toch eens iets goedkoops want voor de rest vind ik Colombia duur. Ik las mijn e-mails en kreeg een mooi gedichtje van een vriend, Luc. Dank je wel Luc voor je vele reacties en je verhaaltjes. Waar haal je het toch altijd om alles zo mooi te verwoorden. Dat doet echt plezier. Ik vind het ook raar dat ik niets meer van nieuws heb van Filip en Denise. Zijn die van de aardbol verdwenen of wat? :-) Ik skypte met mijn zoon Dieter, mijn ouders en Mike. Leuk te horen dat alles weer normaal gaat na de Picasso-affaire. Mike zegt dat Picasso heel aanhankelijk is vanaf hij terug is uit het asiel. Ja, hij zal wat meegemaakt hebben zeker? Ook toen Dahli en Picasso mekaar terugzagen kon hun plezier niet op. Hoe een hond dat toch weet he?! Om 15u30 nam ik een Dafalgan tegen mijn barstende hoofdpijn en lopende neus en sliep anderhalf uur. In de keuken bakte ik mijn overige eitjes en stak mijn steenharde stokbrood in een oventje. Ik liet de eitjes op het warme brood indringen zodat het brood wat malser werd. Het smaakte. Ik heb nog een stukje cake over indien ik weer honger zou krijgen. Vanavond ga ik me eens verzorgen. Mijn benen epileren, mijn teentjes lakken , indien de nagellak niet uitgedroogd is, en mijn haren eens te goei wassen. Hier heb ik ook warm water wat het wat gemakkelijker maakt. Ik zou dringend ook weer eens ergens mijn kleren moeten laten wassen. Dat is niet meer te doen. Morgen vertrek ik naar Ecuador. Ik ga het wel in twee etappes doen, denk ik. Anders is het 18 uur bus en dat is te lang. Het Australisch koppeltje is vandaag vertrokken naar Peru. Ze hebben een busrit van 54 uur!!!!!! Pff, daar heb ik echt geen zin in. Ik zit twee dagen achter op mijn schema. Ik ben aan het nadenken hoe ik naar de Galapagoseilanden kan reizen vanuit Quito. En wat de goedkoopste manier is want het is niet goedkoop. Maar zo iets mag ik niet laten liggen. Het zou één van de mooiste eilanden zijn, vooral om te duiken en het wildlive! Ik moet gewoon zorgen dat ik op 7 oktober terug sta in Quito want dan heb ik een vlucht naar Lima in Peru en die mag ik zeker niet missen want dat zit in mijn wereldticket. Het is nu 19 uur en donker. Romain, de Fransman die hier het hotel uitbaat, gaat net Bretoense crêpes bakken. Mm, hopelijk mag ik er eens van proeven. Ik ben nog vergeten te zeggen dat jullie het misschien gezien hebben op tv in Belgie. De vulkaan El Fuego in Ecuador is nog eens uitgebarsten. Meer dan 33.000 mensen zijn geëvacueerd. De 3700 meter hoge Volcan de Fuego spuwde dikke wolken as meer dan drie kilometer de lucht in. Grote hoeveelheden lava stroomden vanaf de top naar beneden en zeventien dorpen rondom de vulkaan werden ontruimd.
Volgens seismologen gaat de uitbarsting van de vulkaan, die nabij het toeristenoord Antigua ligt, gepaard met explosies. De aswolken bewegen zich in zuidelijke richting en volgens de autoriteiten loopt Antigua vooralsnog geen gevaar. De uitbarsting zal naar verwachting zeker twaalf uur duren. Volgens het vulkanologisch instituut in Guatemala zijn de flanken van de vulkaan inmiddels volledig in as en rook gehuld. Het Rode Kruis heeft tien noodopvangplekken opgericht voor mensen die gevlucht zijn voor de uitbarsting. “Er zijn veel mensen met ademhalingsproblemen en problemen met hun ogen”, aldus het Rode Kruis. Ik ben er dus net op tijd weg met mijn vulkaanademhalingsproblemen. :-) Ik herinner me dat ik elke dag vanop de straat in Antiqua naar de Vuurvulkaan keek om toch maar één glimp op te vangen van een oranje lavastroom. Maar nooit zag ik iets. Wanneer ik nu de video's en de foto's bekijk op google is het wel een prachtig natuurfenomeen. Hopelijk zijn er geen slachtoffers. Hasta manana en Ecuador...