Dag 13 13 sept. Salento - Cali

Dag 13 13 sept. Salento – Cali
Om 7u30 stond ik op. Gisteravond ben ik dus een verse forel gaan eten aan 10.000 Cop. Het smaakte me om eens vast voedsel te eten. De roze forel was heel mals. Om 20 uur stond ik op het plein te wachten op de vuurzwaaier maar om 20u20 zag ik nog steeds niemand. Ook het Chileense koppel had haar kat gestuurd. Ik ging dan maar naar mijn hotel en bezag een film op mijn pc. Het was frisjes. Ik had een deken, een lange broek, een T-shirt, een pull en kousjes aan. :-) Ik had slecht geslapen. Ik dacht teveel na. Over mijn hondje Picasso die zo lang in een klein kotje gezeten had. Over wat ik met mijn leven ga doen na mijn reis. Ik kreeg een schrik over mij. Ik weet echt niet wat ik ga doen!!! Plots miste ik iedereen heel erg. Om 8u20 nam ik vanop de plaza een bus naar Armenia. 3400 Cop. Ik kon mijn valies in de koffer zetten. Ik nam een laatste blik op het mooie plaatsje, de prachtige mysterieuse bergen. Jonge jongens met hun haren half geschoren, een hanenkam en een staartje. Het was bewolkt. Een laatste maal reed ik over de rivier. De Wrangler taxi-jeeps verdwenen, de bloeiende bloemen...Tegen 25 km/uur trok de bus zich op door vele bochten tot op de grote baan richting Armenia om daarna verder te reizen naar Cali, de salsastad. Soms dacht ik dat ik toch besneeuwde bergen zag, maar het waren toefjes wolken die druilden op de toppen. In een dorp zag ik kinderen in uniform naar school stappen. Kraampjes met “desayuno,” emapanadas, een soort tortilla op de grill, de fel gekleurde huisjes verdwenen. Opnieuw de gele Kia taxi's. Dit zag ik geschreven in de bus en ik vond dit prachtig:
“La vida es una obra de teatro que no permite ensayos...Por eso, canta, rîe, baila, llora y vive intensamente cada momento de tu vida...antes que el telôn baje y la obra termine sin aplausos...”
In een stad vele appartementsgebouwen, winkels, veel auto's, brommers. Het werd warmer. Ik reisde dichter bij de evenaar. In Armenia zag ik vele straatlopers zoekend naar wat eetbaars in de vuilbakken. Aan de terminal van het busstation in Armenia hielp een drager mijn valies daar er vele trappen waren. Er waren speciale rails voorzien waar de man mijn valies mee naar boven sleurde. Hij vroeg 2000 Cop. Ook de wc's zijn hier niet gratis. Voor een blaadje papier betaal je 1000 Cop. Ik kocht een busticket aan 21.000 Cop naar Cali. De rit duurt 3 uur. Ik kocht me een empanada met eieren , een cola en stapte de bus op. Een nieuwe bus waar de plastiek nog rond de kussens zat. Er zaten maar 10 personen in de bus + 1 wenende baby. :-( Geen enkele blanke toerist. Een man wenste ons een goede reis. Vriendelijk zijn ze hier wel allemaal. Om 9u40 vertrok ik. Alles volgt mooi op mekaar. Nergens hoef ik te wachten. Ik las in mijn lonely Planet. Ik wilde een hotel dicht bij de salsabars. Het voordeel van in Salento te zitten was dat mijn muggenbeten volledig konden helen. Het was er te koud voor de muggen. Ik probeerde wat te slapen in de bus. Ik niesde veel. Ga ik ziek worden? Om 12u30 nam ik een taxi aan 7000 Cop naar een hotel. Het eerste hostel “Quantidad House” vond ik niet zo leuk. Kamers achterin en geen toeristen. Ik nam hotel” Iguana. “ Daar ontvingen me ze direct heel vriendelijk. Roman, een fransman, leidt het hotel. Een kamer kost 35.000 Cop. Ik heb alles behalve een tv. Rond 19 uur gaf er iemand gratis salsalessen. Ik deed een les mee. Rond 22 uur gingen we met een groepje van 8 personen naar een salsabar. Ik was doodmoe maar ging toch mee. De vrouwen betaalden 5000 Cop ingang, de jongens het dubbele. Al gauw zag ik dat iedereen daar veel te perfect danste en ik weigerde van te dansen. Het is te lang geleden en die mannen zijn veeeeeel te goed! :-) Tenslotte danste ik met één oudere man en eigenlijk lukte het wel nog. Om 1 uur sloot de club en namen we een taxi terug. De ganse dag was ik moe en loom. Ik ging slapen met wat keelpijn. x