Dag 9 28 aug. Puerto Lindo - San Blas
Blijf op de hoogte en volg Kristin
03 September 2012 | Panama, Colón
Dag 9 28 aug. Puerto Lindo – San Blas
Om 6u30 werd ik reeds wakker door het geluid van een slijpschijf. In het hotel zijn ze werken aan het doen en ze waren al volop bezig. :-( Ik stond dan maar op. De eigenares had koffie gezet. Ik pakte mijn valies want deze avond vertrek ik met een catamaran naar Colombia met een stop in de archipel van de vele idyllische San Blas eilanden. De Parijse meisjes ontwaakten ook. We konden op de duur op geen enkele plaats meer staan want ze goten cement op een verdieping en dat kon voor ons gevaarlijk zijn. We stapten op. De eigenares liep er al zenuwachtig bij door al die werken. Het water was ook reeds afgesloten en we kregen geen flesjes meer. Ze trok mijn valies brut door de modder, vele steentjes en putten. “ Als je je valies niet kunt dragen, wat doe je dan op vakantie?!” zei ze onvriendelijk. Ik zei dat indien er deftiger wegen zouden zijn, ik dat probleem niet zou hebben. Ik had al horen zeggen dat Wunderbar een slechte reputatie had en nu ondervond ik het zelf. We sliepen er geen nacht meer en dan was de vriendelijkheid over. :-( Het gevolg, ze maakte één wieltje stuk zodat mijn valies niet meer rolt. Pff, dat zal binnenkort een nieuwe worden! We namen een ontbijt in Kuna X of Kata X aan 4,5 $. Daarvoor hadden we een thee, passievruchtensap, toast met eitjes. Rond 9u30 bracht Hans, de eigenaar van het Kuna X ons met zijn lancha naar een klein eilandje waar er een strandje is en het goed is voor snorkelen. De meisjes wilden niet meer in Puerto Lindo blijven en reizen terug naar Panama City. Ze vinden het hier maar niets. Dus wilden ze niet te lang op het eilandje blijven. Plots zagen we vier dolfijnen spelen in de zee. Het was naar het schijnt raar om er vier te zien. Soms zie je er eens één rondzwemmen. Dus, we hadden geluk! Op het eilandje was er een groepje dat een fotoshoot deed van een Chileens meisje. Ze presenteerde kleedjes. Tientallen schoenen en hoeden lagen op een doek op het strand. We zochten ons een leuk plaatsje, een deel in de zon en een deel in de schaduw. We hadden 3,5 u de tijd om ons te vermaken. En dat deden we. We gingen onmiddellijk snorkelen. We zagen wel geen haaien , reys of haaien maar een paar mooie vissen en koralen. Ik maakte een sudoku en zette me in het zeewater tegen een boomstronk. . Heerlijk warm was het water. Wat moet een mens meer hebben. :-) Plots zagen we opnieuw dolfijnen. Ze passeerden in ondiep water waar we snorkelden. Ik wilde hen achterna gaan maar ik moest een branding over en riskeerde het me toch niet. Er kwamen nog en paar mensen toe op het eilandje. Om 14u30 stond Hans ons op te wachten. Ik had graag nog langer gebleven. In het restaurant kwam ik een Duits meisje tegen die ook gedurende een jaar en een half reist. We vertelden onze verhalen. Zij vertrok ook met een zeilboot naar Colombia. Ze gingen er wel 5 dagen over doen. Het kostte voor haar maar 385 $. Voor mij zou notmaal gezien 5 dagen 490 $ kosten maar daar we maar drie dagen vaarden, 325 $. De Parijse meisjes vertrokken. Gisbert, mijn kapitein, kwam aan in het restaurant. Hij betaalde me een rood wijntje. Ik bestelde me pulpo met opnieuw lekkere verse frietjes. We wachtten op drie Franse jongens die later gingen aankomen. Zij kochten een auto voor 3000 $ in Mexico en reizen er 2,5 maanden mee rond. De auto wordt vervoerd met een container naar Colombia wat hen 1700 $ kost . Amaai, zo veel! Dan had ik misschien beter eerst de auto verkocht en in Colombia een andere gekocht. Gisbert voerde me reeds naar de catamaran met zijn klein motorbootje. Ik vond het super op zijn boot! Er stonden 5 bedden bij mekaar en dan waren er nog twee kleine kamertjes met telkens drie bedden. Hij heeft plaats voor 16 personen. Hij legde me alles uit in de boot. Het was reeds donker. Een zwoele, aangename temperatuur. Volle maan die ons genoeg licht gaf om iets te zien op de boot. Rond 19u30 haalde hij de drie jongens van Toulouse op. We maakten kennis. Drie twintigers, 28 jaar. Paul, ingenieur, woonde 7 jaar in Mexico en gaat nu opnieuw naar Frankrijk wonen daar hij zijn werk kwijt is. Hij heeft reeds drie jaar een Mexicaanse vriendin die waarschijnlijk naar Frankrijk gaat komen wonen ofwel gaan ze terug naar Mexico. Ze zij er nog niet uit. Manu is een sociaal helper bij autistische kindjes en Olivier is een baskettrainer. Toffe, lieve gasten. Dat wordt wel leuk. Gisbert startte de motor, niet het zeil door te weinig wind, en we begonnen ons avontuur. Wij zaten op het dek van de catamaran te praten en te genieten van het deinen van de boot. Een prachtige maan, een rust, zalig. Gisbert zette de automatische piloot op. De ganse nacht slaapt hij tekens twintig minuutjes, staat op, checkt de boot en gaat dan weer slapen voor twintig minuten. Hij wordt op de duur van zichzelf wakker daar zijn lichaam daar zo op staat. Ik viel gauw in slaap door de hoge golven en het wiegen van de boot. Dat vond ik zalig. Paul was wat ziek in zijn buik. Een stressdag, niet gegeten en op de boot een paar pintjes gedronken en dan die hoge golven. Hij viel dan ook vlug in slaap. Tot morgen.
Om 6u30 werd ik reeds wakker door het geluid van een slijpschijf. In het hotel zijn ze werken aan het doen en ze waren al volop bezig. :-( Ik stond dan maar op. De eigenares had koffie gezet. Ik pakte mijn valies want deze avond vertrek ik met een catamaran naar Colombia met een stop in de archipel van de vele idyllische San Blas eilanden. De Parijse meisjes ontwaakten ook. We konden op de duur op geen enkele plaats meer staan want ze goten cement op een verdieping en dat kon voor ons gevaarlijk zijn. We stapten op. De eigenares liep er al zenuwachtig bij door al die werken. Het water was ook reeds afgesloten en we kregen geen flesjes meer. Ze trok mijn valies brut door de modder, vele steentjes en putten. “ Als je je valies niet kunt dragen, wat doe je dan op vakantie?!” zei ze onvriendelijk. Ik zei dat indien er deftiger wegen zouden zijn, ik dat probleem niet zou hebben. Ik had al horen zeggen dat Wunderbar een slechte reputatie had en nu ondervond ik het zelf. We sliepen er geen nacht meer en dan was de vriendelijkheid over. :-( Het gevolg, ze maakte één wieltje stuk zodat mijn valies niet meer rolt. Pff, dat zal binnenkort een nieuwe worden! We namen een ontbijt in Kuna X of Kata X aan 4,5 $. Daarvoor hadden we een thee, passievruchtensap, toast met eitjes. Rond 9u30 bracht Hans, de eigenaar van het Kuna X ons met zijn lancha naar een klein eilandje waar er een strandje is en het goed is voor snorkelen. De meisjes wilden niet meer in Puerto Lindo blijven en reizen terug naar Panama City. Ze vinden het hier maar niets. Dus wilden ze niet te lang op het eilandje blijven. Plots zagen we vier dolfijnen spelen in de zee. Het was naar het schijnt raar om er vier te zien. Soms zie je er eens één rondzwemmen. Dus, we hadden geluk! Op het eilandje was er een groepje dat een fotoshoot deed van een Chileens meisje. Ze presenteerde kleedjes. Tientallen schoenen en hoeden lagen op een doek op het strand. We zochten ons een leuk plaatsje, een deel in de zon en een deel in de schaduw. We hadden 3,5 u de tijd om ons te vermaken. En dat deden we. We gingen onmiddellijk snorkelen. We zagen wel geen haaien , reys of haaien maar een paar mooie vissen en koralen. Ik maakte een sudoku en zette me in het zeewater tegen een boomstronk. . Heerlijk warm was het water. Wat moet een mens meer hebben. :-) Plots zagen we opnieuw dolfijnen. Ze passeerden in ondiep water waar we snorkelden. Ik wilde hen achterna gaan maar ik moest een branding over en riskeerde het me toch niet. Er kwamen nog en paar mensen toe op het eilandje. Om 14u30 stond Hans ons op te wachten. Ik had graag nog langer gebleven. In het restaurant kwam ik een Duits meisje tegen die ook gedurende een jaar en een half reist. We vertelden onze verhalen. Zij vertrok ook met een zeilboot naar Colombia. Ze gingen er wel 5 dagen over doen. Het kostte voor haar maar 385 $. Voor mij zou notmaal gezien 5 dagen 490 $ kosten maar daar we maar drie dagen vaarden, 325 $. De Parijse meisjes vertrokken. Gisbert, mijn kapitein, kwam aan in het restaurant. Hij betaalde me een rood wijntje. Ik bestelde me pulpo met opnieuw lekkere verse frietjes. We wachtten op drie Franse jongens die later gingen aankomen. Zij kochten een auto voor 3000 $ in Mexico en reizen er 2,5 maanden mee rond. De auto wordt vervoerd met een container naar Colombia wat hen 1700 $ kost . Amaai, zo veel! Dan had ik misschien beter eerst de auto verkocht en in Colombia een andere gekocht. Gisbert voerde me reeds naar de catamaran met zijn klein motorbootje. Ik vond het super op zijn boot! Er stonden 5 bedden bij mekaar en dan waren er nog twee kleine kamertjes met telkens drie bedden. Hij heeft plaats voor 16 personen. Hij legde me alles uit in de boot. Het was reeds donker. Een zwoele, aangename temperatuur. Volle maan die ons genoeg licht gaf om iets te zien op de boot. Rond 19u30 haalde hij de drie jongens van Toulouse op. We maakten kennis. Drie twintigers, 28 jaar. Paul, ingenieur, woonde 7 jaar in Mexico en gaat nu opnieuw naar Frankrijk wonen daar hij zijn werk kwijt is. Hij heeft reeds drie jaar een Mexicaanse vriendin die waarschijnlijk naar Frankrijk gaat komen wonen ofwel gaan ze terug naar Mexico. Ze zij er nog niet uit. Manu is een sociaal helper bij autistische kindjes en Olivier is een baskettrainer. Toffe, lieve gasten. Dat wordt wel leuk. Gisbert startte de motor, niet het zeil door te weinig wind, en we begonnen ons avontuur. Wij zaten op het dek van de catamaran te praten en te genieten van het deinen van de boot. Een prachtige maan, een rust, zalig. Gisbert zette de automatische piloot op. De ganse nacht slaapt hij tekens twintig minuutjes, staat op, checkt de boot en gaat dan weer slapen voor twintig minuten. Hij wordt op de duur van zichzelf wakker daar zijn lichaam daar zo op staat. Ik viel gauw in slaap door de hoge golven en het wiegen van de boot. Dat vond ik zalig. Paul was wat ziek in zijn buik. Een stressdag, niet gegeten en op de boot een paar pintjes gedronken en dan die hoge golven. Hij viel dan ook vlug in slaap. Tot morgen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
