Dag 14 17 aug. Little Corn Island Snorkeling - Reisverslag uit Corn Island, Nicaragua van Kristin Daelman - WaarBenJij.nu Dag 14 17 aug. Little Corn Island Snorkeling - Reisverslag uit Corn Island, Nicaragua van Kristin Daelman - WaarBenJij.nu

Dag 14 17 aug. Little Corn Island Snorkeling

Blijf op de hoogte en volg Kristin

19 Augustus 2012 | Nicaragua, Corn Island

Dag 14 17 aug. Little Corn Island snorkeling
Vandaag had ik geen gsm gezet. Echter word ik steeds wakker rond 5 uur maar een geluk dat ik daarna nog kan slapen. Om 9u nam ik een ontbijt in het Italiaanse restaurant. Mmm, een grote black tea, spek met eieren, zacht gebakken en niet uitgedroogd zoals de locals dat doen, en vers fruit. Het smaakte me heerlijk. Ik betaalde daarvoor wel 9 $! ( de dag nadien ben ik te weten gekomen dat de zwarte jongen me teveel aangerekend heeft en ik kreeg het verschil terug). Mijn knie is niet verergerd. Hij voelt nog wat heet aan maar het komt in orde. Ik zag Anna en Joe niet. We hadden afgesproken om rond het eiland te stappen, een vis te gaan eten bij Captain Tony en daarna te gaan snorkelen. Ik besloot dan maar alleen op stap te gaan. Een local had me wel gezegd dat het beter is van met een gids het eiland rond te stappen daar men de weg niet altijd vindt. Hoe kan je nu verloren lopen op een klein eiland van nog geen 5 km² ?! Ik begon te stappen en sloeg af in een privaatweg. Op het einde van dit aarden baantje kon ik al niet meer door. Er stond een plak: private weg, opgelet gevaarlijke hond. Ik stond op het einde van een klif en had een prachtig uitzicht op de zee. Ik keerde terug en nam de weg waar stond, Playa Beach. Echter stopte deze weg ook! Er lag een dikke boom dwars over de weg. Ik keerde terug en nam een soort weg in de jungle tussen de palmbomen. Hier was, denk ik, nog niemand gepasseerd want de weg was niet plat getrapt. Ik stapte onder takken door, in een drassige gebied en kroop over dwarsliggende boomstammen. Ik nam me een twijgje waarmee ik vôôr mij de spinnenwebben weg klopte. En een geluk want ik zag een hele dikke, gele spin langs mijn takje naar beneden kruipen. Brr, daar moet ik niet teveel van hebben. Ik ben niet bang maar heb ze toch niet graag in mijn gezicht. Ik voelde het ongedierte langs alle kanten me verbijten. Met mijn open sandalen aan stapte ik op het geluid af van klotsende golven. Ik bereikte eindelijk de zee. Maar ik bevond me bovenaan de hoge rotsen. De zee onder mij lag diep. En ik zag geen weg naar het strand dat ik in de verte zag liggen. Ik had geen zin om gans de weg terug te stappen en besloot maar te klauteren over de steile rotsen. Voetje per voetje begaf ik me op de rotsen. Ik was heel voorzichtig want hier wilde ik wel niet naar beneden vallen. Ik bereikte de top maar zag nog een moeilijker parcours dan voorheen. Pff, wat zou ik doen? Hier waren de rotsen veel te steil en te gevaarlijk! Ik besloot van de jungle in te stappen. Ik zakte tot aan mijn enkels in de modder. Baande me een weg door de wildernis. Eventjes werd ik ongerust. Wat als ik toch mijn weg niet meer vind? Wanneer zouden ze mij komen zoeken? Ik probeerde mij goed te oriënteren. Het strand lag langs de rechterkant maar ik liep steeds meer links! Na 30 muggenbeten en een paar spinnen bereikte ik na één uur een pad. Dat was al een goed teken. Nu wist ik echter niet meer welke kant op. Ik stapte door een privaatweg langs “cabinas” van een hotel. Er was geen kat te zien. Ook geen securitas. Ik wandelde tot het einde van de casitas en botste op een prikkeldraad. Ik probeerde een doorgang te zoeken maar de prikkeldraad was veel te hoog. Ik kon er nergens over. Dan maar terug... Uiteindelijk kwam ik op een strand aan het einde van het eiland. Ik de verte zag ik de hostels liggen. Ik zat op de goeie weg. Mijn voeten jeukten en ik stapte door het zalige water. Ik was vuil. Na een half uur kwam ik bij Captain Tony aan. Die regelde me een boot om te gaan snorkelen. 15 $ voor 2,5 uur snorkelen op verschillende plaatsen. We zaten met acht in een bootje. Gedurende 1u2O snorkelden we door een woelige zee. De golven sloegen over ons heen. Ik ledigde regelmatig mijn snorkel door er hard door te blazen. De anderen konden niet niet, verslikten zich en hapten telkens naar lucht. Ze begonnen te panikeren en werden heel moe . Ik ben gewoon van snorkelen en kan gemakkelijk eventjes rusten op mijn rug. We zagen kreeften, puffervissen en een zestal verpleegsterhaaien. Ik dook 3 meter naar beneden zodat ik de haaien beter kon fotograferen. Ook een grote Sting Rey lag te slapen in het zand. Het was heel tof. Het was niet dezelfde snorkeling dan in Belize waar we de haaien en de Sting Reys konden strelen en de haaien zelfs vastnemen voor een foto . Hier worden de haaien en reys niet gevoederd zodat ze schuw zijn. De tweede snorkelplaats was een wrak waar we een twintigtal minuten bleven. We vaarden terug. Sommige toeristen lieten zich uitgeput vallen op het strand. Ze waren kapot! Ik voelde het wel in mijn enkels maar moe was ik niet. Dat zal een voordeel zijn wanneer je een duiker bent. Bij Captain Tony at ik een verse visfilet met guacamole en een slaatje. Het was reeds 16 uur. Ik had geen tijd meer om de andere kant van het eiland af te stappen en keerde dan maar terug naar mijn hotel. Ik ben gans alleen in het hotel. Ik nam een koude douche ( ik heb geen warm water ) en rustte op mijn bed. Om 19 uur hadden we afgesproken om naar een local feestje te gaan op het strand . We betaalden daarvoor 150 C = 6 €. de zwarte Dennis kookte op het kampvuur. Hij kliefde met zijn machete dikke bomen en wierp die op het kampvuur. Hij had ons een bouillabaisse gemaakt van groentjes, aardappelen en vis. Het smaakte heerlijk. Het was veel te warm rond het kampvuur. Een kampvuur bij tropische temperaturen is niet zo leuk! Ik praatte de ganse avond met de Belgische Inge. Ze maakt schilderijen, heeft een atelier en hangt soms in galerijen. Ze geeft ook les aan de kunstacademie. Ik vond het leuk. Anna speelde biljart met een zwarte jongen en onzen Joe verleidde een jongen. Rond 22 uur wandelden we het kleine padje af naar onze hotels. Ik had een kleine zaklamp bij. Het is wel vreemd van nergens auto's te zien. Er zou ook nergens een auto kunnen passeren. Op de paadjes kunnen net een fiets en een voetganger door. Ik plaatste mijn muggengaas. Ik probeerde niet teveel te krabben aan mijn muggen- en zandvliegenbeten. Ik had kokosolie gekocht maar rond mijn flesje zaten honderden mieren. De mieren lusten dat in ieder geval wel. Ik hoop dat de muggen er anders over denken...

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Kristin

Eindelijk is het bijna zo ver. Mijn droom wordt werkelijkheid. " We reizen niet om te ontdekken, maar om te zien wat ontdekt is " 17 november 2011 vertrek ik alleen en met de rugzak het onbekende tegemoet en dit gedurende 1 jaar en 3 maanden.... Ik zal jullie allemaal missen en ik hoop dat mijn 2 hondjes het zonder mij zullen redden! :-) Als maskotte neem ik een Belgische knuffelbeer mee.

Actief sinds 06 Juli 2011
Verslag gelezen: 519
Totaal aantal bezoekers 270805

Voorgaande reizen:

17 November 2011 - 28 Februari 2013

Mijn eerste reis

Landen bezocht: