Dag 12 22 juni Antiqua ( School arme kindjes)
Door: Kristin Daelman
Blijf op de hoogte en volg Kristin
22 Juni 2012 | Guatemala, Guatemala-stad
Dag 12 22 juni Antiqua( school arme kinderen )
Om 6u45 at ik een toast met choco. Wel gemakkelijk dat toastbrood. Je kunt daar een week van eten. :) Om 8 uur stond ik aan de school. Maria was er reeds. We waren met een grote groep, een twintigtal leerlingen, jong en oud. De school , Nino Obrero, was niet ver afgelegen. Er waren een vijftigtal kindjes tussen 6 jaar en 14 jaar. Alle kinderen bevinden zich in een moeilijke situatie. Ofwel is één van hun ouders alcoholicus ofwel beiden. Geen enkele ouder werkt. Ze bedelen op straat of verkopen wat snoep. De kinderen kunnen niet terecht in een gewone school daar ze daar een uniform moeten dragen waarvoor geen geld is en ook niet voor schoolbenodigdheden . Ik kon me niet voorstellen hoe het zou zijn. Ik wil trouwens in een land vrijwilligerswerk doen met kinderen, bejaarden of gehandicapten. Ik piepte in een klas binnen waar een zevental kindjes les volgden op oude schoolbanken, een schrijfbord aan de muur, een paar tekeningen aan de wand. Ze zeiden me allen vriendelijk gedag. Onmiddellijk had BB veel aandacht. Iedereen wilde mijn beer vasthouden of vroeg me hem BB als cadeau te geven. Ai, ai BB kon ik wel niet afgeven! Hoeveel ik het ook zou willen. Hij moet mij nog een paar maanden vergezellen. Ik nam vele foto’s van hen. Een lief hondje huppelde rond de kindjes. Dat vonden ze heel leuk. Ik zag dat sommige kindjes gescheurde kleren aanhadden. Sommigen waren vuil. Wie weet hoe het thuis is? Wij kunnen ons dat niet voorstellen. Wij hebben het zo goed en beseffen dat niet altijd. Het regende gelukkig niet zodat we de activiteiten op de koer konden houden. Elke leerling van de spaanse school had een spelletje voorbereid. De kindjes amuseerden zich kostelijk. Ik had al vlug een paar kindjes die rond mij hingen. Wat had ik spijt dat ik al mijn stylos, balonnen, lipstickjes en spiegeltjes niet bij mij had. Het is een pakket van 5 kg dat ik vanuit Belgiê jammer genoeg niet kon meesleuren. Maar wanneer ik vrijwilligerswerk doe en langer op één plaats ben, vraag ik aan Dieter om het pakje op te sturen. Toen was het mijn beurt… Ik was wat zenuwachtig vooral omdat ik het spelletje moest uitleggen in het spaans. Verschilldende malen vroeg ik vooreerst aan mijn lerares: “ Hoe zeg ik dât nu weer? “ Maar het viel goed mee. Het was eerst een kakkafonie toen ik 5 vrijwilligers nodig had. Allle kindjes hingen tegelijk rond mijn lijf. Ik moest er dan zelf vijf aanduiden. Sommigen pruilden. Ochere, maar iedereen kwam aan de beurt bij andere spelletjes. Iedereen kreeg geschenkjes zoals balpennen, balonnen, plastic autootjes, poppengerief, kleurboeken enz. Ik toonde hen het parcour dat ze moesten afleggen met een lepel in de mond en daarop een limoen. Ik deed het spelletje niet met eieren want voor de arme kindjes zijn eieren “rijk eten” en met eten wordt er niet gegooid. Het was te vlug vlug voorbij zodat ik zei: “ Dit was om te proberen “. De winnaar van het eerste parcour trok een lipje. De winnaar kreeg twee geschenkjes, de anderen gaf ik eentje. Allen liepen ze direct naar een plekje waar ze hun cadeautje open maakten. Ze waren zo gelukkig. Het hoogtepunt was natuurlijk de “Pinata”. Dit is een papieren , levensgrote figuur die, volgestoken met snoepjes, omhoog gehangen wordt. Dit spelletje wordt in deze landen iedere maal gespeeld bij een verjaardagsfeestje. Ik kende het spelletje enkel van te zien op tv. Een kind moet geblindoekt op de pop slaan. Wanneer ze stuk is, vallen al de dropjes op de grond. Zoals in de rugby sprongen ze op mekaar en scharrelden als zotten alle snoepjes bij mekaar. Ik zag sommige meisjes onderaan liggen maar ze gaven het niet op. Iedereen had een zak bij waarin ze hun buit instopten. Een tweede pinata werd omhoog gehangen. En toen wilden ze een leerling van de spaanse school nemen. Namen ze toch wel mij zeker! Maar ja, ik vind dat allemaal tof he. Ik klopte een paar keer hard op de pinata. Iedereen lachte uitbundig. Na een paar keer kloppen viel de pop in stukken uiteen. Oei, ik had wat te hard geklopt denk ik. :) Ik stelde voor om een groepsfoto te nemen met BB. Zelfs de hond moest op de foto. Daarna toonde ik de kindjes de foto’s. Ze zullen zich nog niet veel op foto gezien hebben. Ze waren allen heel gelukkig. Ook ik was doodgelukkig dat de kindjes een paar leuke uurtjes hadden. We namen afscheid. Een jongetje omhelsde me krachtig. Ik had de tranen in mijn ogen. Ik zou hen nooit meer zien… Ik hoop dat ze ooit een beter leven krijgen. Maria nam met mij een andere weg dan de groep en toonde me de prachtige tropische tuin van onze school. Ik wist niet dat ze ook nog op een andere locatie les gaven. Wanneer het zonnig is, krijgen ze les in de tuin. Het is een drukke periode voor de school daar vele amerikanen reeds zomervakantie hebben en ze allen naar hier komen om spaans te leren. Thuis aangekomen had ik maar 30 minuten meer les maar Maria deed er nog 45 minuten extra bij omdat ik nog zoveel wilde vragen. Ik omhelsde haar en bedankte haar innig voor haar geduld met mij. Ik moest haar zeker de foto’s emailen wat ik reeds gedaan heb. Daarna skypte ik naar tante Hilda. Het is leuk de nieuwtjes te weten vanuit Belgiê. Ik ging naar het piepkleine restaurant, stapte de keuken binnen en koos uit de potten het gerecht dat ik wou. Het rook er heerlijk. Lange tafels. Vreemden eten naast mekaar. Ik nam deze keer een eenpansgerecht, een varkenspoot, denk ik, met een lekkere saus, wat rijst en ik vroeg er 4 tortillas bij. Thuis aangekomen rolde ik het vlees en de rijst in de tortilla. Het was heel lekker. En voor 2,5 € had ik gegeten. In de namiddag was ik vrij. Ik regelde wat papperassen en zocht naar hotels in Guatemala city. Ik vond niets daar ik niet wist in welke” zona” het beste was om een hotel te boeken. Er zijn bepaalde zones waar het te gevaarlijk is. Ik vraag het morgen in het reisagensschap. In de namiddag probeerde ik een uurtje te rusten maar het lukte niet. Er speelde teveel in mijn hoofd. Welk hotel ga ik boeken? Wanneer ga ik naar El Salvador? Met welk vervoer ga ik gaan? Ik stond dus maar op en zocht verder op internet. Om 20 uur stapte ik naar het hotel hiernaast. Er zou een salsashow plaatshebben . Ik zag echter niemand en stapte opnieuw naar huis. Ik bekeek een “ droeve” film met Kevin Kostner “ Love for the game.” Ik kon het me niet laten van een traan weg te pinken. Ik had de krop in de keel en dacht aan mijn familie, aan mijn zoon en aan mijn hondjes die ik zo erg mis!!! Ik zie jullie allemaal heel graag. Het is niet goed van naar zo’n droeve films te kijken want dan word ik te emotioneel. Ik wilde mijn fles wijn uitdrinken maar ik had geen kurkentrekker. Ik dronk dan maar mijn zoveelste tas thee. Mijn watertonnetje van 19 liter is bijna op. Ik zette mijn vuilzakjes buiten want morgen, heel vroeg, komen ze reeds langs. Hier in Guatemala moet je je wcpapier in een emmertje gooien. Je mag nooit papier in het toilet dumpen daar de leidingen vlug verstoppen. Soms vergeet ik dat wel. We zijn dat in Belgiê zô gewoon he. :) Rond 22u30 ging ik slapen. Het regende opnieuw…
Om 6u45 at ik een toast met choco. Wel gemakkelijk dat toastbrood. Je kunt daar een week van eten. :) Om 8 uur stond ik aan de school. Maria was er reeds. We waren met een grote groep, een twintigtal leerlingen, jong en oud. De school , Nino Obrero, was niet ver afgelegen. Er waren een vijftigtal kindjes tussen 6 jaar en 14 jaar. Alle kinderen bevinden zich in een moeilijke situatie. Ofwel is één van hun ouders alcoholicus ofwel beiden. Geen enkele ouder werkt. Ze bedelen op straat of verkopen wat snoep. De kinderen kunnen niet terecht in een gewone school daar ze daar een uniform moeten dragen waarvoor geen geld is en ook niet voor schoolbenodigdheden . Ik kon me niet voorstellen hoe het zou zijn. Ik wil trouwens in een land vrijwilligerswerk doen met kinderen, bejaarden of gehandicapten. Ik piepte in een klas binnen waar een zevental kindjes les volgden op oude schoolbanken, een schrijfbord aan de muur, een paar tekeningen aan de wand. Ze zeiden me allen vriendelijk gedag. Onmiddellijk had BB veel aandacht. Iedereen wilde mijn beer vasthouden of vroeg me hem BB als cadeau te geven. Ai, ai BB kon ik wel niet afgeven! Hoeveel ik het ook zou willen. Hij moet mij nog een paar maanden vergezellen. Ik nam vele foto’s van hen. Een lief hondje huppelde rond de kindjes. Dat vonden ze heel leuk. Ik zag dat sommige kindjes gescheurde kleren aanhadden. Sommigen waren vuil. Wie weet hoe het thuis is? Wij kunnen ons dat niet voorstellen. Wij hebben het zo goed en beseffen dat niet altijd. Het regende gelukkig niet zodat we de activiteiten op de koer konden houden. Elke leerling van de spaanse school had een spelletje voorbereid. De kindjes amuseerden zich kostelijk. Ik had al vlug een paar kindjes die rond mij hingen. Wat had ik spijt dat ik al mijn stylos, balonnen, lipstickjes en spiegeltjes niet bij mij had. Het is een pakket van 5 kg dat ik vanuit Belgiê jammer genoeg niet kon meesleuren. Maar wanneer ik vrijwilligerswerk doe en langer op één plaats ben, vraag ik aan Dieter om het pakje op te sturen. Toen was het mijn beurt… Ik was wat zenuwachtig vooral omdat ik het spelletje moest uitleggen in het spaans. Verschilldende malen vroeg ik vooreerst aan mijn lerares: “ Hoe zeg ik dât nu weer? “ Maar het viel goed mee. Het was eerst een kakkafonie toen ik 5 vrijwilligers nodig had. Allle kindjes hingen tegelijk rond mijn lijf. Ik moest er dan zelf vijf aanduiden. Sommigen pruilden. Ochere, maar iedereen kwam aan de beurt bij andere spelletjes. Iedereen kreeg geschenkjes zoals balpennen, balonnen, plastic autootjes, poppengerief, kleurboeken enz. Ik toonde hen het parcour dat ze moesten afleggen met een lepel in de mond en daarop een limoen. Ik deed het spelletje niet met eieren want voor de arme kindjes zijn eieren “rijk eten” en met eten wordt er niet gegooid. Het was te vlug vlug voorbij zodat ik zei: “ Dit was om te proberen “. De winnaar van het eerste parcour trok een lipje. De winnaar kreeg twee geschenkjes, de anderen gaf ik eentje. Allen liepen ze direct naar een plekje waar ze hun cadeautje open maakten. Ze waren zo gelukkig. Het hoogtepunt was natuurlijk de “Pinata”. Dit is een papieren , levensgrote figuur die, volgestoken met snoepjes, omhoog gehangen wordt. Dit spelletje wordt in deze landen iedere maal gespeeld bij een verjaardagsfeestje. Ik kende het spelletje enkel van te zien op tv. Een kind moet geblindoekt op de pop slaan. Wanneer ze stuk is, vallen al de dropjes op de grond. Zoals in de rugby sprongen ze op mekaar en scharrelden als zotten alle snoepjes bij mekaar. Ik zag sommige meisjes onderaan liggen maar ze gaven het niet op. Iedereen had een zak bij waarin ze hun buit instopten. Een tweede pinata werd omhoog gehangen. En toen wilden ze een leerling van de spaanse school nemen. Namen ze toch wel mij zeker! Maar ja, ik vind dat allemaal tof he. Ik klopte een paar keer hard op de pinata. Iedereen lachte uitbundig. Na een paar keer kloppen viel de pop in stukken uiteen. Oei, ik had wat te hard geklopt denk ik. :) Ik stelde voor om een groepsfoto te nemen met BB. Zelfs de hond moest op de foto. Daarna toonde ik de kindjes de foto’s. Ze zullen zich nog niet veel op foto gezien hebben. Ze waren allen heel gelukkig. Ook ik was doodgelukkig dat de kindjes een paar leuke uurtjes hadden. We namen afscheid. Een jongetje omhelsde me krachtig. Ik had de tranen in mijn ogen. Ik zou hen nooit meer zien… Ik hoop dat ze ooit een beter leven krijgen. Maria nam met mij een andere weg dan de groep en toonde me de prachtige tropische tuin van onze school. Ik wist niet dat ze ook nog op een andere locatie les gaven. Wanneer het zonnig is, krijgen ze les in de tuin. Het is een drukke periode voor de school daar vele amerikanen reeds zomervakantie hebben en ze allen naar hier komen om spaans te leren. Thuis aangekomen had ik maar 30 minuten meer les maar Maria deed er nog 45 minuten extra bij omdat ik nog zoveel wilde vragen. Ik omhelsde haar en bedankte haar innig voor haar geduld met mij. Ik moest haar zeker de foto’s emailen wat ik reeds gedaan heb. Daarna skypte ik naar tante Hilda. Het is leuk de nieuwtjes te weten vanuit Belgiê. Ik ging naar het piepkleine restaurant, stapte de keuken binnen en koos uit de potten het gerecht dat ik wou. Het rook er heerlijk. Lange tafels. Vreemden eten naast mekaar. Ik nam deze keer een eenpansgerecht, een varkenspoot, denk ik, met een lekkere saus, wat rijst en ik vroeg er 4 tortillas bij. Thuis aangekomen rolde ik het vlees en de rijst in de tortilla. Het was heel lekker. En voor 2,5 € had ik gegeten. In de namiddag was ik vrij. Ik regelde wat papperassen en zocht naar hotels in Guatemala city. Ik vond niets daar ik niet wist in welke” zona” het beste was om een hotel te boeken. Er zijn bepaalde zones waar het te gevaarlijk is. Ik vraag het morgen in het reisagensschap. In de namiddag probeerde ik een uurtje te rusten maar het lukte niet. Er speelde teveel in mijn hoofd. Welk hotel ga ik boeken? Wanneer ga ik naar El Salvador? Met welk vervoer ga ik gaan? Ik stond dus maar op en zocht verder op internet. Om 20 uur stapte ik naar het hotel hiernaast. Er zou een salsashow plaatshebben . Ik zag echter niemand en stapte opnieuw naar huis. Ik bekeek een “ droeve” film met Kevin Kostner “ Love for the game.” Ik kon het me niet laten van een traan weg te pinken. Ik had de krop in de keel en dacht aan mijn familie, aan mijn zoon en aan mijn hondjes die ik zo erg mis!!! Ik zie jullie allemaal heel graag. Het is niet goed van naar zo’n droeve films te kijken want dan word ik te emotioneel. Ik wilde mijn fles wijn uitdrinken maar ik had geen kurkentrekker. Ik dronk dan maar mijn zoveelste tas thee. Mijn watertonnetje van 19 liter is bijna op. Ik zette mijn vuilzakjes buiten want morgen, heel vroeg, komen ze reeds langs. Hier in Guatemala moet je je wcpapier in een emmertje gooien. Je mag nooit papier in het toilet dumpen daar de leidingen vlug verstoppen. Soms vergeet ik dat wel. We zijn dat in Belgiê zô gewoon he. :) Rond 22u30 ging ik slapen. Het regende opnieuw…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
