Dag 15 20 mei Puerto Escondido

Dag 15 20 mei Puerto Escondido
Ik stond op om 7u30, ging me een tas thee zetten, zat wat op internet en maakte mijn duikzak. De duikinstructor pikte me op om 8u45. Op de boot was er nog een duits meisje aanwezig, Sandra. Ze logeert in Playa Zicatela voor 1 maand waar ze de ganse maand 2 uur spaans leert. Daarna reist ze verder maar ze weet nog niet waarheen. Het viel ons op dat de meeste mensen, die alleen reizen, vrouwen zijn. We waren met twee duikinstructeurs, Sandra en ik. We deden één tank duik daar het waterzicht niet zo denderend was. Ook al mijn foto’s hebben een groene kleur! Weet iemand hoe dat zou komen? We zagen wel veel vissen, scholen baracuda’s, green murrays, zebra murays, één carey schildpad, steenvissen, small yellow spotted burfish, red tooth triggerfishes, veeel Guineafal puffers ( mijj lievelingsvissen ) , een school black jacks enz. Het water was 29 graden dus dat viel mee. Het was weer een hete dag. De vochtigheid rond de 65. Soms droop het zweet letterlijk van mijn lichaam. We gingen terug naar de duikshop in Hotel Ines, Playa Zicatela. Dat ken je he Anje? De duik kostte 550 pesos, dus zo ‘n 30 $. Wat een verschil met mijn andere landen! Veel goedkoper! Ik nam een taxi terug naar mijn hotel. Ik belde Santiago op en die zat op het strand Carrazalillo. Ik wandelde tot daar, 168 treden tot aan het strand! Het was een prachtig strand met redelijk veel stroming en woeste golven. Maar toch waagden we een duikje. Je moest onder de golven duiken om niet al te hard meegesleurd te worden . Na een paar minuten beseften we dat we ver afgedreven waren in het water. Het was een hele karwei om terug te geraken aan wal. Het is zo’n verleidelijke stroming! We verwijderden de parasol en lagen als enigen in de vlakke zon, goed ingesmeerd natuurlijk. Ik bestelde me een pina colada en we aten lekkere hapjes op het strand. Santiago had zin in oesters zoals ik twee dagen geleden op het strand at. Maar ze waren net allen uitverkocht. Tegen de avond beklommen we de vele trappen. Pff, dat was moeilijker dan dalen. Ik maakte me klaar om ’ s avonds weer te gaan eten in een italiaans restaurant waar ik reeds voorheen at. Dit was echter gesloten zodat we wat verder in een tapasbar terecht kwamen. De baas van het restaurant was toevallig een collega van Santiago. Ze vlogen tesamen voorheen. De man was nu gepensioneerd, is van Mexico City zoals Santiago, en komt zijn oude dag slijten in Puerto Escondido. Hoe de wereld weer eens klein is! Ik had zin in Conego ( konijn) maar dat hadden ze niet meer, dus we bestelden verschillende tapa’s. Spaanse keuken is toch anders dan de mexicaanse. Het was overheerlijk. Opnieuw mocht ik niets betalen van Santiago. Ik vond het vervelend maar hij wilde er niets van horen. Aangekomen in ons hotel ontmoette ik Joord en Evelien, een koppeltje twintigers uit Gent. Ze reisden reeds een jaar door Centraal en Zuid Amerika. Ze vertelden volop over hun reis, gaven me goede raad en gaven me hun blog door waar ik veel info zal vinden. Binnen vier dagen zit hun reis er op. Joord had zin om terug te gaan maar Eveline zou nog veel langer kunnen blijven. Dat jaar was veel te vlug voorbij ,zeiden ze. Ja, ik kan het me voorstellen. Ik resi al meer dan 6 maanden en het gaat inderdaad te snel voorbij. Ik besef nu al dat ik met mijn negen maand niet ga toekomen om al de landen te zien die ik zou willen zien. Het was heerlijk om weer nederlands te spreken.Ik betrapte er mezelf op dat ik engels, spaans en vlaams door mekaar sloeg. Ik moest soms zoeken naar mijn woorden. Raar. ‘s Avonds keek ik nog wat naar een spaanse film en viel in een diepe slaap. Die hitte put je echt uit. Je bent moe van niets te doen. Moe van enkel te genieten van het mooie leven.. ..