Dag 11 16 mei Puerto Escondido - Reisverslag uit Puerto Escondido, Mexico van Kristin Daelman - WaarBenJij.nu Dag 11 16 mei Puerto Escondido - Reisverslag uit Puerto Escondido, Mexico van Kristin Daelman - WaarBenJij.nu

Dag 11 16 mei Puerto Escondido

Door: Kristin Daelman

Blijf op de hoogte en volg Kristin

16 Mei 2012 | Mexico, Puerto Escondido

Dag 11 16 mei Puerto Escondido
Gelukkige verjaardag mama!!!! Xxx Ik zie je graag. 75 jaar! Dat begint te tellen he! :)
Om 11 uur werd ik wakker!!! Ik had het inderdaad eens nodig. Ik zette direct mijn skype op en eindelijk waren mijn ouders nog eens bereikbaar. Ik belde ook naar onze Filip en Denise en was heel tevreden van hun stem nog eens te horen. Wanneer je zo lang weg bent , verlang je er wel naar om je familie en je vrienden te zien en te horen. Ik was tevreden dat alles goed ging met hen, buiten dat mama haar enkel zwaar verstuikt heeft. Veel beterschap mamake! Ik verwijderde eens alles uit mijn valies, nam mijn tent, matje en slaapzak eruit alsook nog een paar zilveren koffielepeltjes en besloot van afscheid te nemen van mijn tent en alles te versturen naar Belgiê. Ik hoop dat ik ze niet meer nodig zal hebben. Mijn matje laat ik achter in mijn hotel. Een nieuw matje kost niet zoveel en neemt anders teveel plaats in bij een postpakket. Om 12 uur nam ik een taxi aan 20 peso naar het postkantoor. Daar hadden ze geen doos. Ik stapte naar een winkeltje waar ik een doos kreeg, allè, voor 3 pesos. In een papierwinkel kocht ik een rol geel papier en pakte alles in. Een geluk dat ik hun tape mocht gebruiken. In sommige landen moest ik zelf nog eens tape erbij kopen. Het pakje kost 670 pesos. Amaai, dat vond ik wel duur. Maar het is nu eenmaal een dure tent dus ik had het er voor over. In het centrum at ik fajita van kip, mm wat smaakten die. Daarna wandelde ik wat rond. Het was snikheet en heel vochtig. Maar ik heb het liever zo. Ik nam een taxi naar Playa Zicatela waar ik in hotel Ines vroeg of er toevallig nog een plaatsje vrij was voor de dag erop. Anje verbleef daar een paar jaar geleden en zei dat het daar leuk was. Alles was volzet. Ik wandelde op het strand. Een zwoele wind blies in mijn gelaat. Woeste golven, wel niet zo hoog dan ik verwachtte. Niemand in het water, zelfs geen surfer. Hier overleed op 7 mei 2010 één van de beste surfers, a Mexpipe Master, Noel Robinson. Een man zei me dat ze meestal surfen ‘ s morgens en ’s avonds. Eigenlijk was ik content dat ik hier niet logeerde daar je hier niet in het water kan. De stroming sleurt je onmiddellijk mee. Dus, ik had hier niets verloren. Ik ging naar mijn eigen strand terug, Bahia Principal, waar er vollybalwedstrijden aan de gang waren. Ik installeerde mijn handdoek en ging eindelijk voor de eerste keer in de oceaan. Vele boten lagen voor mij. De baai was niet echt aangenaam om zalig in te zwemmen. Het water was als een bad. Zo warm! Ik ging maar tot aan mijn hals in het water en ik voelde een sterke onderstroom. Brr, gevaarlijke wateren. In de verte zag ik de woeste golven van Playa Zicatela. De vuurtoren stevende vooruit. Ik lag voor de eerste keer in de hete zon. Toch was het bewolkt. Er was weer onweer op komst. Ik merkte dat de lucht donkerder en grijzer werd. Na een uurtje hield ik het al voor bekeken en kocht ik in de sympathieke straatjes twee yoghourts en wat drank. Dat werd mijn avondeten. Ik kocht een tshirtje en de verkoper nodigde me uit om één dezer dagen met hem al de stranden te bezichtigen. Eh, ik zei hem dat ik er eens ging over nadenken. Terug in mijn kamer begon ik een kuis te doen in al mijn documentatie en papieren en maakte mijn valies op een”deftige” manier. Wat had ik meer ruimte over, ondanks dat de valies nog zwaar weegt! Ja, je huis meenemen voor een jaar is niet evident. :) Soms zie ik straatlopers met een overvolle Delhaizekar. Die moeten hun spullen ook meesleuren. Maar dan een veel langere tijd dan ik. :) Ik zocht naar hostals op internet, belde er een paar op en tenslotte boekte ik in Tower Bridge Backpackers een single room voor twee nachten. Ik was weer gerust. Dit hotel ligt aan de Playas Carrizalillo en Manzanillo. Daar kun je zwemmen en snorkelen. De zee is veel rustiger. Ik ga nog niet surfen. Ik voel me daarvoor nog te zwak. Ik leer het wel in een ander land. Ook ben ik nog aan het twijfelen of ik zou duiken in Mexico. Vicente, de salsadanser, mailde me dat hun concert tof was. Ja, ik had er graag bij geweest maar de afstand was iets te ver. Ik ging laat slapen. Ik hoorde luide muziek. Er was waarschijnlijk een party aan de gang. Ik viel uiteindelijk in slaap.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Kristin

Eindelijk is het bijna zo ver. Mijn droom wordt werkelijkheid. " We reizen niet om te ontdekken, maar om te zien wat ontdekt is " 17 november 2011 vertrek ik alleen en met de rugzak het onbekende tegemoet en dit gedurende 1 jaar en 3 maanden.... Ik zal jullie allemaal missen en ik hoop dat mijn 2 hondjes het zonder mij zullen redden! :-) Als maskotte neem ik een Belgische knuffelbeer mee.

Actief sinds 06 Juli 2011
Verslag gelezen: 257
Totaal aantal bezoekers 270814

Voorgaande reizen:

17 November 2011 - 28 Februari 2013

Mijn eerste reis

Landen bezocht: