Dag 10 6 febr New Plymouth

Dag 10 6 febr. New Plymouth ( 16 km )
Ik sliep als een blok tot 7uur. Ik verfriste me en ging me spek met eieren bakken in de kleinere keuken. Die is ietsje meer basic dan de grotere waar grote kookplaten zijn, wasbakken, hot water kraan etc. ik was er alleen en begon aan mijn blog. Klaas kwam me opzoeken om te vragen of ik wilde meegaan naar de watervallen. Daar ik mijn blog nog niet af had en ik vandaag in de stad New Plymouth wilde blijven, en pas morgen naar Egmont Parc zou gaan voor de watervallen, om dan verder door te reizen naar wellington, haakte ik af. Ik noteerde zijn telefoonnummer. Ik ga ook bellen naar de Afrikaners uit Wellington die hier nu reeds 4 jaar wonen. Pieter en Anje kennen hen en hebben hun gegevens doorgegeven. Vanop de camping zagen we een berg. Het was klaar en we dachten dat dat wel eens de vulkaan zou kunnen zijn. Allé, dan zag ik toch mijn eerste vulkaan, al was het maar van ver. Het is nu 11 uur. Ik ga nog een nachtje bijboeken. Gisteren vroeg ik aan de vrouw van de receptie of ik een braadpan kon huren. Ze gaf er me één op voorwaarde dat ik ze zeker zou terugbrengen. I will! New Plymouth met zijn 45.000 inwoners is geen uitzondering op de regel dat de omgeving van steden in NZ meestal veel aantrekkelijker is dan de stad zelf. Het beschikt over veel gas- en olievelden. Ik belde naar de afrikaners, Karen en Mike. Ze waren verrast van me te horen en ze zouden me oppikken om 12u30 op de camping. Ik maakte kennis met Karens’ mama, 70 jaar , die op bezoek was vanuit Wellington in Zuid Afrika. Ook Melissa de dochter van 15 jaar was er bij. We spraken stadig = langzaam afrikaans en nederlands met mekaar. Het was leuk om weer afrikaans te horen. Het zijn heel toffe mensen. We reden eerst naar de Bridge To Somewhere . Een hele moderne, witte brug. In het midden bewoog de brug wat en we lachten met de oma die blijkbaar niet op haar gemak was. We reden 30 minuten naar de vulkaan , de Mount Egmont of ook de Mount Taranaki genaamd. 2517 m hoog. De vulkaan bevindt zich in het Egmont National Park. Het was klaar weer dus we konden de vulkaan heel goed zien. Eindeljk kon ik eens iets zien! Je kunt de vulkaan beklimmen. Dit duurt 7uur maar is voor ervaren hikers. Naar het schijnt komt er elk jaar wel iemand om op die berg. Ik praatte met een Pool die de dag ervoor de berg beklommen had. Hij zei dat het echt gevaarlijk was. Een paar keer gleed hij uit. We zagen net een possum in de bosjes wegglippen. Ik had nog nooit een possum gezien, enkel overreden possums. Ik was net te laat om hem te zien. We zagen wel konijntjes maar ook die brengen de pest over. Dus beter afblijven! De afrikaners waren gezellige mensen. We lachten uitbundig. Dat was lang geleden. Ja, je kunt moeilijk met jezelf lachen he wanneer je alleen bent. De vulkaan zag er prachtig uit. Melissa vertelde me dat zij in de winter regelmatig naar daar gaan om te spelen in de sneeuw. Er wordt daar ook voluit geskied. Daarna toonden ze me de stad . We kwamen een Wind Wand tegen op de coastal walk. Ze gaven me nog ideeên om zeker te gaan zien. Na 2,5uur namen we afscheid van mekaar. Karen zei dat ze nooit gedacht had dat ooit de zus van Pieter Daelman in New Plymouth hen een bezoekje zou brengen. . De wereld is klein he en alles is mogeljk. Pieter en Anja, jullie hebben vele groetjes van hen en ze spraken alle lof uit over jullie. Ze zetten me af op de camping. We gaven mekaar een dikke knuffel. Ja, hier doen ze dat altijd. Ik nam mijn auto en reed naar Fitzroybeach. Dit is een surfbeach. Het was maar frisjes dus ik wandelde niet op het strand maar keek van op een afstand. Het viel me op dat het zand hier zwart was. Ik zag kinderen in het zand spelen en hun knietjes waren pikzwart. Ik reed door naar het Pukekura Park. Dit opende in 1876 en bezit vele exotische bomen, meertjes met prachtige orchideeên , walkings, de Poet’s Bridge , Fountain lake, watervallen en de TSB Bowl of Brooklands die gecreêerd is in 1957 door vrijwilligers en nu een immens open – air theater geworden is waar er optredens gegeven worden. Ik wilde naar de zoo gaan zodat ik toch eens een kiwi en een possum zou zien. Maar het was al 17uur en Klaas en ik hadden afgesproken om een stukje te gaan eten. Op de camping kwam Klaas ook net aan van zijn rit naar de watervallen in het Egmont Park. Hij zei dat het niet de moeite was om anderhalf uur te rijden. De watervallen zijn maar 18 meter hoog. Hij was wat teleurgesteld dus zou ik het ook wel zijn. Want ik had in mijn leven al heel veel hoge watervallen gezien. Klaas trakteerde en we reden in zijn gehuurde omgebouwde backpackers bestelwagen naar een restaurant gelegen aan de dijk. We bestelden ons heelijke pizza’s met een fles rode wijn. Daarna namen we nog een cappucino. We hadden gezellige babbels. Het is leuk om eens met iemand je gedachten en ervaringen te delen. We hielden diepgaande gesprekken over gevoelens, relaties, wat wil ik met mijn leven beginnen, doe ik mijn werk graag, wat doe ik na mijn werledreis etc. Klaas vertelde dat hij in zijn tweede midlivecrisis zit. :) Misschien zit ik daar ook in. Op 15 februari keert hij naar Nederland terug. Hij zei ook dat hij nog niet veel alleenreizende vrouwen tegengekomen is. Er was niet veel volk in het restaurant. Het was een public holiday ( verleden week ook al ) en de stad lag er maar verlaten bij. We hadden heerlijk gegeten. Ik mocht niks betalen van Klaas. “ Dank je wel Klaas voor het lekkere eten. Echt lief van je.” Rond 20u stapten we op en wandelden op de dijk. De lucht was prachtig oranje gekleurd. Het was volle maan. Die verlichtte de twee eilandjes die pronkten uit het water. Het was er prachtig! We namen wat foto’s met de belgian Bear. Een hollander met een belgische beer. :) We lachten, we hadden een goede tijd met elkaar. Om21u30 reden we terug naar de camping. Ik ging nog wat in mijn auto zitten waar ik mijn laatste internetkrediet opgebruikte en ging slapen in mijn tent. Klaas keek nog wat naar de sterren. Ik toonde hem waar Venus en Jupiter lagen. :) xxx