Dag 1 4 december 2011

Gisteravond eindelijk toch goed aangekomen op de luchthaven in Tana in Madagsacar. Tana ligt op 1200 meter hoogte. Ik moest een Visum kopen van 45 € omdat ik hier 1maand verblijf. Had ik 1 dag minder genomen was de visum gratis. Ja, had ik dat geweten ik had een korter ticket genomen. Al reizende leert men he. Ik stond aan het loket en een zwerm krekels vloog mij in het gezicht en op mijn voeten. Ik haalde daar een huil op! Zoals afgesproken werd ik opgepikt door iemand van het hotel. Buiten aan de luchthaven waren mannen direct al aan het smeken om geld. Ik gaf niks want, na het wisselen, kende ik de waarde van het geld nog niet. We reden in het pikkedonker naar het hotel. De baas Patrick, een fransman die hier al 13 jaar woont, zei me dat de vlucht van gisteren niet geannuleerd was en dat ze 3x naar de luchthaven gereden zijn om mij op te pikken. Nu verstond ik er niks meer van. Nochtans mailde Connections mij de annulatie door. Ik kreeg 2 handddoeken en een stukje zeep. Zewezen me mijn kamer aan. De gangen zijn volledig in hout met mooie parket. Ik lig aan de straat waar mensen heel hard aan het praten zijn. Blaffende honden die aan het ruziemaken zijn. Alle, ik zal mijn oordopjes goed kunnen gebruiken. Ik douchte zonder douchescherm met het gevolg dat de badkamer half onder water stond. Ik legde dan maar 1 van mijn handdoeken op de grond. Pff, het is hier drukkend warm en er is geen ventilator. Ik ben hier al gestoken en ik ben nog niet buiten geweest. In mijn bed kruipen ook van die kleine rare beestjes. Brr, ik zal maar in mijn zijden lakenzak kruipen deze nacht en goed mijn anti-muggenprodukt aanbrengen. Voor de rest kan ik nog niet meer vertellen. Het ontbijt is van wanneer ik maar wil zeiden ze, al was het om 4u en de chauffeur vroeg me of ik zin had om morgen mee te gaan met een gondel. Ik vroeg wat de prijs was maar daar kon hij niet op antwoorden en dat is altijd gevaarlijk. Je moet altijd van op voorhand vragen hoeveel iets kost of ze hebben je liggen. s ‘Avonds moet men hier niet buiten gaan zei men en daar luister ik natuurlijk naar. Morgen ga ik op verkenning. Lees wat in mijn trotter welke route ik kan volgen. Het avontuur weer tegemoet.
Ik installeerde toch maar mijn muggengaas met een musketon rond mijn lamp. Ik werd al wakker om 5u . Waarschijnlijk door het uurverschil en ook door de actieve mensen op de straat. Ik ging ontbijten, redelijk hard stokbrood met wat boter en konfituur en een kop thee. Daarna wandelde ik door de prachtige tuin van het hotel waar ik de schildpadden, de cavai’s, de cactussen en de mooie bloemen bewonderde. Een venter stond al klaar om mij alle soorten edelstenen te verkopen maar ik wees hem af. Ook de taxichauffeur van het hotel stelde mij voor van voor 15€ mij naar de hoofdstad Tana te voeren en daar wat gids te spelen. Nee, ik wou het allemaal zelf ontdekken en met de taxibrousse gaan.
Amaai, wat een belevenis! De taxi zat stampvol en dan kon je tussen de zetels nog een plank leggen waar nog 1 persoon kon opzitten. Je bibs zit geplet tussen de andere mensen. De rit duurde 45 minuten en kostte 400 ariary= 0,14 € Dus je moet delen door 2700 ongeveer. Ik moest de terminus nemen en dan nog 300 meter stappen naar het centrum Ze vertelden mij van naar links te gaan en ik kwam terecht in een piepklein straatje van de locals. Ik at wat hele kleine oesters aan een standje, ging nog wat dieper in hun town en fotografeerde de hele vuile kindjes. Ze vonden dat heel plezant. Ik denk dat ze in maanden nog niet gewassen waren. Er kwamen er telkens meer en meer. Ik vond het spijtig dat ik geen ballonnen mee had want dat zouden ze echt tof gevonden hebben. Ik denk dat ze daar nog geen toerist gezien hadden. Ik hield mijn rugzak heel goed vast aan mijn buik, had wat klein geld in mijn zak steken zodat ik niet een portefeuille hoefde te openen wanneer ik iets kocht. Toen ik buiten het straatje was kwam er een vriendelijke heer bij mij, Theo een Madagalesier, en zei dat ik zeker in zo’n buurt niet mag komen, dat dat de gansterbuurt was en het er heel gevaarlijk is. Ai, dat wist ik niet. Theo liep met mij mee en vertelde mij van verschrikkelijke dingen die er in de hoofdstad gebeuren. Ze snijden je rugzak open, trekken hem van je af, overvallen je en moorden zelfs. Oei oei oei, van slag was ik niet meer gerust. Op gans de dag heb ik geen enkele toerist gezien. Waar zitten die toch allemaal??? Theo vertelde mij dat door de politieke problemen geen enkele toerist nog naar de stad durft te gaan. Ik bleef dicht bij hem en we hebben uren gestapt en de stad verkend. Wanneer we door bepaalde straten wandelden keek Theo eerst of er geen rare mannen in de buurt waren. Er is ook veel trafic met vrachtwagens etc. Alle locals bekeken mij ook nogal fel en ik had de indruk dat ze nog nooit een blonde vrouw gezien hadden. Sommige kinderen kwamen bedelen en ik moest ze van Theo afwijzen omdat ik anders door iedereen ging achtervolgd worden. Ook de venters drongen erg aan. Ik wilde lichees kopen en Theo vertelde me zonet dat ze 1000 ariary/ kg kosten. Ik vroeg de prijs en de venter zei 15000 ar. Hm, hm niet slecht x 15 doen. Theo vertelde mij dat door al die praktijken de toeristen wegblijven. Ook de taxichauffeurs vroegen 10x zoveel. Ik weigerde een taxi omdat ik in mijn trotter gelezen had wat de juiste prijzen waren. Ik ging naar het toilet in een chique hotel en Theo wachtte mij buiten. Toen ik terugkwam zei hij dat de chauffeur hem voorstelde om mij op te lichten en te bedriegen. Ook straf! Maar zo gaat dat hier aan toen. Ook de politie is corrupt. Dus die zouden mij ook niet veel helpen en als er iemand aangevallen wordt doet niemand iets want ze hebben veel te veel schrik. We passeerden Hotel de la gare du ville en wandelden onder bomen waar spinnen in hun web zaten zo groot als mijn vingers! Ik betaalde theo een paar frisdranken om hem te bedanken, wilde hem wat geld toestoppen maar hij weigerde. Hij liep met me mee naar de juiste Taxi- be en ik ging terug naar het hotel in een overvolle bus. Ik was tevreden dat ik Tana gezien heb maar ga er toch nooit meer heen. Ik voelde me niet gerust. De straten zijn hier verschrikkelijk, niet onderhouden, diepe putten in de voetpaden, vuil en smerig van het stilstaande water. De armoede die ik onderweg zag is niet te beschrijven. De mensen deden de was in de vuile rivieren, ze zijn zelf heel vuil met gescheurde kleren, mannen duwen karren, fietsen met een riksja ( dat is een karretje waar je mee kunt vervoerd worden door een man op blote voeten ), vrouwen en kinderen lopen met manden op hun hoofd. Aan de kant lag een grote dode hond aan het rotten met honderde vliegen op hem. Ik keek direct weg of ik moest overgeven. In Indonesie heb ik veel armoede gezien maar hier in de stad is het nog veel erger! Het is ook grappig om te zien dat alle taxi’s rijden in een oud geel 2 PK-tje, soms zonder deuren, koffers die niet dichtgaan en geblutst zijn langs alle kanten.
Ik ging te voet, ik heb wat km’s afgelegd vandaag, van het hotel naar de luchthaven om een ticket te kopen voor een binnenvlucht op 6 december naar het eiland Sainte Marie. Het ticket kostte 307800 AR = 114 € enkel. Daar zou het wat mooier zijn en ben ik van plan om een paar duiken te doen. Het vervoer is hier niet evidend om je te verplaatsen. Sommige taxi -brousse gaan niet overal, de gewone taxi’s zijn te duur en als je een binnenvlucht neemt ben je altijd verplicht om terug naar Ivato, de luchthaven, te vliegen. Morgen neem ik een snipperdag en ga eens goed een tocht uitstippelen. Ik moet ook kiezen, zegt Patrick de baas van het hotel, tussen het noorden of het zuiden want op 1 maand kan ik niet alles zien. In het hotel praatte ik met verschillende fransmannen die hier met een Malagese vrouw wonen omdat ze het beu waren van in Frankrijk taxen te blijven betalen. Vanavond eet ik hier, trouwens je kunt nergens anders gaan en zeker niet s’avonds, en probeer ik eens vroeg te gaan slapen. Spijtig dat er hier geen wifi is. Dus jullie zullen mij niet zoveel horen. Maar geen nieuws goed nieuws.
S’Avonds maakte ik kennis met andere packpackers, spanjaarden, Eric uit Normandie, Sara van Zwitserland, een franstalig Belgisch meisje. We hadden een leuke avond. Ik at Zebu à la chalotte met frietjes. Het was heel mals vlees. Rond 22u ging ik slapen. Eerst verwijderde ik de kleine larves uit mijn bed, kroop in mijn zijden lakenzak, wat trouwens een heel goede aankoop was. xxx