Dag 20 14 juli West Bay

Dag 20 14 juli West Bay
Ik wandelde rond 11U30 naar de lancha om naar West Bay te varen. Maar ze varen niet uit indien er geen drie personen aanwezig zijn. Ik wachtte 5 minuutjes en besloot maar te liften . De tweede auto nam me mee tot aan het strand van West Bay. Ik had de dag voorheen afgesproken met een Afrikaanse vrouw maar door mijn hoofdpijn ben ik niet langs geweest. De vrouw was er vandaag niet en ik besloot mijn haren dan maar te laten vlechten bij Johanna. Eerst vroeg ze 800 L = 32 € maar ik dingde af tot 300 L = 12 €. Ondertussen kende ik reeds de prijzen en dat vergemakkelijkt het onderhandelen. :-) We installeerden ons op een handdoek op het strand. Ze trok verschrikkelijk hard aan mijn haren maar uit ervaring weet ik dat het pijnlijk is. Ze moeten je haren trouwens heel goed opspannen zodat je kapsel een tijdje blijft zitten. Na anderhalf uur was ze klaar. Ik liet mijn rug en achterbenen masseren maar het was heel slecht gedaan. Ja, als schoonheidsspecialiste weet je dat op de duur wel. Ze masseerde, of liever gezegd wreef “vlug vlug” met één hand en ondertussen was ze klanten aan het ronselen. Maar bon, 200 L= 8 € voor niks. In een zijstraatje van het strand ging ik een hapje eten. Daar is het goedkoper dan op het strand. West Bay is meer een ressortstrand waar alles duurder is. Ook het duiken kost 55 $ iplv 35 $ in West End waar ik verblijf. Indien de mensen zich een ressort kunnen veroorloven, moeten ze maar meer betalen voor het duiken luidt het hier. En de boten zitten altijd bomvol. Wij duiken alleen of met max. drie personen wat veel leuker is. In het restaurant raakte ik aan de praat met drie Argentijnen. Een jongen sprak ook Frans daar hij een paar jaar in Parijs gewoond had. Ik at een filetvis met een simpel slaatje en wat frietjes. Dit kostte 120 L = 5 €. Het was al 15 uur. Ik nam afscheid van de twee jongens en stapte met één jongen naar de ligzetels waar ik voorheen zat. De zetels hoef je daar niet te betalen. Men vraagt enkel om er iets te drinken. Op andere plaatsen vragen ze 5 $ / dag. Het was stikheet, 40 graden. Ik probeerde af te koelen in het warme , helderblauwe kalme water. Het is hier adembenemend mooi. Niet teveel volk, een wit zandstrand en turquoise water. Wat moet een mens meer hebben. En natuurlijk...één pina colada met een lekker vers ananasschijfje. De zwarte verkoper herkende me en hing lachend rond mijn lijf. Hij vond mijn haar mooi gedaan ondanks ik andere zwarten tegenkwam die het niet mooi gedaan vonden. Zij deden het beter zeiden ze. Dat moet ik eerst nog zien. Ik had me zelf nog niet bekeken in een spiegel dus ik wist niet of ik het zelf mooi vond. Ook de Argentijn vond het mooi. Op kniehoogte vond ik een immens grote waaierskoraal. Waarschijnlijk hebben toeristen die losgetrokken uit de rotsen. Er zat nog wortel aan dus die 100 jarige oude koraal kon nog gered worden. Wat kon ik doen? Ik kon zelf niet de koraal gaan ingraven want er waren geen rotsen in de buurt. Gaf ik het aan locals dan zouden ze die voor veel geld verkocht hebben. Ik stapte met de koraal in mijn hand door het water zodat hij constant nat bleef. Ik zag een duikclub en vroeg aan een man of ze die bij het duiken konden terugzetten in de zee. Hij beloofde me van het te doen. Ik hoop het... Rond 17u30 namen de Argentijn en ik de lancha naar West End. Hij werkt voor 5 maanden in San Pedro Honduras in een call center en kwam tijdens het weekend genieten van de mooie stranden. In west End toonde ik hem een hotel uit mijn lonely Planet. We namen afscheid van mekaar. s' Avonds at ik in het restaurant een tacos met pollo. Ze hebben hier heel lekker eten. Ik ging naar mijn kamer en keek wat tv. Het was een rustig dagje.