Dag 25 31 mei Chetumal - Reisverslag uit Chetumal, Mexico van Kristin Daelman - WaarBenJij.nu Dag 25 31 mei Chetumal - Reisverslag uit Chetumal, Mexico van Kristin Daelman - WaarBenJij.nu

Dag 25 31 mei Chetumal

Door: Kristin Daelman

Blijf op de hoogte en volg Kristin

31 Mei 2012 | Mexico, Chetumal

Dag 25 31 mei Chetumal
Om 6u30 hoorde ik reeds muziek op de straat. Amaai, die zijn er vroeg bij! Dat vond ik wat te vroeg en sliep tot 9u30. Ik word liever wakker met gebrul van de apen dan met muziek en geroep van op de markt. Ik ging direct naar de receptie en legde in mijn beste spaans uit: “ Tengo un grande problema! “ De verantwoordelijke was heel behulpzaam. Ik vroeg haar van naar mijn hotel Maya Bell te bellen en alles uit te leggen. Ondertussen had ik op facebook reeds verschillende commentaren van: “ Ga terug of je ziet nooit je pasport terug. Laat het afkomen met een speciale koerierdienst. “ Anderen die zeiden dat dat weken kon duren. Anderen die zeiden, zoals onze Pieter, dat je nooit je pasport moogt afgeven en indien ze weigeren, je maar een ander hotel moet nemen. Of enkel een copij afgeven van je pasport ( en ik heb er nochtans drie bij hoor ) Ze telefoneerde en daar zeiden ze dat het met het vliegtuig niet mogelijk was want dat mijn pasport dan in Cancun zou belanden ( wat redelijk ver is van Chetumal). Ze zouden het met een soort postbus doen maar dat kon twee dagen duren. Bon, dat vind ik niet slecht twee dagen. Het was 10u30. Ik stierf van de honger en vroeg naar een ontbijt, toen de verantwoordelijk was gaan telefoneren. De poetsvrouw zei dat dat niet mogelijk was daar de keuken reeds om 10 u sloot. De eigenares kwam terug, ik vroeg haar waar ik kon ontbijten en ze zei: “ Hier “ . Eh, ik wilde geen last zijn. Ze drong aan en ik nam eitjes, bonen en steenharde stokbroodjes. Ze hadden enkel koffie. Ik vroeg me gekookt water want ik had zelf nog wat theezakjes bij. Toen ik wilde betalen zei de vrouw dat het door het hotel aangeboden was. Amaai, dat had ik ook nog nooit meegemaakt. Ik vroeg de vrouw wat ik in Chetumal allemaal kon bezichtigen. Ze stelde me een meer voor en wat tempels. Ik dacht dat er een strand zou geweest zijn maar er is hier enkel een baai, waar krokodillen inzitten. Het was stikheet. Het regende niet. De taxichauffeur zei me de dag ervoor dat het hier gans de dag fel regent daar deze kant zich in het orkaangebied bevindt. Maar vandaag scheen het zonnetje. Ik liep naar een reisbureau en vroeg inlichtigen over geôrganiseerde toers naar de tempels. Daar er niet genoeg toeristen zijn, organiseren ze geen toers. Ik ging naar de bushalte. Daar zeiden ze dat er geen bussen zijn naar de tempels en dat je enkel met de taxi kon gaan. Maar een rit van twee uur zou massa’s geld kosten. Bon, het zal dan maar een paar dagen rust zijn, wat winkeltjes afdweilen, wandelen eten en drinken, op internet zitten ( dit heb ik gelukkig in mijn kamer ) en wat tv kijken op het kleine tvscherm. Zie je nu Pascal S., eindelijk doe ik eens niks! :) Ik wandelde tot aan de watertaxi. Er waren twee firma’s: San Pedro- en Belize watertaxi. Ze concureerden fel tegen mekaar. Braken mekaar af, zeiden dat die ene firma liegt, zeiden dat de boten van de concurentie niks waard waren, dat je bij de andere boot geen snacks krijgt of een film kunt bezien, en dat je bij de ene taks moet betalen en bij de andere niet!!! Pff, wat een soep. Ik reserveer toch nog niks daar ik eerst wil afwachten wanneer mijn pasport zal toekomen. Ik kan de grens niet over zonder pasport. Ik dacht er net aan dat ik veel geluk gehad heb dat de politie mij in de bus niet controleerde. Ik zou er mooi gestaan hebben zonder pasport. Ze hadden me misschien in de gevangenis kunnen steken! Oei, oei, daarvoor zal ik een kaarsje doen branden in mijn volgende kerk dat ik bezoek. :) Een mens moet wat geluk hebben bij een ongeluk he. Bij Belize taxi’s zakten ze de prijs voor mij van 37,5 Amerikaanse $ naar 30 $ zodat ze zeker waren dat ik niet bij de concurentie ging. Ze schreven me daarvoor zelfs een bewijsje. Een jongen die wachtte op de taxi zei me: “ Gewoon niet nadenken en de eerste de beste taxi boeken”. Ja se, ik ben nogal voorbereid he. Ik zie zaterdag wel, indien ik mijn pasport terug heb. In het centrum zocht ik naar oordopjes maar nergens verkopen ze die. Ik heb nog enkel twee versleten oordopjes en daarna is het gedaan. In de apotheken bekijken ze me maar raar wanneer ik dit vraag. Het is heel vreemd hoe onprofessioneel men hier is in een apotheek. Ik denk dat niemand daarvoor eigenlijk gestudeerd heeft. Ook staat men ,verkleed in dokter, reclame te maken aan de apotheek. Ik zag poppenkleedjes aan 45 peso maar ik had BB niet bij om ze hem te passen. Morgen ga ik terug. :) Natuurlijk zijn het maar gewone kleedjes en geen mayakleedjes. Hier zijn enkel gewone winkels, met veel brol en kitscherige prullen. De Maya’s zijn verdwenen. Dit is een stad die me niet aanstaat. Het heeft niks speciaals. Deze stad was enkel bedoeld als doortocht. Ik wandelde in een overdekte markt en kwam uit op kleine local restaurantjes. Ik vroeg uitleg over al het eten en nam tenslotte , op aanraden van de sympathieke vrouw, Salbuets con relleno Negro. Dit waren gebakken tortillas met kip en molesaus ( chocoalde ). Het was niet slecht. Voor 40 peso had ik gegeten en gedronken. Dat was ook geen geld he. ( delen door 17 om euro te bekomen ) Een dronken man uitgestrekt half op het voetpad, half op de straat. Een man zonder tanden sprak me aan en wilde met me gaan wandelen. Winkeltjes in garagepoorten met vele groenten en fruit. De radijzen zijn driemaal zo dik dan bij ons. Ook de uien zijn kolossen. Warme kippen aan het spit. Massa’s bussen en taxi’s die toeteren wanneer ze me zien. Volkswagen kevertjes in overvloed. In het hotel betaalde ik een tweede nacht, douchte me en begon aan mijn blog. Ik doe verder wat opzoekingswerk voor de watertaxi en het vrijwilligerswerk. Pieter, bedankt om mijn woordenschat te corrigeren he. :) Indien ik mijn blog zou herlezen zou ik mijn woordenschat en mijn zinsbouw ook beter bewerken en verbeteren maar ik heb er echt geen zin in om alles nog eens te herlezen. Het is zo al een werk genoeg. Maar ik doe het nog graag hoor. Ah ja, In Palenque kocht ik tenslotte toch de bevuilde postkaarten en hier, in Chetumal, ging ik naar het postkantoor waar ik de kaartjes verstuurde. Dan toch met de originele zegel van Mexio. Tot morgen. Aan de receptie zei de dame dat mijn pasport eventuuel al zou aankomen morgenavond. Ik ben benieuwd. Dada…

  • 01 Juni 2012 - 08:07

    Pieter:

    Hallo Tine, Gelukkig ben je alleen daar met al die VW Kevers in de buurt. In Zuid-Afrika spelen ze het spelletje dat ze Slakbak noemen. Bij het zien van een kever, roep je Slakbak en de kleur, nadien mag je een slag geven aan de persoon naast je. Een kinderspelletje die wij vroeger deden met Ambulances, bussen, zwangere vrouwen enz. Je arme zouden blauw zien van al die slagen. Tot later

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Kristin

Eindelijk is het bijna zo ver. Mijn droom wordt werkelijkheid. " We reizen niet om te ontdekken, maar om te zien wat ontdekt is " 17 november 2011 vertrek ik alleen en met de rugzak het onbekende tegemoet en dit gedurende 1 jaar en 3 maanden.... Ik zal jullie allemaal missen en ik hoop dat mijn 2 hondjes het zonder mij zullen redden! :-) Als maskotte neem ik een Belgische knuffelbeer mee.

Actief sinds 06 Juli 2011
Verslag gelezen: 333
Totaal aantal bezoekers 270969

Voorgaande reizen:

17 November 2011 - 28 Februari 2013

Mijn eerste reis

Landen bezocht: