Dag 6 16 juni Antiqua Volcano Pacaya

Dag 6 16 juni Antiqua “Volcano Pacaya” Guatemala
Het ontbijt was vanaf 8 uur. Ik ontbeet rond 9 uur, vijf pancakes met stroop en drie stukjes meloen. Een thee manzanilla erbij. Niet mijn ding. ’s Morgens zat ik op internet. Daarna zocht ik een plaats waar ze broodjes verkochten. Enkel in een restaurant kon ik een broodje met tonijn bestellen. Dit kostte 45 Q = 4,5 €. Pff, zo veel! Daarvoor heb ik een volledige warme maaltijd! Maar het was te laat, ik had besteld en ik had voedsel nodig voor op de bus. Dit was goed voor één keer. In een agentschap boekte ik een minibus naar de markt Chichicastenango aan 120 Q voor de dag nadien. In mijn hotel vroegen ze 40 Q meer. De trip naar de vulkaan is van 14 uur tot 20 uur. Een minibus pikte me op. Direct werden er in de bus contacten gelegd. Na een uur rijden kwamen we aan aan de voet van de vulkaan. Ik kon me eigenlijk niet voorstellen wat de trip inhield. Een gids zei dat we vanaf nu anderhalf uur zouden klimmen naar de top van de vulkaan. Pacay is één van centraal-Amerika’s meest actieve vulkanen en onderdeel van een keten vulkanen langsheen de westksut van Guatemala. De Pacay is voornamelijk gevormd in de laatste 23.000 jaar. Hij bestaat uit een vulkanisch complex met een oude stratovulkaan en een jongere, die vooral gekenmerkt wordt door een basaltisch stollingsgesteente. Aan de voet van de vulkaan vroeg men voortdurend: “ Taxi ? Met paard? Stick?? “ . Ik begreep niet goed wat men daarmee bedoelde. We begonnen aan de steile klim. Een klein lief hondje, zonder vlooien, volgde ons. Hij liep de trappen op alsof het niks was voor hem. Hij kende de weg. Elke dag gaat hij met de toeristen mee. Vele trappen. Pff, daar had ik niet aan gedacht. De mannen met hun paardjes wandelend naast mij; “ Taxi, taxi? “ “Por el momento no” antwoordde ik. Maar na een half uurtje gaf ik het op. Voor 75 Q = 7,5 € ( wat ik wel teveel vond ) stapte ik op het paardje. Zalig! Ik genoot van het uitzicht op het meer, vulkanen op de achtergrond en niks doend op mijn paard. De anderen zweetten zich kapot. Ik vond het echt dapper van hen maar ik had er geen zin in. Ik hou van paardrijden en niet van hiken , dus, voor mij was het een mooie optie. Een ander meisje uit onze groep beklom ook een paard. Het begon fel te regenen. Ik kreeg een grote kap die ik tot over het paard kon hangen. Ik had het wel koud door niks te doen. :) De anderen blijkbaar niet. Bovenop de vulkaan moest ik afstappen en zelf verder het hoogste punt van de vulkaan beklimmen. Dat was wel te doen. Het goot bakken uit de hemel. Nu kregen ook de anderen het koud. Een dichte mist verbergde de vulkaan. Ik vroeg aan de gids of deze vulkaan niet toxisch is maar hij zei dat hier geen sulferdioxide is. Op andere vulkanen wel. Die vermijd ik dan maar best. Op de zwarte lava wandelden we tot aan hete lavastromen. Oh, wat was het zalig om in een heet lavagat weg te schuilen. De hitte warmde me op. Eindelijk stopte de regen, trok de mist weg en zagen we dichtbij de vulkaan Aqua. Ook de hond, die kletsnat was, rolde zich in de warme lava. Hij kende de plaatsjes. Na een uurtje op de vulkaan daalden we af. Dit was veel gemakkelijker! :) Nu verstond ik waarom ze een stick verhuurden. De afdaling was zodanig steil dat men uitgleed. Met een stick kon je je tegenhouden. Ik huppelde voorzichtig. Stappen kon je niet. Je moest zo’n spongetje maken. Indien je eraf liep kon je je niet meer tegenhouden. Na een uur bereikten we de voet van de vulkaan en namen de bus terug. De chauffeur zette ons af aan parque national. Vandaar moest ik te voet naar het hotel. Het was donker maar vele toeristen liepen in de mooi verlichte straten. Een schitterende arcade met vele lichtjes, gezellige restaurantjes, de Mayabevolking met hun koopwaar. Ik stelde me voor, indien ik hier met een partner zou zijn, dat het echt knus zou geweest zijn, genietend van een lekkere maal met een glaasje wijn. Maar ja, alleen reizen geeft veel voordelen maar soms ook eens een nadeel. Ik was opnieuw te moe om mijn blog te schrijven en viel al gauw in slaap.